چرا شیعه بین دو نماز را جمع می‌کند؟
شیعه چون دیگر فرقه‌های مختلف اسلامی معتقد است که انجام هر نماز در وقت خودش افضل و مستحب است، ولی براساس روایات اهل بیت(علیهم‌السلام) و به جهت دشواری، حکم به جواز جمع بین دو نماز نموده است، برخلاف اهل سنت که اکثر آنان جمع بین دو نماز در یک وقت را جایز نمی‌دانند.
با رجوع به کتاب و سنت نبوی(صلی‌الله‌علیه) و اهل بیت(علیهم‌السلام) پی به حقانیت فتوا و نظر فقهای مکتب اهل‌بیت(علیهم‌السلام) خواهیم برد:
الف) قرآن کریم
خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: (أَقِم الصَّلَاةَ لِدُلُوکِ الشَّمسِ إِلَی غَسَقِ اللَیلِ وَ قُرآنَ الفَجرِ إِنَّ قُرآنَ الفَجرِ کَانَ مَشهُوداً)؛ اسراء (17)، آیه 78.؛ (نماز را وقت زوال آفتاب تا اول تاریکی شب به‌جای‌آر و نماز صبح را نیز به‌جای آر که آن در حقیقت مشهود نظر فرشتگان شب و فرشتگان روز است).
کیفیت استدلال به آیه شریفه به این صورت است که: خداوند متعال بر بندگانش در شبانه‌روز پنج نماز واجب نموده که چهار تا از آنها از زوال خورشید تا نصف شب است، یعنی ظهر و عصر از زوال خورشید شروع می‌شود و مغرب و عشا از غروب تا نیمه شب است. آن‌گاه در وقت با هم شریک‌اند. بنابراین لازمه وسعت وقت نماز، جواز جمع بین دو نماز است.
ب) روایات نبوی(صلی‌الله‌علیه)
روایات در این باب به طور فراوان رسیده است:
ابن‌عباس نقل می‌کند: رسول خدا(صلی‌الله‌علیه) در مدینه در حالی که مقیم بود نه مسافر، نماز ظهر و عصر، مغرب و عشا را به جمع خواند. مسند احمد، ج 1، ص 260 ؛ صحیح مسلم، ج 2، ص 153 ؛ سنن ابی‌داود، ج 1، ص 271.
همچنین می‌گوید: پیامبر(صلی‌الله‌علیه) بین ظهر و عصر، مغرب و عشا را در مدینه بدون خوف و باران جمع نمود. مسند احمد، ج 1، ص 223 ؛ صحیح مسلم، ج 2، ص 152 ؛ سنن ترمذی، ج 1، ص 354.
در حدیث وکیع چنین آمده: به ابن‌عباس عرض کردم: چرا پیامبر(صلی‌الله‌علیه) چنین کرد؟ گفت: تا آنکه بر امتش دشوار نگردد. صحیح مسلم، ج 2، ص 151.
