[کامل از کد31342]
پس از رحلت حضرت رسول اکرم(ص)، یاران و اصحاب آن حضرت به جمع آوری نوشته ها اقدام کردند. جهت انجام این خواست، امیرالمؤمین علی(ع)، نخستین پیرو رسول خدا _که از همه یاران آگاه تر به مواقع تنزیل و تاویل قرآن بود_ پیش از همه به این کار اقدام کرد و آیات قرآن را با ویژگی های خاصی در یک جا و در کنار هم قرار داد و به مردم عرضه کرد؛ لکن به دلایلی مورد استقبال و پذیرش دستگاه رسمی خلافت واقع نشد. آن را به خانه بر گرداند و بنا بر روایتی فرمود: از این پس هرگز آن را نخواهید دید. آن مصحف پس از امام(ع) نزد فرزندان و امامان معصوم(ع) باقی ماند. شایان ذکر است قرآن ها یا نسخه هایی از قرآن که منسوب به امام علی بن ابی طالب است و در بعضی از موزه ها و کتابخانه ها موجود است، به عقیده محققان نمی تواند از نظر تاریخی و شواهد و قراین، متعلق به آن حضرت باشد. ویژگی های مصحف حضرت علی(ع) مصحف حضرت، نسبت به دیگر مصاحف از امتیازات فراوانی برخوردار بود، از جمله؛ 1. ترتیب سوره ها به همان ترتیب نزول، تنظیم گشته بود، الاتقان، ج 1، ص 183، نوع 18 2. قرائت مصحف حضرت دقیقاً مطابق با قرائت پیامبر(ص) بوده است. 3. این مصحف مشتمل بر اسباب نزول آیات، مکان نزول آیات و نیز اشخاصی است که در شأن آنان آیات نازل گشته است. 4. جوانب کلی آیات، به گونه ای که آیه، محدود و مخصوص به زمان یا مکان یا شخص خاصی نگردد، در این مصحف روشن شده بود. 1. حسین جوان آراسته، درسنامه علوم قرآن، ص 163؛ 2. فصلنامه بینات، ش 28، ص 184؛ 3. دکتر محمود رامیار، تاریخ قرآن، ص 365، انتشارات امیرکبیر.
[پایان کد انتخابی]
