من 27سال سن دارم و 2 سال است ازدواج کرده‌ام. بخاطر موقعیت شغلی همسرم در شهر دیگری به دور از خانواده تک و تنها زندگی میکنیم. چیزی که ناراحتم میکند کم حرفی همسرم است. من صبح تا شب در خانه تنها بوده و انتظار دارم وقتی به خانه میرسد با من صحبت کند. از اتفاقایی که طول روز افتاده یا حداقل حرفی که میزنم جواب دهد ونظرش را بگوید. خیلی کم حرف است من 10 جمله حرف بزنم ایشان شاید در 1 جمله جواب مرا بدهد. وقتی عصبانی میشوم غر میزنم بعد پشیمان میشوم. همسرم مرد خیلی خوبی است وخیلی دوستش دارم. نمیخواهم ناراحتش کنم ولی به بنده حق دهید. قبول دارم خسته است. حال نمیدانم چه کنم که بر اعصابم مسلط باشم و ناراحتش نکنم.
با سلام و عرض تحیت خدمت جنابعالی
برخلاف مردان که شخصیتی چشمی دارند، زنان شخصیتی شنوایی دارند به این معنا که بیشتر از راه شنیدن تحت تاثیر قرار می گیرند. بنابراین این نیاز طبیعی شما است که با همسر خود گفتگو و درد دل کنید بویژه آنکه در غربت نیز به سر می برید بنابراین
