این نکته که اسلام ستیزان، ناچارند برای بیان مخالفت خود، معارف اسلامی را تحریف کنند، بسیار مهم است و همین نشان دهنده حقانیت مسلمان هاست. چرا که اگر جای مخالفت منطقی با اسلام وجود داشت، نیازی به تحریف و تمسخر نداشتند.
حال برای آنکه تحریف گری اسلام ستیزان در این مساله را نشان دهیم، چند نکته را عرض می کنیم:
1-باید توجه داشت که تحریف یک دروغ عادی نیست. بلکه در تحریف، دروغگو نهایت تلاش خود را می کند تا دروغ او کاملا باور پذیر باشد. بنابراین ممکن است بخشی از تحریف مطلبی واقعی باشد، اما در ترکیب نهایی، آن را به گونه ای عرضه می کند که با حقیقت اصلی، بسیار متفاوت است.
یکی از انواع این شگردها، تغییر کلام از موضع اصلی آن است.
یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَنْ مَواضِعِهِ (نساء 46) سخنان را از جای خود، تحریف می کنند.
مثلا وقتی رویه بعضی از مسئولین در مقابل اختلاس ها، مورد انتقاد قرار گرفت و از آنها خواسته شد، به جای اقدام رسانه ای و شعاری، اقدام عملی کنند، رسانه های معارض عبارت "کش ندهید" را برجسته کرده و در فضایی آن را طرح کردند که معنایش مخالفت با موضع گیری در مقابل اختلاس شد!
نقل قول این رسانه ها دروغ نبود و واقعا این عبارت گفته شده بود، اما به دلیل آنکه جمله از قبل و بعد خود و سایر بیانات جدا شده بود، در قالب دیگر، معنایی صد در صد متعارض با معنای اولیه، به مخاطب القاء می کرد.
2-اسلام نظام های مختلفی را در بر می گیرد. نظام اخلاقی و نظام حقوقی از جمله این نظام هاست. در اخلاق آنچه افراد باید خودشان به آن ملتزم شوند، توصیه می شود. و در حقوق، بیان نحوه مقابله با کسانی که نخواسته اند به روش درست عمل کنند، بیان می شود. موضع ذکر هر کدام از این نظام ها نیز متفاوت است. مثلا نظام اخلاقی در کتاب هایی چون شرح چهل حدیث امام خمینی (ره) و نظیر آن بیان می شود و نظام حقوقی، عمدتا در رساله های توضیح المسائل بیان می شوند. بنابراین باید دقت کرد، آنچه در رساله های مراجع بیان شده اند، تبیین وضعیت مطلوب نیست. بلکه وظایف ما، در مقابل موقعیت های متفاوت است که ممکن است موقعیت های بسیار ناخوشایند و ناپسندی هم باشند. و نمی توان به صرف ناپسند بودن موقعیت، از ذکر آن صرف نظر کرد و مسئولیتی برای دیگران در آن موضع ذکر نکرد.
3-آنچه در هر کدام از این نظام ها بیان می شود، مجموعه ای به هم پیوسته است که نباید بریده بریده دیده شوند. به عنوان نمونه در بحث مورد سوال، احکام متعددی داریم. از حرام بودن نزدیکی پیش از سن بلوغ، تا مجازات هایی که از این حکم تخلف کرده است. مثلا در صورتی که شخص مرتکب نزدیکی با همسری که بالغ نشده، بشود (که در اصل ازدواج آنها وجود مصلحت شرطی جدی بوده است) ، و به او آسیبی برساند (افضاء) علاوه بر پرداخت دیه، باید تا آخر عمر، نفقه آن زن را بدهد در ضمن آنکه برای همیشه مقاربت با آن زن برای او حرام خواهد شد. (مساله 2409 توضیح المسائل المحشی للإمام الخمینی)
حال با توجه به آنچه ذکر شد، باید گفت آنچه اسلام ستیزان با تحریف ذکر می کنند، این است:
الف) یک حکم حقوقی که توصیه اخلاقی بدان وجود ندارد. ب) حکمی که مورد اتفاق همه مراجع نیست و در آن اختلاف نظر وجود دارد.
ج) حکم بر عنوان اولیه (مثل بوسه) بدون در نظر گرفتن عناوین ثانوی، که آن عناوین ثانویه می تواند احکام جداگانه ای داشته باشد. (مثل عنوان ثانوی آسیب و ضرر رساندن که مستوجب حرمت می شود.)
را مد نظر قرار داده اند و چنان ذکر می کنند که انگار در اسلام، رابطه شهوانی داشتن با دختر بچه اشکالی ندارد! در حالی که هر کس اندک آشنایی با اسلام داشته باشد، می فهمد که اسلام چه موضعی در مقابل شهوات دارد:
قَالَ النَّبِیُّ ص أَعْدَی عَدُوِّکَ نَفْسُکَ الَّتِی بَیْنَ جَنْبَیْکَ. (بحار الأنوار، ج67، ص: 64) بدترین دشمن انسان، هواهای نفسانی اوست.
و البته پوشیده نیست که دلیل اسلام ستیزی بسیاری از اسلام ستیزان، همین معارف است که اسلام را سدی در مقابل شهوات خود می بینند و به خاطر همین مطلب با آن دشمنی می کنند.
