چرا در زیارت عاشورا تمام بنی امیه لعن شده اند مگر در میان آنان انسانهای خوب وجود نداشته است؟
منظور از بنی امیه که مورد لعن قرار گرفته‌اند تنها افرادی از آنها که در غصب خلافت و خاموش کردن نور ولایت هم‌دست بوده‌اند مراد است.
و اغلب آنان که از جمله اولاد ابی سفیان و اولاد مروان باشند دشمن اهل‌بیت بوده‌اند. و اگر احیانا در بین این گروه کسی مؤمن واقعی باشد این لعن شامل حال او نمی‌شود. در روایتی علی بن یقطین که در دستگاه بنی امیه بوده و از ارادتمندان اهل‌بیت بوده به امام کاظم(ع) عرض می‌کند من از نفرینی که امام صادق بر پدرم یقطین و اولاد او کرده می‌ترسم. حضرت می‌فرماید: آن طور که تو فکر می‌کنی نیست. مؤمن در صلب کافر به مانند ریگ است در خشت که باران گل را می‌شوید و ضرری به سنگ ریزه نمی‌رسد و نفرین پدرم شامل حال تو نمی‌شود. بنابراین لعنی هم که بر بنی امیه شده به همین شکل است شامل مؤمنان از آنان نمی‌شود. و کسانی که خودشان از کافران و ظالمان بوده‌اند و یا راضی به کارهای پدران خود بوده‌اند مورد لعن هستند. (برای توضیح بیشر ر.ک: به: شفاء الصدور در شرح زیارت عاشورا تألیف میرزا ابوالفصل طهرانی.)
یا در روایتی دیگر آمده که: یکی از فرزندان عبد العزیز بن مروان که اسم او سعد بود در حالی که همانند زنان با صدای بلند گریه می کرد وارد بر امام محمد باقر(ع) شد؛ امام فرمود: چه چیز شما را به گریه واداشت؟ سعد گفت: چگونه گریه نکنم در حالی که من از همان درخت ملعون در قرآن می باشم؟ امام باقر (ع) فرمود: تو از ایشان نیستی، تو از ما اهل بیت هستی، آیا نشنیدی سخن خداوند را که فرمود:پس هر کس از من تبعیّت کند از من خواهد بود.( شبستری، نصر الله، اللؤ لؤ النضید فی شرح زیاره مولانا ابی عبد الله الشهید، ص 133 ، فروغ دانش ، تهران)
در نتیجه باید گفت که لعن همه بنی امیّه شامل کسانی است که از نظر فکری و عملی هماهنگ با بنی امیه بوده و در غصب خلافت و خاموش کردن نور ولایت هم‌دست بوده‌اند.
