این روایت مشهور است که از فاطمه سلام الله علیها پرسیده شد: رسول خدا صلی الله علیه وآله با تو چه رازی گفت که اندوه وفات او از دلت رفت و از اضطرابت کاسته شد و صورتت برافروخته گردید؟ فرمود: رسول خدا صلی الله علیه وآله به من خبر داد: "تو نخستین کس از (اهل بیت) من هستی که به من ملحق خواهی شد و ماندن تو پس از من بطول نمی‌انجامد".
این خبر مرا خوشحال کرد و اندوه من برطرف گردید.!(1)
در کنار این روایت مشهور، این موضوع که حضرت محسن علیه السلام قبل از حضرت زهرا(سلام الله علیها)به شهادت رسیده، قطعی است و روایات و گزارشات تاریخی فراوانی در کتاب‌های شیعه و سنی این مطلب را تأیید می‌کند.
حال این سوال مطرح می شود که آیا این دو موضوع با هم تعارض ندارند؟
در پاسخ باید گفت: قطعاً تعارضی وجود ندارد.چرا که:
در تمام روایات مربوط به وعده رسول الله(صلی الله علیه و آله) به حضرت زهرا(سلام الله علیها) از کلمه (اهل بیت) استفاده شده است و پیامبر می فرماید ( تو نخستین کس از (اهل بیت) من هستی که به من ملحق خواهی شد) و اهل بیت در سخن پیامبر، به کسانی اطلاق می‌شود که خداوند طبق آیه تطهیر آنها را از هر گونه رجس و پلیدی پاک کرده است و رسول خدا صلی الله علیه وآله نیز با کشیدن کساء بر سر حضرت علی، فاطمه زهرا، امام حسن و امام حسین علیهم السلام، در حقیقت کلمه اهل بیت را تفسیر وآن را در همین افراد منحصر کرده است.
این مطلب با بیش از هفتاد روایتی که فقط در کتاب‌های اهل سنت وجود دارد، قابل اثبات است.روایاتی که از ابوسعید خدری و انس بن مالک، ابن عباس، ابوالحمراء و ابوبرزه وارد شده است که پس از ماجرای کساء و نزول آیه ی تطهیر، پیامبر گرامی اسلام مدت یک ماه، یا 40 روز، یا 6 تا 9 ماه به طور مداوم هنگام نماز صبح ، یا در وقت نمازهای پنج گانه به در خانه ی علی و فاطمه (ع) می رفت و می فرمود: (السلام علیکم اهل البیت و رحمة الله و برکاته، الصلاة یرحمکم الله) سپس آیه ی تطهیر را قرائت می فرمود.
از این رو، کلمه اهل بیت، فقط شامل اصحاب کساء که در زمان رسول خدا صلی الله علیه وآله حضور داشته‌اند می‌شود و شامل فرد دیگری از جمله، حضرت محسن، حضرت زینب و... و نیز شامل زنان پیامبر و یا هر شخص دیگری نخواهد شد.
بنابراین حضرت زهرا سلام الله علیها نخستین فرد از اهل بیت پیامبر بود که با ضربه عمر بن خطاب به شهادت رسید و به پدر بزرگوارش ملحق شد؛ پس هیچ تعارضی وجود نخواهد داشت.
پی نوشتها:
(1). الشیخ المفید، محمد بن محمد بن النعمان ابن المعلم أبی عبد الله العکبری، البغدادی (متوفای413 ه)، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج1، ص187، تحقیق: مؤسسة آل البیت علیهم السلام لتحقیق التراث، ناشر: دار المفید للطباعة والنشر والتوزیع - بیروت - لبنان، الطبعة: الثانیة، 1414ه - 1993 م. المجلسی، علامه شیخ محمد باقر (متوفای1111ه) بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج 22، ص 470، ناشر: مؤسسة الوفاء - بیروت، الطبعة: الثانیة المصححة، 1403ه - 1983 م
(2). طبری،جامع البیان، ج 22،ص 5 - 6؛ بخاری، الکنی، ص 25 - 26، احمد بن حنبل،مسند، ج 3، ص 259؛ حسکانی شواهد التنزیل، ج 2، ص11-15؛ سیوطی درالمنثور، ج6 ، ص606-607.
