منظور از انجیل متّی چیست؟

منظور از انجیل متّی چیست؟

نخستین انجیل را متّی که یک فلسطینی بود، اندکی پس از سال 70 نگاشته است. این انجیل عیسی (ع) را به عنوان معلم اعظم، موسای جدید و صاحب شریعت عهد جدید معرفی می کند. شیوه ی ادبی نویسنده ی این انجیل بر گردآوری گفتارها و کارهای عیسی (ع) بر اساس ترتیب اهمیت موضوعی استوار است و نه ترتیب تاریخی آنها. به همین دلیل، موعظه روی کوه، که مشتمل بر اصول تعالیم عیسی است، در بابهای 5، 6 و 7، امثال او در باب 13، همچنین معجزات او در بابهای 8 و 9 و پیشگویی فرارسیدن روز خداوند و آمدن واپسین روز در بابهای 24 و 25 آمده است.
متّی، عیسی (ع) را موسای جدید می شناسد. همان طور که موسی (ع) عهد عتیق را برای قوم یهود اعلام کرد و شریعت کهن را به آنان داد، عیسی (ع) به عهد جدید مژده می دهد و شریعت تازه را عطا می کند. این شریعت تازه به سوی گروه اندک بینوایان و پرهیزکار جهت گیری شده است.(1) این شریعت، نه بر فرائض مکتوب، بلکه بر حُبّ خدا که در قلوب بشر نوشته شده، استوار است. در میان انجیل نگاران، متّی بیش از همه در صدد است اثبات کند که عیسی (ع) پیشگوئیهای عهد عتیق را تحقق بخشیده است. وی برای اثبات این امر به آیاتی از کتاب اِشَعیا (باب 42) درباره ی بنده ی متواضع خدا که قوم را با ایمان و اطاعت نجات خواهد داد، اقدام کرده است. به نظر متّی رنجهای عیسی (ع) و مرگ او تمام چیزهایی را که اشعیا در باب بنده ی رنجدیده ی خدا می گوید، محقق ساخته است.
دانشمندان کتاب مقدس معتقدند که انجیل متّی به هدف گفتگو و جدل با بعضی از بزرگان یهود، پس از ویرانی اورشلیم در سال 70 نگارش یافته است و در صدد اثبات این امر است که یهودیان با رد و انکار عیسی (ع) موجب شده اند که ملکوت خدا از آنان به امتهای غیر یهود منتقل شود. از دیدگاه متّی این ملکوت همان کلیسا است، همچنین معتقد است ملکوت خدا چیزی فراتر از آنچه فعلاً وجود دارد، نیست تا در آینده به وجود آید.(2)

1 . متی 5: 1-8.
2 . توماس میشل، کلام مسیحی، ترجمه ی حسین توفیقی، ص 44 – 45.