چرا امام زمان(علیه السلام) مظلومترین فرد عالم می باشد؟

در روایات متعدد از مظلومیت و غربت امام زمان(عج) سخن به میان آمده است:

امیر مؤمنان علی (ع) در ترسیم مظلومیت و غربت فرزندش مهدی (عج) می فرماید: (صاحب هذا الا مر الشریدُ الطریدُ الفریدُ الوحید؛ صاحب این امر، همان رانده شدهِ دور شده یگانه و تنها است). (1) .


در حدیث دیگری حضرت علی (ع) تصریح می کند به این که او غریب است:
سیأ تی الله بقوم یُحِبّهُم و یُحِبّونَهُ و یَملِکُ مَن هو بینهم غریب.... (2) .
خداوند، گروهی را می آورد که آنان را دوست دارد و آنان نیز او را دوست می دارند و کسی که در میان آنان غریب است، بر آنان حکومت می کند.


امام کاظم (ع) می فرماید: (هو الطرید الوحید الغریب؛ او، همان رانده شدهِ یکه و تنهای غریب است). (3) .


حضرت، به حدّی مظلوم است که امام باقر (ع) می فرماید: (اگر او را می شناختند، او را تکه تکه می کردند). (4) .


همچنین آمده است:همانند اذیت و آزارهایی که بر پیامبر (ص) پیش آمد، بر ایشان نیز وارد می آید و بلکه بیش تر. (5) .


باز در بیان مظلومیت ایشان چنین آمده است که وقتی بر منبر کوفه می نشیند و عهدنامهِ پیامبر (ص) را می خواند، تمام افراد از اطراف او می گریزند و تنها وزیر او و یازده نفر نقیب باقی می مانند؛ هر چند آنان باز می گردند. (6) .

اما دلیل مظلومیت آن حضرت را می توان در عوامل و حوادث زیر جستجو کرد،اما پیش از آنکه دلایل این ادعا را بر شمارم , سخن آن عالم ربانی مرحوم آیت الله شیخ علی اکبر اللهیان را به یاد می آوریم که فرمود : (تحمل زندگی با مشقت , از مرگ و شهادت سخت تر است ! و چرا چنین نباشد! دلاور مردی که برای دفاع از حق , در خون خود فرو می غلطد و به آنی یا ساعتی زندگی دنیا را بدرود می گوید تا در نعیم جاودان الهی متنعم گردد , بارها آسوده تر از فرزندی است که باید سالهای سال در غربت و انزوا با لحظه لحظه عمر خویش یادآور شهادت و رسالت او باشد).

اینک بیش از یازده قرن از عمر مقدس حضرت اباصالح المهدی علیه السلام می گذرد. انتظار در نفس خود از سخت ترین حالات انسانی است . با آنکه می دانیم در طی این قرون چشم های مقدس او شاهد و ناظر چه فجایع سخت و صعبی بوده است , مشاهده آن همه و نیز این همه قتل عام ها , تجاوزها , حق کشی ها , آوارگی ها و... به تنهائی کافی است تا سخن صائب تبریزی را بپذیریم که گفت :

گرم است آفتاب روز قیامت ولیک نیست سوزنده تر زسایه دیوار انتظار

اما مهمترین ستم هایی که بر وجود نازنین آن حضرت روا داشته شده و مظلومین آن بزرگوار را سبب شده اند،عبارتند از:

1 اولین ستمی که در حق آن گرامی رواداشته اند , از ناحیه اعتقاد پیروان سقیفه است که می گویند : در آخر زمان خداوند مرد مصلحی را بوجود می آورد و او مهدی موعود است . بنابراین عقیده امام عصر علیه السلام در آخر زمان متولد خواهد شد و البته معلوم و معین نیز نیست که از نسل کیست .
در حالی که اصحاب حدیث متواترا از رسول خدا (ص) نقل نموده اند که حضرتش وجود مقدس حضرت مهدی، امام حی غائب قائم (ع)، را مشخصا از نسل امامان پاک و از صلب حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و نهمین نواده او و فرزند حضرت ابامحمد عسکری (ع) پیشوای یازدهم دانسته و معرفی فرموده است .

2- پیش از تولد حضرت ولی عصر، ارواحنا له الفداء، کسانی به پا خاسته، خود را مهدی موعود خواندند . اینان اگر چه جان بر سر این ادعا نهادند و خداوند با افشای تزویر و ناکام ساختن ایشان، خط بطلان بر ادعای نابجایشان کشید، اما به هر حال این داعیه زمینه را برای دیگر مدعیان مهدویت فراهم آورد . و دیگر شیادان و راهزنان فکر و اندیشه را جرات بخشید تا با این حربه، خلق خدا را به گمراهی بکشانند و موجبات تفرقه هر چه بیشتر امت را فراهم آوردند .
3 - در نخستین سال های زندگی آن سرور، عموی حضرتش، جعفر بن محمد الهادی ادعای امامت و جانشینی حضرت ابامحمد عسکری (ع) را نمود و کوشید با استفاده از حمایت خلفای عباسی، شیعیان را به خود جلب کند اما خدعه و فریبش بر ملا شد و به کذاب شهرت یافت .

4 - در دوران غیبت صغری که امام (ع) به ترتیب عثمان بن سعید و فرزند وی محمد بن عثمان و نیز حسین بن روح نوبختی و سرانجام علی بن محمد سمری را به عنوان نواب خاص خود تعیین فرموده بود، جمعی منافق، نوبت به نوبت با ادعای نیابت امام به جلب توجه مردم پرداخته، در این راه به ترویج عقاید سخیفی چون تناسخ و حلول و نهایتا ایجاد انحراف و کژاندیشی در جامعه اسلامی دست یازیدند . از زمره این مدعیان می توان از شلمغانی، محمد بن نصیر نمیری، احمد بن هلال کرخی، حسین بن منصور حلاج، ابو محمد شریعی و محمد بن بلال نام برد . (7)

5- اگر بپذیریم که هر گونه تهمت و افترایی بر عقاید حقه شیعه، در نفس خود ستمی به شیعیان محسوب می شود، به طور قطع و یقین این افتراها و تهمت ها بدوا ستم مضاعفی به ساحت مقدس امام عصر، ارواحنا فداه، است که پیشوای شیعیان می باشد . دست پلید وهابیان - که به تصریح مدارک تاریخی، ساخته و پرداخته صهیونیسم جهانی است - در نوشتن کتب متعدد و البته تکراری بر علیه عقاید منور شیعه چنان هتاک و بی باک است که گاه از شدت عصبیت و عناد مورد اعتراض برخی از عالم نمایان وهابی مسلک نیز قرار می گیرد .
در هر حال هر گونه تهمت، دروغ و افترا به شیعه و باورهای اصیل و الهی آن را باید وجهی از وجوه مظلومیت مولایمان اباصالح المهدی (ع) بدانیم .

6 - وجود مدعیان مهدویت در دوران غیبت کبری، بارزترین وجه ستم به ساحت مقدس امام (ع) است . اینان که غالبا دست پروردگان دوایر جاسوسی استکبار جهانی بوده و هستند، هر چند با استفاده از آرزومندی امت اسلام در مورد ظهور پیشوای غائب و بهره برداری از ساده لوحی جمعی عوام، داعیه خود را آغاز کرده و بدون استثنا رسوا و منکوب گردیده اند اما به هر حال گروهی را به خود خوانده و مقاصد استعماری را در ایجاد تنش و تفرقه امت اسلامی جامه عمل پوشانده و مهمتر کوشیده اند تا با حرکات سخیف خود امت شیعی را نسبت به اصل ظهور و تحقق حضور امام غائب دلسرد نموده مقدمه ای برای انکار وقوع و یا استبعاد حکومت جهانی امام (ع) فراهم آورند.

7 - یکی از بارزترین انواع ستمی که در حق شیعه و به خصوص در حق امام عصر، ارواحنا له الفداء، روا داشته و می دارند، حرکت ناجوانمردانه تحریف در آثار است . از سال ها پیش خاصه از زمان وقوع انقلاب اسلامی ایران، دشمنان شیعه به ویژه پیروان وهابیت و نیز متعصبان اهل تسنن در هند و پاکستان و عربستان و . . . در چاپ کتب مرجع خود هر جا که نام مقدس حضرت مهدی (ع) در ضمن روایتی به تایید آمده، یا در هر موضع که محققان آنها از ازمنه قدیم در آثار خود حدیث یا سخنی را آورده اند که تصریح به حقانیت شیعه و ائمه اثنی عشر دارد، در چاپ های جدید آن آثار، نکات مزبور را حذف می کنند تا مورد استناد و استفاده نسل های آینده قرار نگیرد!


پی نوشتها:
(1) معجم احادیث الامام المهدی (عج)، ج 3، ح 595، ص 43.
(2) روزگار رهایی، ج 2، ص 608 (به نقل از ینابیع الموده، ج 3، ص 131).
(3) کمال الدین، باب 34.
(4) معجم ا حادیث الاِمام المهدی (عج)، ج 3، ح 752، ص 229.
(5) همان، ج 3، ح 833، ص 297، و ح 1072، ص 500.
(6) همان، ج 4، ح 1098، ص 20؛ و کمال الدین، باب 58، ح 25.
(7). ر . ک: زندگی دوازده امام، هاشم معروف الحسنی، ج 2، ذیل زندگانی امام عصر (ع) .