تفاوت سنی در ازدواج باید چقدر باشد؟
اختلاف سنی مناسب برای ازدواج دختر و پسر چند سال است؟ آیا در روایات و قرآن هم به این موضوع اشاره ای شده است؟ من خودم دختر هستم و واقعا احساس می کنم پسرهای هم سن من در دانشگاه دریک سطح بلوغ بامن نیستند. آیا استثنا هم هست؟ یا مسئله ی اثبات شده ایست؟ یکی از معیارهایی که برای تناسب دخترو پسر برای ازدواج در نظر گرفته می شود ، تناسب سنی زوجین است . قابل توجه است که کفو هم بودن از نظر سن، تفاوت در سن است نه تساوی ؛ زیرا این تفاوت در آفرینش مرد و زن در مورد سن بلوغ قرار داده شده است. با توجه به پژوهش های روان شناختی آنچه درباره تفاوت سنی مناسب برای دختر و پسر برای ازدواج گفته می شود ، از سه تا پنج سال است که  پسر بزرگتر از دختر باشد.  البته در  قرآن و روایات این گونه مسائل که با شرایط فرهنگی متغییر است به شکل کلی تناسب و هم کفو بودن مطرح شده است . لزوم تناسب سنی از اطلاق آیاتی مثل " فانکحوا ما طاب لکم من النساء " همسری مورد پسند و دلنشین انتخاب کنید، استنباط می شود. همچنین در روایات اسلامی به صراحت ، هم کفو بودن مطرح شده است. پیامبر اسلام می فرماید: با همسان و هم شأن خود ازدواج کنید. پس می توان گفت اسلام معیار و دلایل هماهنگی در سن را به عقل و عرف و علم سپرده است. با این حال عدم رعایت تناسب شرط سنی ، از نظر دینی امر نامشروعی نیست و باید در کنار دیگر شرایط و ویژگی های طرف مقابل ارزیابی شود . اگر چه ما برای شما و احساساتتان ارزش و احترام قائل هستیم، اما نمی توان این احساس و برداشت شخصی را به جامعه تعمیم داده و یک قانون عمومی از آن استخراج کرد. قطعا سبک های فرزند پروری، الگوهای ارتباطی والدین، و سبک های وابستگی و یا استقلال و اعتماد به نفس حاکم و به طور کلی مسایل محیطی و ارثی ، باعث شده است هر فردی به دلیل زیست متفاوت، متفاوت فکر کند و متفاوت در جامعه ظاهر شود. مثلا یک فرد 20 ساله اگر در یک خانواده پر کار و مستقل با مسؤولیت پذیری بالا بزرگ شده باشد، یک خانواده را می تواند مدیریت کند . نیز ممکن است یک فرد 30 ساله وابسته به خانواده با عدم اعتماد به نفس و مسؤولیت پذیری پایین حتی نتواند خودش را هم مدیریت کند. پس به طور کلی فاصله سنی مناسب میان زن و شوهر را می توان سه تا پنج سال در نظر گرفت. البته این بدان معنا نیست که اگر یکی دو سال به این سنین افزوده و یا از آن کاسته شود، حتماً نباید ازدواجی انجام گیرد. شاید بتوان گفت که اگر تمام زمینه ها بررسی شده باشد و مشکل خاصی دیده نشود، می توان فاصله سنی را به دیده اغماض نگریست، ولی در عین حال بهترین و مناسب ترین فاصله سنی سه تا پنج  سال است. عدم رعایت این شرط به طور معمول می تواند مشکلات و درد سرهایی را برای زن و شوهر در زندگی مشترک به وجود بیاورد .عدم درک متقابل یکدیگر ، عدم تناسب در توانایی های جسمی ، انعطاف ناپذیری فرد بزرگتر،عدم ارضای غرایز می تواند از جمله پیامد های در نظر نگرفتن این شرط باشد . هر چند ممکن است در هر موردی از شرایط و معیارهای انتخاب همسر استثناهایی هم باشد ، اما ما نمی توانیم اساس زندگی خود را بر اساس استثناها بنا کنیم . نادیده گرفتن این شرایط ریسک ناموفق بودن زندگی و انتخاب همسر را بالا خواهد بود .
عنوان سوال:

تفاوت سنی در ازدواج باید چقدر باشد؟


پاسخ:

اختلاف سنی مناسب برای ازدواج دختر و پسر چند سال است؟ آیا در روایات و قرآن هم به این موضوع اشاره ای شده است؟ من خودم دختر هستم و واقعا احساس می کنم پسرهای هم سن من در دانشگاه دریک سطح بلوغ بامن نیستند. آیا استثنا هم هست؟ یا مسئله ی اثبات شده ایست؟

یکی از معیارهایی که برای تناسب دخترو پسر برای ازدواج در نظر گرفته می شود ، تناسب سنی زوجین است . قابل توجه است که کفو هم بودن از نظر سن، تفاوت در سن است نه تساوی ؛ زیرا این تفاوت در آفرینش مرد و زن در مورد سن بلوغ قرار داده شده است. با توجه به پژوهش های روان شناختی آنچه درباره تفاوت سنی مناسب برای دختر و پسر برای ازدواج گفته می شود ، از سه تا پنج سال است که  پسر بزرگتر از دختر باشد.  البته در  قرآن و روایات این گونه مسائل که با شرایط فرهنگی متغییر است به شکل کلی تناسب و هم کفو بودن مطرح شده است . لزوم تناسب سنی از اطلاق آیاتی مثل " فانکحوا ما طاب لکم من النساء " همسری مورد پسند و دلنشین انتخاب کنید، استنباط می شود. همچنین در روایات اسلامی به صراحت ، هم کفو بودن مطرح شده است. پیامبر اسلام می فرماید: با همسان و هم شأن خود ازدواج کنید. پس می توان گفت اسلام معیار و دلایل هماهنگی در سن را به عقل و عرف و علم سپرده است. با این حال عدم رعایت تناسب شرط سنی ، از نظر دینی امر نامشروعی نیست و باید در کنار دیگر شرایط و ویژگی های طرف مقابل ارزیابی شود .

اگر چه ما برای شما و احساساتتان ارزش و احترام قائل هستیم، اما نمی توان این احساس و برداشت شخصی را به جامعه تعمیم داده و یک قانون عمومی از آن استخراج کرد. قطعا سبک های فرزند پروری، الگوهای ارتباطی والدین، و سبک های وابستگی و یا استقلال و اعتماد به نفس حاکم و به طور کلی مسایل محیطی و ارثی ، باعث شده است هر فردی به دلیل زیست متفاوت، متفاوت فکر کند و متفاوت در جامعه ظاهر شود. مثلا یک فرد 20 ساله اگر در یک خانواده پر کار و مستقل با مسؤولیت پذیری بالا بزرگ شده باشد، یک خانواده را می تواند مدیریت کند . نیز ممکن است یک فرد 30 ساله وابسته به خانواده با عدم اعتماد به نفس و مسؤولیت پذیری پایین حتی نتواند خودش را هم مدیریت کند. پس به طور کلی فاصله سنی مناسب میان زن و شوهر را می توان سه تا پنج سال در نظر گرفت. البته این بدان معنا نیست که اگر یکی دو سال به این سنین افزوده و یا از آن کاسته شود، حتماً نباید ازدواجی انجام گیرد. شاید بتوان گفت که اگر تمام زمینه ها بررسی شده باشد و مشکل خاصی دیده نشود، می توان فاصله سنی را به دیده اغماض نگریست، ولی در عین حال بهترین و مناسب ترین فاصله سنی سه تا پنج  سال است. عدم رعایت این شرط به طور معمول می تواند مشکلات و درد سرهایی را برای زن و شوهر در زندگی مشترک به وجود بیاورد .عدم درک متقابل یکدیگر ، عدم تناسب در توانایی های جسمی ، انعطاف ناپذیری فرد بزرگتر،عدم ارضای غرایز می تواند از جمله پیامد های در نظر نگرفتن این شرط باشد .

هر چند ممکن است در هر موردی از شرایط و معیارهای انتخاب همسر استثناهایی هم باشد ، اما ما نمی توانیم اساس زندگی خود را بر اساس استثناها بنا کنیم . نادیده گرفتن این شرایط ریسک ناموفق بودن زندگی و انتخاب همسر را بالا خواهد بود .





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین