من در خواب دیدم که تو مشهد انگشتری عقیق به من هدیه دادند که روی آن " یا فاطمه الزهرا" حکاکی شده بود. تعبیر این خواب چیه ؟
بدون شک بین نوع باور و تفکر و اعمال انسان با چیزهایی که در عالم خواب می بیند ارتباط وجود دارد ولی این که چه نوع عملی و یا نیتی موجب چه نوع خواب و رویایی می گردد قابل درک و فهم نمی باشد چون خود خواب و رؤیا از اسرار کشف نشده و یکی از آیات و نشانه های الهی و از شگفتی های عالم انسان است. برای برخی از بزرگان گاه مطالب عمیق و معارف الهی در عالم خواب روشن و هویدا و کشف شده و درعالم خواب به آنها عنایت های ویژه ای شده است. جریان خواب دیدن حضرت ابراهیم(ع) در مورد کشتن فرزندش اسماعیل(ع) و نیز داستان رؤیای حضرت یوسف(ع) که واقعیت چهل سال پس از آن در عالم خواب بر او آشکار گردید و رسیدن به مسند بزرگی مصر را مشاهده نمود از نمونه هایی است که در قرآن کریم مطرح و مورد تأیید و تصدیق قرار گرفته است. در هر صورت خواب دیدن ائمه(ع) در عالم خواب از توفیق های الهی است و تحقق این امور به طهارت معنوی و صفای نفس بستگی دارد، چون امامان معصوم(ع) کانون عصمت و پاکی و معنویت می باشند و ارتباط با آنها نیازمند وجود سنخیت و مشابهت با آنهاست. تا انسان از نظر اعتقادات و نوع بینش و باور و تفکر و نیز از نظر اعمال و اخلاق با آنها سنخیتی و مشابهتی پیدا نکند، ارتباط با آنها ممکن نمی باشد. البته دیده شده که گاه فردی که چندان به احکام و دستورات شرعی و اخلاق اسلامی پایبند نیست در اثر کار خالصانه ای که انجام می دهد، امامی(ع) را در خواب می بیند و این نوع پاداش به خاطر اعمال خوب اوست ولی معمولا فردی که در بیداری با ائمه(ع) ارتباط و پیوستگی ندارد و مشتاق دیدار آنها و یا زیارت قبور پاک آنها نمی باشد و به قول معروف سر و سری با آنها ندارد و افکارش یکسره غرق دنیا و مادیات و شهوات و خودخواهی ها باشد، توفیق خواب دیدن آنها و ارتباط با آنها در عالم رؤیا نصیبش نمی گردد. ایجاد سنخیت روحی با ائمه(ع) از طریق تهذیب نفس، ترک گناهان، انجام واجبات و نزدیکی هر چه بیشتر به خداوند متعال و جلب خشنودی آنها از طریق عمل به وظایف حاصل می گردد. به هر حال، خواب دیدن امامان(ع) و یا زیارتگاه آنها، یا بیانگر وجود ارتباط با آنها در بیداری و اشتیاق به دیدار و زیارت قبر پاک آنها و یا ثواب و نتیجه انجام عمل و یا اعمالی خالصانه که مورد رضا و خشنودی آنهاست می باشد. اما آیا ثواب این زیارت را به او می دهند یا خیر؟ از لطف و کرم آنها این امر بعید نمی باشد، چگونه است اگر انسان در بیداری شوق زیارت ائمه(ع) را داشته باشد ولی اسباب برایش فراهم نباشد، ثواب آن زیارت را برایش می نویسند، در عالم خواب نیز ظاهرا همین حکم جاری و ثابت است و به طور کلی از روایات استفاده می شود که هر عمل خیری که انسان نیت می کند آن را انجام دهد اگر موفق به انجام آن نشود ثواب آن را برایش می نویسند بر عکس عمل بد که تا انجام نداده برایش عقاب و کیفر نوشته نمی شود و این از الطاف پروردگار و رحمت و مهربانی او نسبت به بندگانش می باشد. البته آنچه مهم است و بر هر شخصی واجب است ، شناخت و معرفت نسبت به امام زمانش است نه دیدن ایشان. در شناخت و معرفت نسبت به امام آنچه که رکن اساسی است انصاف، بینش، دوری از هوی و هوس و جستجوی حقیقت است و غیبت و حضور امام نمی تواند نقشی مؤثر در این باب داشته باشد. چه بسیار انسان هایی که در کنار امامان معصوم از آنها بیگانه بوده اند و چه بسیار انسانها که در زمان غیبت معرفت لازم را نسبت به امام خویش داشته اند. و لذا شناخت پیامبر و ائمه صرفاً بواسطه دیدن و زیارت حضوری و درک زمان آن بزرگواران نیست اگر قلب انسان تابع حق و حقیقت باشد هیچ فرقی نمی کند که سخن امام را از لب گهربار ایشان بشنود یا این که در روایات و احادیث بدان علم پیدا کند. خداوند حکیم است و حجت را بر همگان تمام می نماید متناسب با شرائط و خصوصیات افراد و لذا در فردای قیامت هیچ کس بهانه ای ندارد. ازمرحوم  شیخ محمد تقی بهلول پرسیدند که چه وقت می‌شود به حضور آقا امام زمان، ارواحنا فداه، مشرّف شد؟ فرمودند: با تقوا باشید؛ که بین شما و حضرت سنخیّت باشد. سپس فرمودند: دیدن امام زمان، روحی‌فداه، مهم نیست، مهم این است که او ما را ببیند. خیلی‌ها هم علی علیه‌السلام را دیدند اما دشمن او شدند. اگر کاری کردیم که نظر آنها را جلب کنیم، آن ارزش دارد.(1) پس ملاقات با ائمه ، امام زمان(عج) و دیگر اولیای الهی، نیاز به سنخیت با آنان دارد. به دست آوردن سنخیت با اولیای الهی، نیاز به تحقق دو بعد (معرفت و عمل) دارد. اگر کسی خود را به اولیای الهی شبیه نمود، به لقای آنان نیز واصل خواهد شد.  ما مکلف به ارتباط به معنای ملاقات و رؤیت پیامبر ، ائمه و امام زمان(عج) نیستیم. آنچه وظیفه ما است، تشبّه به آن بزرگواران و پیمودن راه آنان است. ما باید در همه حال سرباز آماده آنان و در خدمت ایشان باشیم. پی نوشت : 1.برگرفته از کتاب (ملکوتی خاک‌نشین، سیری در زندگانی حاج شیخ بهلول محمدتقی بهلول) نوشته سیّدعباس موسوی مطلق.
عنوان سوال:

من در خواب دیدم که تو مشهد انگشتری عقیق به من هدیه دادند که روی آن " یا فاطمه الزهرا" حکاکی شده بود. تعبیر این خواب چیه ؟


پاسخ:

بدون شک بین نوع باور و تفکر و اعمال انسان با چیزهایی که در عالم خواب می بیند ارتباط وجود دارد ولی این که چه نوع عملی و یا نیتی موجب چه نوع خواب و رویایی می گردد قابل درک و فهم نمی باشد چون خود خواب و رؤیا از اسرار کشف نشده و یکی از آیات و نشانه های الهی و از شگفتی های عالم انسان است. برای برخی از بزرگان گاه مطالب عمیق و معارف الهی در عالم خواب روشن و هویدا و کشف شده و درعالم خواب به آنها عنایت های ویژه ای شده است. جریان خواب دیدن حضرت ابراهیم(ع) در مورد کشتن فرزندش اسماعیل(ع) و نیز داستان رؤیای حضرت یوسف(ع) که واقعیت چهل سال پس از آن در عالم خواب بر او آشکار گردید و رسیدن به مسند بزرگی مصر را مشاهده نمود از نمونه هایی است که در قرآن کریم مطرح و مورد تأیید و تصدیق قرار گرفته است.
در هر صورت خواب دیدن ائمه(ع) در عالم خواب از توفیق های الهی است و تحقق این امور به طهارت معنوی و صفای نفس بستگی دارد، چون امامان معصوم(ع) کانون عصمت و پاکی و معنویت می باشند و ارتباط با آنها نیازمند وجود سنخیت و مشابهت با آنهاست. تا انسان از نظر اعتقادات و نوع بینش و باور و تفکر و نیز از نظر اعمال و اخلاق با آنها سنخیتی و مشابهتی پیدا نکند، ارتباط با آنها ممکن نمی باشد. البته دیده شده که گاه فردی که چندان به احکام و دستورات شرعی و اخلاق اسلامی پایبند نیست در اثر کار خالصانه ای که انجام می دهد، امامی(ع) را در خواب می بیند و این نوع پاداش به خاطر اعمال خوب اوست ولی معمولا فردی که در بیداری با ائمه(ع) ارتباط و پیوستگی ندارد و مشتاق دیدار آنها و یا زیارت قبور پاک آنها نمی باشد و به قول معروف سر و سری با آنها ندارد و افکارش یکسره غرق دنیا و مادیات و شهوات و خودخواهی ها باشد، توفیق خواب دیدن آنها و ارتباط با آنها در عالم رؤیا نصیبش نمی گردد.
ایجاد سنخیت روحی با ائمه(ع) از طریق تهذیب نفس، ترک گناهان، انجام واجبات و نزدیکی هر چه بیشتر به خداوند متعال و جلب خشنودی آنها از طریق عمل به وظایف حاصل می گردد.
به هر حال، خواب دیدن امامان(ع) و یا زیارتگاه آنها، یا بیانگر وجود ارتباط با آنها در بیداری و اشتیاق به دیدار و زیارت قبر پاک آنها و یا ثواب و نتیجه انجام عمل و یا اعمالی خالصانه که مورد رضا و خشنودی آنهاست می باشد.
اما آیا ثواب این زیارت را به او می دهند یا خیر؟ از لطف و کرم آنها این امر بعید نمی باشد، چگونه است اگر انسان در بیداری شوق زیارت ائمه(ع) را داشته باشد ولی اسباب برایش فراهم نباشد، ثواب آن زیارت را برایش می نویسند، در عالم خواب نیز ظاهرا همین حکم جاری و ثابت است و به طور کلی از روایات استفاده می شود که هر عمل خیری که انسان نیت می کند آن را انجام دهد اگر موفق به انجام آن نشود ثواب آن را برایش می نویسند بر عکس عمل بد که تا انجام نداده برایش عقاب و کیفر نوشته نمی شود و این از الطاف پروردگار و رحمت و مهربانی او نسبت به بندگانش می باشد.

البته آنچه مهم است و بر هر شخصی واجب است ، شناخت و معرفت نسبت به امام زمانش است نه دیدن ایشان.
در شناخت و معرفت نسبت به امام آنچه که رکن اساسی است انصاف، بینش، دوری از هوی و هوس و جستجوی حقیقت است و غیبت و حضور امام نمی تواند نقشی مؤثر در این باب داشته باشد. چه بسیار انسان هایی که در کنار امامان معصوم از آنها بیگانه بوده اند و چه بسیار انسانها که در زمان غیبت معرفت لازم را نسبت به امام خویش داشته اند.

و لذا شناخت پیامبر و ائمه صرفاً بواسطه دیدن و زیارت حضوری و درک زمان آن بزرگواران نیست اگر قلب انسان تابع حق و حقیقت باشد هیچ فرقی نمی کند که سخن امام را از لب گهربار ایشان بشنود یا این که در روایات و احادیث بدان علم پیدا کند. خداوند حکیم است و حجت را بر همگان تمام می نماید متناسب با شرائط و خصوصیات افراد و لذا در فردای قیامت هیچ کس بهانه ای ندارد.

ازمرحوم  شیخ محمد تقی بهلول پرسیدند که چه وقت می‌شود به حضور آقا امام زمان، ارواحنا فداه، مشرّف شد؟
فرمودند: با تقوا باشید؛ که بین شما و حضرت سنخیّت باشد.
سپس فرمودند: دیدن امام زمان، روحی‌فداه، مهم نیست، مهم این است که او ما را ببیند. خیلی‌ها هم علی علیه‌السلام را دیدند اما دشمن او شدند. اگر کاری کردیم که نظر آنها را جلب کنیم، آن ارزش دارد.(1)

پس ملاقات با ائمه ، امام زمان(عج) و دیگر اولیای الهی، نیاز به سنخیت با آنان دارد. به دست آوردن سنخیت با اولیای الهی، نیاز به تحقق دو بعد (معرفت و عمل) دارد. اگر کسی خود را به اولیای الهی شبیه نمود، به لقای آنان نیز واصل خواهد شد.

 ما مکلف به ارتباط به معنای ملاقات و رؤیت پیامبر ، ائمه و امام زمان(عج) نیستیم. آنچه وظیفه ما است، تشبّه به آن بزرگواران و پیمودن راه آنان است. ما باید در همه حال سرباز آماده آنان و در خدمت ایشان باشیم.

پی نوشت :
1.برگرفته از کتاب (ملکوتی خاک‌نشین، سیری در زندگانی حاج شیخ بهلول محمدتقی بهلول) نوشته سیّدعباس موسوی مطلق.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین