معنویت حقیقی، جز در قرب به خداوند تعالی نیست. و برای قرب به خداوند باید دو محور کلی را مد نظر قرار داد:
1-قرب و دوستی خدای تعالی با اطاعت از فرامین او حاصل می شود:
در قرآن، نشانه حقیقی دوست داران خدا، اطاعت از دستورات پیامبر(ص) (=شریعت) شمرده شده است:
(قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ؛[آل عمران/31] بگو: اگر خدا را دوست می‌‌دارید از من پیروی کنید تا او نیز شما را دوست بدارد و گناهانتان را بیامرزد، که آمرزنده و مهربان است.)
خدای تعالی ملاک قرب به خدا را ایمان و عمل صالح معرفی می کند:
(وَ ما أَمْوالُکُمْ وَ لا أَوْلادُکُمْ بِالَّتی تُقَرِّبُکُمْ عِنْدَنا زُلْفی إِلاَّ مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً؛[سباء/37] اموال و اولادتان چیزی نیست که شما را به ما نزدیک سازد. مگر آنان که ایمان آورده اند و کارهای شایسته کرده‌‌اند.)
2- رابطه دنیا و نزدیک شدن به خدای تعالی، رابطه شرق و غرب است. که نزدیک شدن به یکی، به معنای دور شدن از دیگری است.
حضرت علی (ع) می فرمایند: إِنَّ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ وَ سَبِیلَانِ مُخْتَلِفَانِ فَمَنْ أَحَبَّ الدُّنْیَا وَ تَوَلَّاهَا أَبْغَضَ الْآخِرَةَ وَ عَادَاهَا وَ (هُمَا بِمَنْزِلَةِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ مَاشٍ بَیْنَهُمَا کُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ الْآخَرِ وَ هُمَا بَعْدُ ضَرَّتَانِ؛ دنیای (حرام) و آخرت، دو دشمن متفاوت، و دو راه جدای از یکدیگرند، پس کسی که دنیا پرست باشد و به آن عشق ورزد، به آخرت کینه ورزد و با آن دشمنی خواهد کرد. و آن دو همانند شرق و غرب از هم دورند، و رونده به سوی آن دو، هر گاه به یکی نزدیک شود از دیگری دور می گردد، و آن دو همواره به یکدیگر زیان رسانند.)[نهج البلاغه، حکمت 103]
خلاصه این دو در یک کلام " تقوا " است. و بسیار روشن است که رابطه تقوا و حجاب چگونه است. حجاب یکی از دستورات خدای متعال است که بدون رعایت آن، نمی توان ادعای قرب به او یا معنویت را نمود.
و طبیعتا کسی که محافظتی از حجاب خود ندارد، غالبا به فکر جلب توجه نامحرمان و خودآرائی است. چگونه کسی می تواند همه توجه خویش را منعطف به خدا بکند و در صدد کسب معنویات باشد، اما همه را ببیند؛ به جز خدای تعالی؟ در صدد کسب رضایت غیر مشروع نامحرمان بر بیاید و رضایت خدا را از بین ببرد؟ یا نفس اماره خویش را پروار کند، اما نتیجه جهاد اکبر و مبارزه با نفس، که همان معنویت است را طالب باشد؟
