حکم این شعر را بیان نمایید به نظر من آیا کفر نمی باشد؟ (آنان که علی را خدا می پندارند کفرش به کنار عجب خدایی دارند.)
حکم این شعر را بیان نمایید به نظر من آیا کفر نمی باشد؟ (آنان که علی را خدا می پندارند کفرش به کنار عجب خدایی دارند.) متأسفانه شاعران که در غلو و بزرگ و کوچک جلوه دادن مسائل ایستادند، گاهی با توجه به تصورات و تخیلات خودشان آثاری رابه وجود می آورند که بهانه به دست مخالفان و شبهه افکنان می دهد و این نوع برداشت ها، لبه تیز حملات دشمن را متوجه شیعیان می کند، در طول تاریخ نیز کسانی هستند که به دشمنی با شیعه مشهور بوده اند با بررسی منابع شیعی نتوانسته اند موردی برای بهانه جویی بیابند اما با بررسی آثار شعرا و بعضی عرفاء به چنین مواردی برخورده و آن را بهانه ای برای دشمنی و کفر گویی قلمداد کرده اند. در حالی که گفتن چنین هایی کفر نیست اما غلو است و بهتر است که شاعران و عرفاء از سرودن وگفتن حرفها و نکته های که باعث بهانه جویی دشمنان شده و لبه تیز حملات آنها را متوجه ما می کند، دوری نمایند. متأسفانه دوستان و دشمنان علی، هر دو در غلو آن حضرت همسو می باشند، زیرا دوستان تلاش می کنند صفات آن حضرت را آنچنان توصیف نمایند که هیچ بشری به چنین کمالی نرسیده است و این مسئله می تواند زمینه کفر گویی را هم فراهم نماید و دشمنان تلاش می کنند که آرایش صفات و عیبهایی که در آن حضرت وجود نداشته غلو نمایند، این نیز می تواند به کفر منجر شود. در حدیثی نیز این مسئله از سوی حضرت بیان شده که دو گروه به خاطر من هلاک می شوند: 1- دوستان احمق . 2- دشمنان متعصب . و متأسفانه این روش و سنت در طول تاریخ به کرات تکرار شده است و بهتر آن است که نهایت نزاکت در این مسائل نیز گرفته شود، زیرا علی (علیه السلام) بنده ای از بندگان خداوند می باشد و بعضی از جملات و کلمات مخصوص خداوند می باشد و به کارگیری آنها برای انسانها – هر چند بزرگ- کفر می باشد. منابع: 1- سیره معصومان، علی حجتی کرمانی. 2- سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی. 3- منتهی الآمال، شیخ عباس قمی . 4- فروغ ولایت، سبحانی . 5- علی , عبد الفتاح عبد المقصور . به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی
عنوان سوال:

حکم این شعر را بیان نمایید به نظر من آیا کفر نمی باشد؟ (آنان که علی را خدا می پندارند کفرش به کنار عجب خدایی دارند.)


پاسخ:

حکم این شعر را بیان نمایید به نظر من آیا کفر نمی باشد؟ (آنان که علی را خدا می پندارند کفرش به کنار عجب خدایی دارند.)

متأسفانه شاعران که در غلو و بزرگ و کوچک جلوه دادن مسائل ایستادند، گاهی با توجه به تصورات و تخیلات خودشان آثاری رابه وجود می آورند که بهانه به دست مخالفان و شبهه افکنان می دهد و این نوع برداشت ها، لبه تیز حملات دشمن را متوجه شیعیان می کند، در طول تاریخ نیز کسانی هستند که به دشمنی با شیعه مشهور بوده اند با بررسی منابع شیعی نتوانسته اند موردی برای بهانه جویی بیابند اما با بررسی آثار شعرا و بعضی عرفاء به چنین مواردی برخورده و آن را بهانه ای برای دشمنی و کفر گویی قلمداد کرده اند.
در حالی که گفتن چنین هایی کفر نیست اما غلو است و بهتر است که شاعران و عرفاء از سرودن وگفتن حرفها و نکته های که باعث بهانه جویی دشمنان شده و لبه تیز حملات آنها را متوجه ما می کند، دوری نمایند.
متأسفانه دوستان و دشمنان علی، هر دو در غلو آن حضرت همسو می باشند، زیرا دوستان تلاش می کنند صفات آن حضرت را آنچنان توصیف نمایند که هیچ بشری به چنین کمالی نرسیده است و این مسئله می تواند زمینه کفر گویی را هم فراهم نماید و دشمنان تلاش می کنند که آرایش صفات و عیبهایی که در آن حضرت وجود نداشته غلو نمایند، این نیز می تواند به کفر منجر شود.
در حدیثی نیز این مسئله از سوی حضرت بیان شده که دو گروه به خاطر من هلاک می شوند:
1- دوستان احمق .
2- دشمنان متعصب .
و متأسفانه این روش و سنت در طول تاریخ به کرات تکرار شده است و بهتر آن است که نهایت نزاکت در این مسائل نیز گرفته شود، زیرا علی (علیه السلام) بنده ای از بندگان خداوند می باشد و بعضی از جملات و کلمات مخصوص خداوند می باشد و به کارگیری آنها برای انسانها – هر چند بزرگ- کفر می باشد.
منابع:
1- سیره معصومان، علی حجتی کرمانی.
2- سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی.
3- منتهی الآمال، شیخ عباس قمی .
4- فروغ ولایت، سبحانی .
5- علی , عبد الفتاح عبد المقصور .
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین