ازدواج
می‌توانید با اصلاح نحوهٔ ارجاع به منابع بر طبق شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌شیعه کمک کنید.
من با اینکه شریک جنسی (از راه مشروع) دارم اما لذتی که گاها از این کار می برم رو نمی تونم ترک کنم. اگه این کار(استمنا) نبود که تا حالا میمردم. چطوری میشه واقعا؟ من فکر میکنم این جریان برای وقتی که ازدواج میسر نباشه خوبه. نظر شما چیست؟
من با اینکه شریک جنسی (از راه مشروع) دارم اما لذتی که گاها از این کار می برم رو نمی تونم ترک کنم. اگه این کار(استمنا) نبود که تا حالا میمردم. چطوری میشه واقعا؟ من فکر میکنم این جریان برای وقتی که ازدواج میسر نباشه خوبه. نظر شما چیست؟ پرسشگر محترم نگاه مثبت و اعتماد شما به این مجموعه را قدر می دانیم و همچنین از صداقت شما در بیان مساله خود تشکر می نماییم. دانشجوی گرامی آسیب های خودارضایی از چند منظر قابل بررسی است، خصوصا از همان جهت که شما مطرح کرده اید، یعنی روابط زناشویی، که فرد را در رابطه با همسرش با مشکلاتی مواجه می نماید. از لحاظ روانشناختی (وقتی رابطه جنسی[با همسر] رضایت بخش نیست یا به علت بیماری یا ... )( کاپلان سادوک، خلاصه روانپزشکی، جلد 3، ص 16) فرد به ارضاء نیاز جنسی فیزیکی و نه فیزیکی_ روانی، از طرق انحرافی روی می آورد. بنابراین انجام این عمل در زمانی که فرد دارای همسر می باشد، علاوه بر وجود رشد نایافتگی روانی_ جنسی در فرد، خبر از وجود یک مشکل در روابط زناشویی نیز دارد، که البته درمان پذیر می باشد. در ادامه ما به آسیب های خودارضایی (که از دیدگاه شرع، انجام آن حرام می باشد) از لحاظ روانی، معنوی و خصوصا اجتماعی، به صورت کوتاه می پردازیم تا معلوم شود که این عمل نه قبل از ازدواج و نه پس از آن، نه تنها نمی تواند مفید باشد؛ بلکه حتما فرد را گرفتار آسیب های جدی خواهد کرد. خودارضایی از حیث روانی تاثیرات سوئی بر فرد می گذارد در این زمینه موسس مکتب روان تحلیل گری یعنی زیگموند فروید، معتقد بود ( که نورآستنی در نتیجه افراط در خودارضایی پدید می آید)(کاپلان سادوک، خلاصه روانپزشکی، جلد 3، ص 38)، البته این تشخیص حداقلی، تقریبا مربوط به صد سال پیش است و امروزه وجود شواهدی به ما نشان داده است که احساس گناه و افسردگی، کاهش اعتماد به نفس، خودکم بینی و در موارد پیشرفته تر حتی تفکر خودکشی و... از عوارض روانی خودارضایی می باشد. از لحاظ معنوی نیز ادیان مختلف از جمله اسلام این عمل را تحریم کرده اند و آثار منفی معنوی در دنیا و آخرت برای آن برشمرده اند. طبعا فردی که این عمل را انجام می دهد نه تنها از رحمت پروردگار دور می باشد؛( رسول خدا صلی الله علیه و آله: کسی که خودارضایی می‌کند، ملعون است (میزان الحکمه، ح 18751))؛ بلکه خود فرد نیز همین احساس تلخ دوری از پروردگار خویش را تجربه می کند و در نتیجه آن و به مرور زمان از دین که یکی از نیاز های وجودی و مایه آرامش انسان است فاصله می گیرد و چنین فردی مطابق آنچه که در روایات به صورت قطعی آمده است در آخرت نیز گرفتار عذاب خواهد شد. به عنوان نمونه امام صادق علیه السلام فرمود: برای کسی که خودارضایی کند در قیامت عذاب دردناکی در نظر گرفته شده است. (میزان الحکمه، ح 18749) اما یکی از آسیب های نقد تر و محسوس تر آن برای افراد، آسیب های اجتماعی آن می باشد. ناسازگاری خانوادگی، بی‌میل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانی در ارتباط با همسر، احساس طرد شدن، از بین رفتن عزّت، پاکی، شرافت و جایگاه اجتماعی، دیر ازدواج کردن و لذت نبردن از زندگی مشترک برخی از عوارض اجتماعی آن می باشد که واقعا قابل تامل می باشد. (نگا: قائمی، علی، خانواده و مسائل جنسی کودکان، تهران: انتشارات انجمن اولیا و مربیان، چاپ دهم، 1376) از لحاظ جسمی نیز فرد پس از مدتی، تغییراتی در جسم خود مشاهده می نماید و علاوه بر اینکه از وجود این علائم در خود رنج می برد، به علت فاش شدن رازش ممکن است به گوشه گیری و انزوا نیز روی بیاورد. بنابراین با وجود چنین مشکلات و مسائلی و حتی با احتمال وجود چنین مشکلاتی، هر انسان عاقلی به این نتیجه خواهد رسید که، چند لحظه لذت در مقابل این همه پیامدهای ناگوار نخواهد ارزید. جواد ترکاشوند
من با اینکه شریک جنسی (از راه مشروع) دارم اما لذتی که گاها از این کار می برم رو نمی تونم ترک کنم. اگه این کار(استمنا) نبود که تا حالا میمردم. چطوری میشه واقعا؟ من فکر میکنم این جریان برای وقتی که ازدواج میسر نباشه خوبه. نظر شما چیست؟ پرسشگر محترم نگاه مثبت و اعتماد شما به این مجموعه را قدر می دانیم و همچنین از صداقت شما در بیان مساله خود تشکر می نماییم. دانشجوی گرامی آسیب های خودارضایی از چند منظر قابل بررسی است، خصوصا از همان جهت که شما مطرح کرده اید، یعنی روابط زناشویی، که فرد را در رابطه با همسرش با مشکلاتی مواجه می نماید. از لحاظ روانشناختی (وقتی رابطه جنسی[با همسر] رضایت بخش نیست یا به علت بیماری یا ... )( کاپلان سادوک، خلاصه روانپزشکی، جلد 3، ص 16) فرد به ارضاء نیاز جنسی فیزیکی و نه فیزیکی_ روانی، از طرق انحرافی روی می آورد. بنابراین انجام این عمل در زمانی که فرد دارای همسر می باشد، علاوه بر وجود رشد نایافتگی روانی_ جنسی در فرد، خبر از وجود یک مشکل در روابط زناشویی نیز دارد، که البته درمان پذیر می باشد. در ادامه ما به آسیب های خودارضایی (که از دیدگاه شرع، انجام آن حرام می باشد) از لحاظ روانی، معنوی و خصوصا اجتماعی، به صورت کوتاه می پردازیم تا معلوم شود که این عمل نه قبل از ازدواج و نه پس از آن، نه تنها نمی تواند مفید باشد؛ بلکه حتما فرد را گرفتار آسیب های جدی خواهد کرد. خودارضایی از حیث روانی تاثیرات سوئی بر فرد می گذارد در این زمینه موسس مکتب روان تحلیل گری یعنی زیگموند فروید، معتقد بود ( که نورآستنی در نتیجه افراط در خودارضایی پدید می آید)(کاپلان سادوک، خلاصه روانپزشکی، جلد 3، ص 38)، البته این تشخیص حداقلی، تقریبا مربوط به صد سال پیش است و امروزه وجود شواهدی به ما نشان داده است که احساس گناه و افسردگی، کاهش اعتماد به نفس، خودکم بینی و در موارد پیشرفته تر حتی تفکر خودکشی و... از عوارض روانی خودارضایی می باشد. از لحاظ معنوی نیز ادیان مختلف از جمله اسلام این عمل را تحریم کرده اند و آثار منفی معنوی در دنیا و آخرت برای آن برشمرده اند. طبعا فردی که این عمل را انجام می دهد نه تنها از رحمت پروردگار دور می باشد؛( رسول خدا صلی الله علیه و آله: کسی که خودارضایی می‌کند، ملعون است (میزان الحکمه، ح 18751))؛ بلکه خود فرد نیز همین احساس تلخ دوری از پروردگار خویش را تجربه می کند و در نتیجه آن و به مرور زمان از دین که یکی از نیاز های وجودی و مایه آرامش انسان است فاصله می گیرد و چنین فردی مطابق آنچه که در روایات به صورت قطعی آمده است در آخرت نیز گرفتار عذاب خواهد شد. به عنوان نمونه امام صادق علیه السلام فرمود: برای کسی که خودارضایی کند در قیامت عذاب دردناکی در نظر گرفته شده است. (میزان الحکمه، ح 18749) اما یکی از آسیب های نقد تر و محسوس تر آن برای افراد، آسیب های اجتماعی آن می باشد. ناسازگاری خانوادگی، بی‌میل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانی در ارتباط با همسر، احساس طرد شدن، از بین رفتن عزّت، پاکی، شرافت و جایگاه اجتماعی، دیر ازدواج کردن و لذت نبردن از زندگی مشترک برخی از عوارض اجتماعی آن می باشد که واقعا قابل تامل می باشد. (نگا: قائمی، علی، خانواده و مسائل جنسی کودکان، تهران: انتشارات انجمن اولیا و مربیان، چاپ دهم، 1376) از لحاظ جسمی نیز فرد پس از مدتی، تغییراتی در جسم خود مشاهده می نماید و علاوه بر اینکه از وجود این علائم در خود رنج می برد، به علت فاش شدن رازش ممکن است به گوشه گیری و انزوا نیز روی بیاورد. بنابراین با وجود چنین مشکلات و مسائلی و حتی با احتمال وجود چنین مشکلاتی، هر انسان عاقلی به این نتیجه خواهد رسید که، چند لحظه لذت در مقابل این همه پیامدهای ناگوار نخواهد ارزید. جواد ترکاشوند
عنوان سوال:
من با اینکه شریک جنسی (از راه مشروع) دارم اما لذتی که گاها از این کار می برم رو نمی تونم ترک کنم. اگه این کار(استمنا) نبود که تا حالا میمردم. چطوری میشه واقعا؟ من فکر میکنم این جریان برای وقتی که ازدواج میسر نباشه خوبه. نظر شما چیست؟
پاسخ:
من با اینکه شریک جنسی (از راه مشروع) دارم اما لذتی که گاها از این کار می برم رو نمی تونم ترک کنم. اگه این کار(استمنا) نبود که تا حالا میمردم. چطوری میشه واقعا؟ من فکر میکنم این جریان برای وقتی که ازدواج میسر نباشه خوبه. نظر شما چیست؟
پرسشگر محترم نگاه مثبت و اعتماد شما به این مجموعه را قدر می دانیم و همچنین از صداقت شما در بیان مساله خود تشکر می نماییم.
دانشجوی گرامی آسیب های خودارضایی از چند منظر قابل بررسی است، خصوصا از همان جهت که شما مطرح کرده اید، یعنی روابط زناشویی، که فرد را در رابطه با همسرش با مشکلاتی مواجه می نماید. از لحاظ روانشناختی (وقتی رابطه جنسی[با همسر] رضایت بخش نیست یا به علت بیماری یا ... )( کاپلان سادوک، خلاصه روانپزشکی، جلد 3، ص 16) فرد به ارضاء نیاز جنسی فیزیکی و نه فیزیکی_ روانی، از طرق انحرافی روی می آورد. بنابراین انجام این عمل در زمانی که فرد دارای همسر می باشد، علاوه بر وجود رشد نایافتگی روانی_ جنسی در فرد، خبر از وجود یک مشکل در روابط زناشویی نیز دارد، که البته درمان پذیر می باشد.
در ادامه ما به آسیب های خودارضایی (که از دیدگاه شرع، انجام آن حرام می باشد) از لحاظ روانی، معنوی و خصوصا اجتماعی، به صورت کوتاه می پردازیم تا معلوم شود که این عمل نه قبل از ازدواج و نه پس از آن، نه تنها نمی تواند مفید باشد؛ بلکه حتما فرد را گرفتار آسیب های جدی خواهد کرد.
خودارضایی از حیث روانی تاثیرات سوئی بر فرد می گذارد در این زمینه موسس مکتب روان تحلیل گری یعنی زیگموند فروید، معتقد بود ( که نورآستنی در نتیجه افراط در خودارضایی پدید می آید)(کاپلان سادوک، خلاصه روانپزشکی، جلد 3، ص 38)، البته این تشخیص حداقلی، تقریبا مربوط به صد سال پیش است و امروزه وجود شواهدی به ما نشان داده است که احساس گناه و افسردگی، کاهش اعتماد به نفس، خودکم بینی و در موارد پیشرفته تر حتی تفکر خودکشی و... از عوارض روانی خودارضایی می باشد.
از لحاظ معنوی نیز ادیان مختلف از جمله اسلام این عمل را تحریم کرده اند و آثار منفی معنوی در دنیا و آخرت برای آن برشمرده اند. طبعا فردی که این عمل را انجام می دهد نه تنها از رحمت پروردگار دور می باشد؛( رسول خدا صلی الله علیه و آله: کسی که خودارضایی می‌کند، ملعون است (میزان الحکمه، ح 18751))؛ بلکه خود فرد نیز همین احساس تلخ دوری از پروردگار خویش را تجربه می کند و در نتیجه آن و به مرور زمان از دین که یکی از نیاز های وجودی و مایه آرامش انسان است فاصله می گیرد و چنین فردی مطابق آنچه که در روایات به صورت قطعی آمده است در آخرت نیز گرفتار عذاب خواهد شد. به عنوان نمونه امام صادق علیه السلام فرمود: برای کسی که خودارضایی کند در قیامت عذاب دردناکی در نظر گرفته شده است. (میزان الحکمه، ح 18749)
اما یکی از آسیب های نقد تر و محسوس تر آن برای افراد، آسیب های اجتماعی آن می باشد. ناسازگاری خانوادگی، بی‌میل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانی در ارتباط با همسر، احساس طرد شدن، از بین رفتن عزّت، پاکی، شرافت و جایگاه اجتماعی، دیر ازدواج کردن و لذت نبردن از زندگی مشترک برخی از عوارض اجتماعی آن می باشد که واقعا قابل تامل می باشد. (نگا: قائمی، علی، خانواده و مسائل جنسی کودکان، تهران: انتشارات انجمن اولیا و مربیان، چاپ دهم، 1376)
از لحاظ جسمی نیز فرد پس از مدتی، تغییراتی در جسم خود مشاهده می نماید و علاوه بر اینکه از وجود این علائم در خود رنج می برد، به علت فاش شدن رازش ممکن است به گوشه گیری و انزوا نیز روی بیاورد.
بنابراین با وجود چنین مشکلات و مسائلی و حتی با احتمال وجود چنین مشکلاتی، هر انسان عاقلی به این نتیجه خواهد رسید که، چند لحظه لذت در مقابل این همه پیامدهای ناگوار نخواهد ارزید.
جواد ترکاشوند
- [سایر] با سلام ممنون از پاسخ تان منتهی من یک سال ونیمه که میخواهم بچه دار بشم هنوز موفق نشدم الان 4 ساله که ازدواج کردم فکر میکنم الان زمان مناسبی برای استفاده از دارو نباشه شاید آنها هم به نوبه خودشان خللی در بادرارشدن من بوجود بیاورند من حسابدار هستم توی حساب وکتابم اینقدر وسواس ندارم ونمیدونم که چرا وسواسم به این شکل درآمده تو کارم هم سعی میکنم موراد را باضریب خطای کمتری محاسبه کنم در محیط کار فکرم منسجم تره اما همانجا هم بعضی اوقات برای فکر کردن به ثبت اسنادم بدونه اینکه متوجه بشم ناخن میجوم خودم فکر میکنم شاید چون که فشار زیادی رومه اینطوری شدم اما لطفا راهنماییم کنید چطوری می تونم به یک اطمینان قلبی برسم واینقدر به چشم هام شک نداشته باشم اینقدر همه وسایل را چک نکنم چطوری می تونم بی خیال بشم البته از وقتی که استرس بچه دارشدن هم اضافه شد فکر میکنم بدتر شدم لطفا باز هم راهنمایی ام کنید .
- [سایر] سلام لطفا کمکم کنین مشکل من تمام زندگیمو خراب کرده .من برای اینکه بخام یه تصمیمی بگیرم مثل کاهش وزن یا درس خوندن اول باید یه روزیرو در نظر بگیرم مثل اول ماه یا اول هفته بعد خونرو تمیز کنم بعد برم حموم تا ساعت 12 شب که شروع اون روز میشه بعد یکی دو روز تصمیم گیریم خوب پیش میره اما یه کار اشتباه یا یه حرفی که باب میلم نباشه دوباره همه چیزرو به هم میریزه و من باید دوباره از اول شروع کنم یعنی میشه گفت من زندگیه تا الانمو قبول ندارم دنبال یه زندگی دوباره و تولد دوبارم که میسر نمیشه.....توروخدا کمکم کنین مرسی
- [سایر] سلام حاج آقا تو رو خدا حوصله کنید و همشو بخونید. خیلی ممنون میشم چند سوال داشتم. ممنون میشم اگه راهنماییم کنید. من دانشجو سال آخر فوق لیسانس هستم. 25 سالمه. تا آخر شهریور درسم تموم میشه. میخوام برای خوندن دکترا برم خارج البته اگه بتونم بورس بگیرم. اگه هم نتونم باید برم سربازی. خودم الان چون کارت پایان خدمت ندارم کار پروژه¬ای میگیرم که درآمدش نسبتا خوبه. وضعیت مالی پدرم هم خوبه و خیلی دوست داره از لحاظ مالی کمکم کنه اما من تا به حال از سره غرور 1 ریال هم از ایشون نگرفتم البته با حفظ احترام. چون دوست دارم رو پای خودم باشم. تا به حال هم از جنس مخالف دوستی نداشتم. میخواستم راهنماییم کنید که 1- به نظر شما من در شرایط ازدواج هستم؟ 2- اختلاف سنی در ازدواج مهمه؟ چقدر باشه؟ 3- کدوم کاراکترها در طرف مقابل به نظر شما از اهمیت بیشتری برخورداره؟ 4- آیا در انتخاب طرف مقابل به تحصیلاتشون توجه کنم؟ 5- من کار درستی میکنم که از پدرم کمک مالی نمیگیرم در حالی که ایشون خیلی تمایل به کمک کردن به من دارن؟ 6- اگه منبع خوبی برای مطالعه هست به من معرفی کنید. همه شاد باشید. در پناه خدا
- [سایر] به خاطر چهره زشتم، خیلی ناامیدم؛ الان من به دختری تو دانشکده علاقه دارم، من خیلی دوسش دارم، خودش نمیدونه؛ اگه من زشت نبودم، تا حالا صد بار رفته بودم خواستگاریش، ولی الان نمیتونم، حتی نمیتونم به کسی بگم من یکی رو دوست دارم. من الان دارم تاوان چی رو پس میدم؟ من شاگرد ممتازی هستم و باید امیدوار باشم ولی الان هیچی ندارم، نمیدونم چکار کنم. اصلاً موضوع سر شخص خاصی هم نباشه، من به هر کس دیگه ای هم که دل می دادم بازم همینطور بدبخت بودم. ای خدا چرا منو اینطور آزمایش می کنی؟ چرا نمیگی چکار کنم؟ چقدر دوشم احساس سنگینی میکنه، چقدر خستم، چقد تنها. من چکار کنم؟ صبر کردن برام خیلی سخت شده. الان دیگه وقتشه اقدام کنم. وقتشه برم جلو. ولی نمی تونم. دلیلشم گفتم. من دنبال ازدواجم نه دوست بازی و اگه میخوامش باید برم اول به خانوادم بگم، میدونم قبول میکنن. خواهش میکنم راهنماییم کنین، چکار کنم؟ چطوری بهش بگم؟
- [سایر] سلام. خسته نباشید. من یک مشکل بزرگ دارم. بهتره اول خودمو معرفی کنم. دانشجوی ارشد دانشگاه تهران هستم 24 سالمه، تو زندگیمم آدم پرتلاشیم. ولی مشکلم اینه که حدود 10 ساله خود ارضایی میکنم و این منو آزار میده. بعد از خدا شما اولین کسی هستین که مشکلم رو میگم.لطفا راه حلشو ازدواج نفرمایید که اصلا تو این شرایط صحیح نیست. اهل روابط نا مشروع هم نیستم.لطفا بفرمایید چگونه این عادت رو ترک کنم.اگه امکان داره جوابشو برام میل کنید. ...
- [سایر] سلام دختری19 ساله و مجرد هستم فکر خیلی مشغولی دارم احساس میکنم آمادگی ازدواج رو دارم یعنی واقعا لازمه ازدواج کنم خواستگار هم دارم ولی یا در سطحم نیستن یا هیچ علاقه ای بهشون ندارم خودم از نظر ظاهر و اخلاق از دید دیگران خوبم نمیدونم چیکار کنم تا یک فرد مناسب به خواستگاریم بیاد آدم مذهبی هستم و با دوستی جنس مخالف بشدت مخالفم چی کار کنم تا نیمه گم شدم پیدا شه لطفا راهنمایی کنید دوست دارم مورد تایید خودم باشه امیدم به رحمت خدا زیاده همش یه حسی بهم میگه همچی درست میشه ولی نمیدونم چطوری . آیا عضویت در سایت های همسریابی کار درستیه؟؟؟لطفا راهنماییم کنید.
- [سایر] من دو سال که ازدواج کردم اما نتونستم با شرایطی که همسرم مد نظرش هست کنار بیام مثلا پوشیدن چادر با اینکه من حتی گفتم مقنعه سرم میکنم و حجابمو رعایت میکنم ارایش کردن حتی در حد خیلی معمولی من خودمم ارایش غلیظ برای بیرون رو دوست ندارم امام میگه هیچی در خرید هر چیزی اصرار میکنه که اگه نباشه چی میشه مگه ما برای دیگران زندگی می‌کنیم همش میگه تو تجملاتی هستی. البته اقای دکتر خانوداه من همه تحصیلات دانشگاهی دارن حالا نه در حد خیلی بالا ولی به هر حال تلاششون رو کردن ولی خانواده همسرم تنها ایشون و یک برادرشون دیپلم گرفتن.
- [سایر] سلام من حدود 9ماه نامزد بودم و 4ماهه ازدواج کردم،25 سالمه و شاغل هستم.همسرم خوبه وکمکم هست وراضیم ولی یه اخلاقی داره که منو اذیت میکنه اونم اینکه وقتی من کل جریانات را در هر مورد تعریف میکنم ولی اون زیاد راجع به اینکه روزایی که رفته خونه مامانش و من نبودم و چی شده هیچی نمیگه و میپرسی چه خبر فقط میگه سلامتی و مادر شوهرم هم خیلی یواشکی اگه چیزی بهش بخواد بگه میگه که من اصلا متوجه نمیشم کی گفته و بنظرم این کار جالبی نیست چون مامان و بابای خودم همهچیه همو خبر دارن و قائم نمیکنن.و اذیت میشم میشه راهنمائی کنین.لطفا
- [سایر] سلام حاج آقا 23 سالمه مدرک کاردانی دارم 2-سربازی نرفتم 3-سر دو راهی ام که سربازی برم یا مدرک کارشناسی بگیرم(باید کنکور کاردانی به کارشناسی شرکت کنم که امسال تابستون برگزار میشه) خودمو یه مقدار آماده کردم 4-دانشگاه های ما مطالب تدریسی شون کاربردی نیست و به درد بازار کار نمی خوره 5-مدرک کارشناسی 2 سال طول می کشه، 2 سال هم واسه سربازی ، تا اون موقع 27 ساله میشم تازه اون موقع شروع کنم واسه کار تا یه پولی جمع کنم بعد هم اگه بشه واسه ازدواج اقدام کنم. 6-ولی اگه اون زمان وهزینه ایی که برای مدرک کارشناسی صرف میشه ، بزارم برای آموزشگاه تخصصی ،که مطالب رو به صورت حرفه ایی تدریس می کنن ، برم اونجا آموزش ببینم مطمئن هستم که می تونم کار کنم 7-حالا مشکل من اینجاست مادر میگه مدرک داشته باشی بد نیست 8-بدتریم مشکل اینه که جامعه ما مدرک گراست مادرم میگه پس فردا که خواستی ازدواج کمکت می کنه خودم هم 2دلم اگه راهنمایی ام کنید من ممنون میشم
- [سایر] سلام.خیلی ممنونم که جوابمو دادین.شما بهم پیشنهاد دادین با خانواده صحبت کنم ولی مشکل من اینجاست که نمیتونم این مسئله رو بهشون بگم.اونا از قبل بهم گفتن که فکر این مسئله رو فعلا از سرم بیرون کنم.از یه طرف با خودم یجورایی درگیرم نمیتونم مسیر زندگیمو مشخص کنم.فکر می کنم که اگه ازدواج کنم تا حد زیادی مسیر آینده من مشخص میشه مثلا میدونم کجا برم سرکار برای چی کار میکنم.هم اینکه طرفم به من اون انرژی و انگیزه رو میده که ادامه تحصیل بدم.البته فکر نکنین من از ازدواج یه مدینه فاضله ساختم نه تا حد زیادی میدونم زندگی چه سختی هایی داره ولی تحمل این سختی ها اگه با هدف باشه خیلی شیرینه.و چون هدفی دارم بهتر درس میخونم.ولی خانواده من درست برعکس اینو بهم میگن اونا میگن اگه ازدواج کنی مشغولیات زندگی نمیذاره درس بخونی.منم فکر میکنم اگه اینجوری بشه چی.آخه من تو یه رشته خوب و توی یه دانشگاه خوب درس خوندم بدم نمیاد ادامه تحصیل بدم ولی همونطور که گفتم از طرفی احساس میکنم خیلی پا در هوام و بی هدفم، و اینکه اصلا دیگه توانشو ندارم اینکه دوباره برم دانشگاه بازم تنها باشم.آیا واقعا اونطوریه که خانوادم میگن.با خودم میگم اونا فقط واسه اینکه پز ارشد بودن منو بدن اینقدر اصرار میکنن.چطور باید برا زندگیم تصمیم بگیرم؟
مسئله مرتبط یافت نشد