استناد بهائیت به قرآن و تعارضات بیانی آنها در مورد هزار ساله بودن دین چگونه است؟
قبل از هر چیز لازم است توجه کنید تمام این آیاتی که در این زمینه بهائیها به آنها استناد کرده اند و در بعضی از آنها تعبیر هزار سال آمده است مربوط به آخرت و مقدار زمان روز قیامت می باشد. لذا به شما توصیه می کنیم که نسبت به مطالعه این آیات به یکی از تفاسیر مانند المیزان یا نمونه و امثال مراجعه کنید تا اطلاعات و احاطه لازم نسبت به این آیات پیدا کنید.
بعلاوه بهائیت که به جهت اثبات حقانیت خویش، چنین استدلال مینماید که چون هر دوره جدیدی، مقتضیات جدید دارد پس دائم باید دین جدید بیاید و بدین طریق جاودانگی اسلام را مورد تشکیک قرار داده و دیانت جدید بهائی را اثبات مینماید؛ با کمال تعجب نسبت به خود دین بهائیت، دیگر چنین استدلالی را بر نتابیده و یا اینکه موکول به گذشت سال‌های بسیار متمادی میکند زیرا از یکسو در حالی که به زعم بهائیان هنوز 20 سال از (ظهور مستقل مقام صاحب شریعت و نبوت و رسالت علی محمد شیرازی)(مفاوضات، عباس افندی، لندن: انتشارات بریل، 1908، ص. 124) نگذشته و شرایط زمانه، دستخوش هیچ دگرگونی اساسی نشده بود، حسینعلی میرزا پای به میدان نهاده و به نوشتن احکام و شریعت جدید مبادرت می‌ورزد و حال آنکه خود میرزا حسینعلی در کتاب اقدس تصریح میکند: (من یدعی امراً قبل اتمام الف سنه کامله انه کذاب مفتر)(اقدس، میرزا حسینعلی، ص. 35) یعنی هر کس ادعای امری را، پیش از اتمام هزار سال کامل، مدعی شود، دروغگو و افترا زننده است. و از سوی دیگر در کتاب اقتدارات چنین می‌نویسد: (سوگند به نفس که همه ظهورات به این ظهور بزرگتر، پایان گرفت، و هر کس که پس از چنین ظهوری، مدعی ظهور جدیدی شود، او دروغگو و افتراء زننده است)(اقتدارات، میرزا حسینعلی، ص. 237) و در جایی دیگر با کمال تعجب آمده (امتداد دین بهائیت بسیار، لااقل پانصد هزار سال است.)(مکاتیب، ج 2، ص. 76) و بدین‌گونه برای بهائیت جاودانگی قائل میشوند(جهت آگاهی کامل از این تناقضات و نقد و بررسی عقاید بهائیت ر. ک: بهائیان، پیشین)
