چرا یهودیها روزه میگیرند؟
چرا یهودیها روزه میگیرند؟ در تمام ادیان الهی دستور العمل های بندگی و عبادت خداوند، که به آنها احکام یا شرعیّات گفته می شود وجود دارد، هر چند از حیث کیفیّت و کمیّت متفاوت بوده اند. و از جمله آن احکام، روزه است که از قوانین شرعی ادیان الهی محسوب می شوند. امّا در رابطه با چگونگی و کمیّت روزه دین یهود باید گفت: روزه در آیین یهود همانند دین مقدّس اسلام نیست، که به صورت مفصّل در کتب فقهی و حدیثی مسلمانان ذکر شده است، بلکه در کتب یهودیان و مسلمانانی که در رابطه با احکام و شرعیّات یهود تحقیقاتی انجام داده اند به صورت خلاصه و بدون اشاره به جزئیّات ذکر گردیده است. که ذیلاً به آنها اشاره می شود. روزه داشتن قوم یهود به پرهیز از غذا و آب محدود نمی باشد و با لوازم و شعائر دیگر توأم بوده که به آنها اشاره می شود: الف: با قربانی. ب: با دعا، ‌اعتراف به گناه و توبه. ج: با پلاس پوشیدن و خاک یا خاکستر بر سر نهادن. د: با قرائت تورات. امّا ایام روزه داری در دین یهود، بر اساس یک طبقه بندی به سه طبقه اصلی تقسیم می شود: 1. روزه های حکم شده در کتاب مقدس: الف: روزه یوم کیپور یا روزه کفاره، که مطابق تفسیر علمای یهود، آیه29 تا 31 باب 16 سفر لاویان اشاره به آن دارد. ت: روزه روز نهم از ماه(آو)، به مناسبت یاد کرد مصیبت ویرانی بیت المقدّس. ج: روزه روز هفدهم ماه (تموز)، به مناسبت رخنه دشمنان یهود به شهر اورشلیم. د: روزه روز دهم ماه (طوت)، در یادبود محاصره شهر اورشلیم توسط پادشاه بابل. ه: روزه روز سوّم ماه (تیشری)، موسوم به روزه جه لیا. و: روزه روز سیزدهم از ماه آذار، موسوم به روزه استر. 2. روزه های تعیین شده توسط ربی ها: ربی ها و علمای یهود روزه هایی را، بویژه برای تقویت روح معنوی مردم مشخص کرده اند. الف: دوره ده روزه توبه و تأدیب نفس، از روز اوّل ماه (تیشری) تا دهم (تیشری( ت: اوّلین دوشنبه پس از عید فصح و سکوت. ج: روزه در طول سه هفته سوگواری، از 17 ماه تموز تا نهم ماه (آو). د: روزه آخر هر ماه موسوم به یوم کیپور کوچک. ه: روزه نخست زاده پسر، این روزه نمادی از تقدیس نخست زاده یهودی و: روزه گرفتن به منظور یا دکرد وقایع تاریخی که در طول تاریخ یهود اتّفاق افتاده است. 3. روزه هایی که شخصی است. این روزه ها وقت مشخصی ندارد و با توجّه به رخداد پیش آمده برای افراد از سوی آنها روزه گرفته می شود. مانند: الف: سالگرد فوت والدین یا معلم. ب: روزه عروس و داماد در روز ازدواج تا هنگام مراسم. ج: اگر صفحه ای از اسفار خمسه در حضور کسانی به زمین افتد، افراد حاضر یک روز روزه می گیرند. د: در روزه میثنائی، اعضای دادگاه ها، روزی که حکم مرگ کسی را صادر می کردند روزه می گرفتند. معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 1. نیایش روزانه یهود، سیدور، یشارم، ترجمه: دکتر یونس حمامی 2. احکام و مقدّرات حضرت موسی علیه السلام- لوی، حبیب. 3. اصل و نسب دینهای ایران باستان، عبدالعظیم، رضایی. پی نوشت: [1] مبلغی آبادی، عبدالله، تاریخ ادیان و مذاهب جهان تا قرن 20، سینا، قم،1373 شمسی. جلد 2، صفحه 638 -618، ره توشةْ راهیان نور، سازمان تبلیغات اسلامی قم، سال 1376 شمسی، صفحه 206 و 209. [2] همان، صفحه 207، 209 و کتاب تاریخ ادیان و مذاهب جهان، صفحه 637 619 و شرعیّات یهود صفحه 24 .
عنوان سوال:

چرا یهودیها روزه میگیرند؟


پاسخ:

چرا یهودیها روزه میگیرند؟

در تمام ادیان الهی دستور العمل های بندگی و عبادت خداوند، که به آنها احکام یا شرعیّات گفته می شود وجود دارد، هر چند از حیث کیفیّت و کمیّت متفاوت بوده اند. و از جمله آن احکام، روزه است که از قوانین شرعی ادیان الهی محسوب می شوند. امّا در رابطه با چگونگی و کمیّت روزه دین یهود باید گفت: روزه در آیین یهود همانند دین مقدّس اسلام نیست، که به صورت مفصّل در کتب فقهی و حدیثی مسلمانان ذکر شده است، بلکه در کتب یهودیان و مسلمانانی که در رابطه با احکام و شرعیّات یهود تحقیقاتی انجام داده اند به صورت خلاصه و بدون اشاره به جزئیّات ذکر گردیده است. که ذیلاً به آنها اشاره می شود.
روزه داشتن قوم یهود به پرهیز از غذا و آب محدود نمی باشد و با لوازم و شعائر دیگر توأم بوده که به آنها اشاره می شود:
الف: با قربانی.
ب: با دعا، ‌اعتراف به گناه و توبه.
ج: با پلاس پوشیدن و خاک یا خاکستر بر سر نهادن.
د: با قرائت تورات.
امّا ایام روزه داری در دین یهود، بر اساس یک طبقه بندی به سه طبقه اصلی تقسیم می شود:
1. روزه های حکم شده در کتاب مقدس:
الف: روزه یوم کیپور یا روزه کفاره، که مطابق تفسیر علمای یهود، آیه29 تا 31 باب 16 سفر
لاویان اشاره به آن دارد.
ت: روزه روز نهم از ماه(آو)، به مناسبت یاد کرد مصیبت ویرانی بیت المقدّس.
ج: روزه روز هفدهم ماه (تموز)، به مناسبت رخنه دشمنان یهود به شهر اورشلیم.
د: روزه روز دهم ماه (طوت)، در یادبود محاصره شهر اورشلیم توسط پادشاه بابل.
ه: روزه روز سوّم ماه (تیشری)، موسوم به روزه جه لیا.
و: روزه روز سیزدهم از ماه آذار، موسوم به روزه استر.
2. روزه های تعیین شده توسط ربی ها: ربی ها و علمای یهود روزه هایی را، بویژه برای تقویت روح معنوی مردم مشخص کرده اند.
الف: دوره ده روزه توبه و تأدیب نفس، از روز اوّل ماه (تیشری) تا دهم (تیشری(
ت: اوّلین دوشنبه پس از عید فصح و سکوت.
ج: روزه در طول سه هفته سوگواری، از 17 ماه تموز تا نهم ماه (آو).
د: روزه آخر هر ماه موسوم به یوم کیپور کوچک.
ه: روزه نخست زاده پسر، این روزه نمادی از تقدیس نخست زاده یهودی
و: روزه گرفتن به منظور یا دکرد وقایع تاریخی که در طول تاریخ یهود اتّفاق افتاده است.
3. روزه هایی که شخصی است. این روزه ها وقت مشخصی ندارد و با توجّه به رخداد پیش آمده برای
افراد از سوی آنها روزه گرفته می شود. مانند:
الف: سالگرد فوت والدین یا معلم.
ب: روزه عروس و داماد در روز ازدواج تا هنگام مراسم.
ج: اگر صفحه ای از اسفار خمسه در حضور کسانی به زمین افتد، افراد حاضر یک روز روزه می گیرند.
د: در روزه میثنائی، اعضای دادگاه ها، روزی که حکم مرگ کسی را صادر می کردند روزه می گرفتند.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. نیایش روزانه یهود، سیدور، یشارم، ترجمه: دکتر یونس حمامی
2. احکام و مقدّرات حضرت موسی علیه السلام- لوی، حبیب.
3. اصل و نسب دینهای ایران باستان، عبدالعظیم، رضایی.
پی نوشت:
[1] مبلغی آبادی، عبدالله، تاریخ ادیان و مذاهب جهان تا قرن 20، سینا، قم،1373 شمسی. جلد 2، صفحه 638 -618، ره توشةْ راهیان نور، سازمان تبلیغات اسلامی قم، سال 1376 شمسی، صفحه 206 و 209.
[2] همان، صفحه 207، 209 و کتاب تاریخ ادیان و مذاهب جهان، صفحه 637 619 و شرعیّات یهود صفحه 24 .





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین