خداوند متعال در سوره نساء به حلیت متعه (عقد موقت) اشاره فرمود: (فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَةً)؛ نساء (4)، آیه 24.؛ (و زنانی را که متعه (ازدواج موقت) می‌کنید. واجب است است مهرشان را بپردازید). به گواهی بیشتر مفسران اهل تسنن و همه مفسران شیعه، این آیه مربوط به ازدواج موقّت است.
روایات فراوانی از اهل بیت(علیه السلام) در ذیل آیه وارد شده که آن را به متعه تفسیر و تبیین می‌کند واژه (متعه) - که (استمتعتم) از آن گرفته شده - در لغت به معنای بهره‌گیری است، ولی در اصطلاح شرع، به معنای ازدواج موقت است.
گذشته از آیه، روایات فراونی از پیامبر(صلی الله علیه وآله) آمده که ازدواج موقت در آغاز عصر رسالت مشروع و حلال گردیده و اتفاق عموم دانشمندان شیعه و سنی بر جواز آن بوده است و حتی مسلمانان در آغاز اسلام به آن عمل می‌کردند. منتها مخالفان مدعی‌اند: این حکم بعدها نسخ و تحریم شده است.
البته بدیهی است که هیچ کس - جز پیامبر اسلام - حق نسخ احکام را ندارد و تنها او است که می‌تواند به فرمان خدا پاره‌ای از احکام را نسخ کند. جالب اینکه جمله معروف خلیفه دوم (متعتان کانت علی عهد رسول اللَّه و انا محرمهما و معاقب علیهما متعة النساء و متعة الحج): دو متعه در زمان پیامبر اسلام‌صلی الله علیه وآله بود که من آنها را حرام کردم و بر آنها مجازات می‌کنم متعه زنان و حج تمتع (که نوع خاصی از حج است).، به طور صریح دلالت می‌کند که این حکم نسخ نشده و او خود این امر را حرام کرده است؛ به هر حال اصل حکم مسلم بوده و هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای بر نسخ آن وجود ندارد. ر.ک: تفسیر نمونه، ذیل آیه 24 از نساء.
بدیهی است در ازدواج موقت دختر باکره نیاز به اذن پدر هست وبدون آن عقد باطل است.
