حضرت علی
نخستین امام شیعیان علی(ع)
تتاقض بین زکات در نماز و خارج کردن تیر از پای حضرت علی ع چگونه قابل تبیین است؟
زکات دادن امام علی (ع) در حال نماز و بیرون اوردن تیر از پای ایشان تناسخ دارد؟ اگه میشود مرا در این مسئله روشن کنید. پاسخ: سلام. با توجه به تحقیقات انجام شده به نظر می‌رسد داستان (در آوردن تیر از پای امیرالمومنین علی) هیچ‌گونه سندیت تاریخی موثقی نداشته باشد. اکنون توجه شما را به مطالب ذیل جلب می‌نمایم: (فخر رازی) عالم معروف اهل سنت اولین شخصی است که اشاره به این داستان کرده است. وی در بین علمای جهان اسلام فردی زیرک می‌باشد. خصیصه بارز وی که به آن نیز شهرت بسیار یافته است: قدرت عجیب و خارق العاده وی در ایراد و اشکال وارد کردن به هر مسئله‌ای است که با آن روبرو میشد. این داستان نیز از وی معروف است که نزد یکی از پادشاهان حضور یافت. شاه در کنار استخر پر از آبی نشسته بود. فخر رازی وارد شد. وی طبق معمول شروع به ایراد و اشکال بر مسائل پیرامونش کرد. از جمله با ادله‌ای مستحکم و به ظاهر غیر قابل انکار مدعی شد در استخر آبی وجود ندارد. حاضران همه می‌دیدند استخر پر از آب است اما نمی‌توانستند دلیلی برای اثبات حرف خویش و رد حرف فخر رازی بیاورند. شاه که چنین دید گفت فخر رازی را درون استخر بیندازند و هر چه فریاد کرد کسی به کمکش نرود تا بفهمد آب در استخر هست یا نه! و دیگر به امور واضح اشکال و ایراد وارد نکند. اولین کسی که به این داستان اشاره کرده فخر رازی است. فخر رازی متوفای اوایل قرن هفتم است. قبل از این تاریخ یعنی در طول هفت قرن این مطلب در کتاب هیچ نویسنده‌ای دیده نشده است حتی شیعیان نیز چنین مطلبی را نقل نکرده‌اند.[1] با توجه به این نکته این سوال مطرح میشود چگونه مطلبی با این اهمیت و جذابیت (بخصوص برای شیعیان) هفت قرن مسکوت و دور از چشم مانده و سر انجام نیز توسط اهل سنت ذکر میشود؟ با ورق زدن تنها چند صفحه از کتاب تفسیر فخر رازی می‌توان به پاسخ این پرسش پی برد. وی ابتدا این داستان را با آب و تاب فراوان نقل می‌کند سپس در تفسیرش که به آیه: انما ولیکم الله و رسوله والذین آمنوا الذین یقیمون الصلاه و هم راکعون[2] می‌رسد این اشکال را مطرح می‌کند: امیرالمومنین علی (ع) که به هنگام نماز آن قدر حضور قلب دارد (که تیر را از پایش در می‌آورند و متوجه نمی‌شود) چگونه اینجا متوجه گدا شد و انگشترش را به او داد؟ نتیجه سخن آنکه فخررازی در قرن هفتم سازنده این داستان است آن هم برای اینکه بعد به صورتی ناجوان مردانه یکی از امتیازات انحصاری امیرالمومنین را زیر سوال ببرد. امتیازی که در طول هفت قرن یکی از دلیل‌های شیعیان بر علیه اهل سنت بوده و اهل سنت نیز چاره‌ای جز اقرار به آن نداشتند. -------------------------------------------------------------------------------- ] . پس از این تاریخ (یعنی پس از گذشت هفت قرن) این داستان به مرور در کتاب‌های شیعیان راه یافت. غافل از آنکه هدف اصلی از ساخت آن چه بوده است . در میان شیعیان اولین شخصی که به این داستان اشاره کرده (سپس سایرین نیز به نقل از وی این داستان را نقل کرده اند) مرحوم ملا احمد نراقی در کتاب معراج ااسعاده ص 823 (قم، موسسه انتشارات هجرت، چاپ هشتم، 1381ش) می‌باشد. [2] . مائده: 55. همانا ولی و سرپرست شما، خداوند، پیامبرش و کسانی هستند که رد حال رکوع نمازشان صدقه می‌دهند. [3] . رساله توضیح المسائل، بخش: لباس نمازگزار. [4] . رساله توضیح المسائل، بخش: مواردی که لازم نیست بدن و لباس نمازگزار پاک باشد. Tags: امام علی (علیه السلام)
زکات دادن امام علی (ع) در حال نماز و بیرون اوردن تیر از پای ایشان تناسخ دارد؟ اگه میشود مرا در این مسئله روشن کنید. پاسخ: سلام. با توجه به تحقیقات انجام شده به نظر می‌رسد داستان (در آوردن تیر از پای امیرالمومنین علی) هیچ‌گونه سندیت تاریخی موثقی نداشته باشد. اکنون توجه شما را به مطالب ذیل جلب می‌نمایم: (فخر رازی) عالم معروف اهل سنت اولین شخصی است که اشاره به این داستان کرده است. وی در بین علمای جهان اسلام فردی زیرک می‌باشد. خصیصه بارز وی که به آن نیز شهرت بسیار یافته است: قدرت عجیب و خارق العاده وی در ایراد و اشکال وارد کردن به هر مسئله‌ای است که با آن روبرو میشد. این داستان نیز از وی معروف است که نزد یکی از پادشاهان حضور یافت. شاه در کنار استخر پر از آبی نشسته بود. فخر رازی وارد شد. وی طبق معمول شروع به ایراد و اشکال بر مسائل پیرامونش کرد. از جمله با ادله‌ای مستحکم و به ظاهر غیر قابل انکار مدعی شد در استخر آبی وجود ندارد. حاضران همه می‌دیدند استخر پر از آب است اما نمی‌توانستند دلیلی برای اثبات حرف خویش و رد حرف فخر رازی بیاورند. شاه که چنین دید گفت فخر رازی را درون استخر بیندازند و هر چه فریاد کرد کسی به کمکش نرود تا بفهمد آب در استخر هست یا نه! و دیگر به امور واضح اشکال و ایراد وارد نکند. اولین کسی که به این داستان اشاره کرده فخر رازی است. فخر رازی متوفای اوایل قرن هفتم است. قبل از این تاریخ یعنی در طول هفت قرن این مطلب در کتاب هیچ نویسنده‌ای دیده نشده است حتی شیعیان نیز چنین مطلبی را نقل نکرده‌اند.[1] با توجه به این نکته این سوال مطرح میشود چگونه مطلبی با این اهمیت و جذابیت (بخصوص برای شیعیان) هفت قرن مسکوت و دور از چشم مانده و سر انجام نیز توسط اهل سنت ذکر میشود؟ با ورق زدن تنها چند صفحه از کتاب تفسیر فخر رازی می‌توان به پاسخ این پرسش پی برد. وی ابتدا این داستان را با آب و تاب فراوان نقل می‌کند سپس در تفسیرش که به آیه: انما ولیکم الله و رسوله والذین آمنوا الذین یقیمون الصلاه و هم راکعون[2] می‌رسد این اشکال را مطرح می‌کند: امیرالمومنین علی (ع) که به هنگام نماز آن قدر حضور قلب دارد (که تیر را از پایش در می‌آورند و متوجه نمی‌شود) چگونه اینجا متوجه گدا شد و انگشترش را به او داد؟ نتیجه سخن آنکه فخررازی در قرن هفتم سازنده این داستان است آن هم برای اینکه بعد به صورتی ناجوان مردانه یکی از امتیازات انحصاری امیرالمومنین را زیر سوال ببرد. امتیازی که در طول هفت قرن یکی از دلیل‌های شیعیان بر علیه اهل سنت بوده و اهل سنت نیز چاره‌ای جز اقرار به آن نداشتند. -------------------------------------------------------------------------------- ] . پس از این تاریخ (یعنی پس از گذشت هفت قرن) این داستان به مرور در کتاب‌های شیعیان راه یافت. غافل از آنکه هدف اصلی از ساخت آن چه بوده است . در میان شیعیان اولین شخصی که به این داستان اشاره کرده (سپس سایرین نیز به نقل از وی این داستان را نقل کرده اند) مرحوم ملا احمد نراقی در کتاب معراج ااسعاده ص 823 (قم، موسسه انتشارات هجرت، چاپ هشتم، 1381ش) می‌باشد. [2] . مائده: 55. همانا ولی و سرپرست شما، خداوند، پیامبرش و کسانی هستند که رد حال رکوع نمازشان صدقه می‌دهند. [3] . رساله توضیح المسائل، بخش: لباس نمازگزار. [4] . رساله توضیح المسائل، بخش: مواردی که لازم نیست بدن و لباس نمازگزار پاک باشد. Tags: امام علی (علیه السلام)
پاسخ:
زکات دادن امام علی (ع) در حال نماز و بیرون اوردن تیر از پای ایشان تناسخ دارد؟ اگه میشود مرا در این مسئله روشن کنید.
پاسخ: سلام. با توجه به تحقیقات انجام شده به نظر می‌رسد داستان (در آوردن تیر از پای امیرالمومنین علی) هیچ‌گونه سندیت تاریخی موثقی نداشته باشد. اکنون توجه شما را به مطالب ذیل جلب می‌نمایم:
(فخر رازی) عالم معروف اهل سنت اولین شخصی است که اشاره به این داستان کرده است. وی در بین علمای جهان اسلام فردی زیرک می‌باشد. خصیصه بارز وی که به آن نیز شهرت بسیار یافته است: قدرت عجیب و خارق العاده وی در ایراد و اشکال وارد کردن به هر مسئله‌ای است که با آن روبرو میشد. این داستان نیز از وی معروف است که نزد یکی از پادشاهان حضور یافت. شاه در کنار استخر پر از آبی نشسته بود. فخر رازی وارد شد. وی طبق معمول شروع به ایراد و اشکال بر مسائل پیرامونش کرد. از جمله با ادله‌ای مستحکم و به ظاهر غیر قابل انکار مدعی شد در استخر آبی وجود ندارد. حاضران همه می‌دیدند استخر پر از آب است اما نمی‌توانستند دلیلی برای اثبات حرف خویش و رد حرف فخر رازی بیاورند. شاه که چنین دید گفت فخر رازی را درون استخر بیندازند و هر چه فریاد کرد کسی به کمکش نرود تا بفهمد آب در استخر هست یا نه! و دیگر به امور واضح اشکال و ایراد وارد نکند.
اولین کسی که به این داستان اشاره کرده فخر رازی است. فخر رازی متوفای اوایل قرن هفتم است. قبل از این تاریخ یعنی در طول هفت قرن این مطلب در کتاب هیچ نویسنده‌ای دیده نشده است حتی شیعیان نیز چنین مطلبی را نقل نکرده‌اند.[1] با توجه به این نکته این سوال مطرح میشود چگونه مطلبی با این اهمیت و جذابیت (بخصوص برای شیعیان) هفت قرن مسکوت و دور از چشم مانده و سر انجام نیز توسط اهل سنت ذکر میشود؟ با ورق زدن تنها چند صفحه از کتاب تفسیر فخر رازی می‌توان به پاسخ این پرسش پی برد. وی ابتدا این داستان را با آب و تاب فراوان نقل می‌کند سپس در تفسیرش که به آیه: انما ولیکم الله و رسوله والذین آمنوا الذین یقیمون الصلاه و هم راکعون[2] می‌رسد این اشکال را مطرح می‌کند: امیرالمومنین علی (ع) که به هنگام نماز آن قدر حضور قلب دارد (که تیر را از پایش در می‌آورند و متوجه نمی‌شود) چگونه اینجا متوجه گدا شد و انگشترش را به او داد؟
نتیجه سخن آنکه فخررازی در قرن هفتم سازنده این داستان است آن هم برای اینکه بعد به صورتی ناجوان مردانه یکی از امتیازات انحصاری امیرالمومنین را زیر سوال ببرد. امتیازی که در طول هفت قرن یکی از دلیل‌های شیعیان بر علیه اهل سنت بوده و اهل سنت نیز چاره‌ای جز اقرار به آن نداشتند.
--------------------------------------------------------------------------------
] . پس از این تاریخ (یعنی پس از گذشت هفت قرن) این داستان به مرور در کتاب‌های شیعیان راه یافت. غافل از آنکه هدف اصلی از ساخت آن چه بوده است . در میان شیعیان اولین شخصی که به این داستان اشاره کرده (سپس سایرین نیز به نقل از وی این داستان را نقل کرده اند) مرحوم ملا احمد نراقی در کتاب معراج ااسعاده ص 823 (قم، موسسه انتشارات هجرت، چاپ هشتم، 1381ش) می‌باشد.
[2] . مائده: 55. همانا ولی و سرپرست شما، خداوند، پیامبرش و کسانی هستند که رد حال رکوع نمازشان صدقه می‌دهند.
[3] . رساله توضیح المسائل، بخش: لباس نمازگزار.
[4] . رساله توضیح المسائل، بخش: مواردی که لازم نیست بدن و لباس نمازگزار پاک باشد.
Tags: امام علی (علیه السلام)
- [سایر] زکات دادن امام علی (ع) در حال نماز و بیرون اوردن تیر از پای ایشان تناسخ دارد؟ اگه میشود مرا در این مسئله روشن کنید.
- [سایر] چگونه حضرت علی (ع) متوجه بیرون کشیدن تیر از پای خود نمی شود اما صدای فقیر در هنگام نماز را می شنود؟
- [سایر] وحدت و برادری را از دیدگاه حضرت علی(ع) در سطرهایی تبیین نمایید.
- [سایر] زندگی حضرت زهرا (س) وامام علی (ع) و روش الگو گیری از آنها را تبیین کنید ؟
- [سایر] زندگی حضرت زهرا (س) وامام علی (ع) و روش الگو گیری از آنها را تبیین کنید ؟
- [سایر] امام علی ع چه دلایلی بر ای تبیین امامت خود بیان نموده اند؟
- [سایر] امام علی(ع) در نامه 31 نهج البلاغه به فرزندش امام حسن (ع) چه سفارشهایی میفرمایند؟
- [سایر] چرا حدود صد سال قبر امیرالمومنین علی(ع) مخفی بود؟
- [سایر] چرا اسم امام حسین(ع) را حسین گذاشتند؟ چرا اسم امام علی(ع) را علی گذاشتند؟
- [سایر] متن روی بازوی امیرالمؤمنین علی(ع) و دیگر امامان(ع)، هنگام تولد چه بود؟
- [آیت الله جوادی آملی] ) .االله اکبر) یعنی خدای سبحان بزرگتر از آن است که وصف شود. (أشهد أن لا إله الاّ االله ), یعنی شهادت می دهم که غیر خدای یکتا و یگانه خدای دیگری نیست . (أشهد أنّ محمداً رسول االله ); یعنی شهادت میدهم که حضرت محمدبن عبداالله(ص) پیامبر و فرستاده خداست . (أشهد أنّ علیاً امیرالمؤمنین و ولیّ االله)؛ یعنی شهادت میدهم که حضرت علی(ع)امیر مؤمنان و ولیّ خدا بر همه خلق است . (حیّ علی الصلاة )؛ یعنی بشتاب برای اقامه نماز، (حیّ علی الفلاح)؛ یعنی بشتاب برای رستگاری، (حیّ علی خیر العمل )؛ یعنی بشتاب برای بهترین کار که نماز است، (قد قامت الصلاة)؛ یعنی به تحقیق نماز برپا شد، (لا إله الاّ االله )؛ یعنی خدایی؛ جز خدای یکتا و یگانه, سزاوار پرستش نیست.
- [آیت الله نوری همدانی] نماز در حرم امامان (علیهم السلام ) مستحب ، بلکه بهتر از مسجد است و نماز در حرم مطهر حضرت امیر المؤمنین (علیه السلام ) برابر دویست هزار نماز است .
- [آیت الله فاضل لنکرانی] نماز در حرم امامان(علیهم السلام) مستحب بلکه بهتر از مسجد است. و نماز در حرم مطهّر حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) برابر دویست هزار نماز است.
- [امام خمینی] نماز در حرم امامان علیهم السلام مستحب، بلکه بهتر از مسجد است و نماز در حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام برابر دویست هزار نماز است.
- [آیت الله سبحانی] نماز در حرم امامان(علیهم السلام) مستحب است و نماز در حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) برابر دویست هزار نماز است.
- [آیت الله مکارم شیرازی] نماز در حرم امامان(علیهم السلام) مستحب است، بلکه در حدیث آمده نماز در حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) برابر با دویست هزار نماز است.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . نماز در حرم ائمه: مستحب بلکه بهتر از مسجد است و نماز در حرم مطهر حضرت امیر المؤمنین علیه السلام برابر با دویست هزار نماز است.
- [آیت الله بروجردی] نماز در حرم امامان عَلَیْهمُالسَّلَام مستحب بلکه بهتر از مسجد است و نماز در حرم مطهّر حضرت امیرالمؤمنین عَلَیْهِ السَّلَام برابر دویست هزار نماز است.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . "أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً وَلِیُّ الله"جزو اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از "أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله"، به قصد قربت گفته شود. اللهُ أکْبَرُ خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند. أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ الله شهادت می دهم که نیست خدایی جز خدای یکتا و بی همتا. أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله شهادت می دهم که حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله پیغمبر و فرستاده خداست. أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً أمِیرَ المُؤمِنینَ وَلِیُّ الله شهادت می دهم که حضرت علی علیه السلام أمیرالمؤمنین و ولی خدا بر همه خلق است. حَیَّ عَلَی الصَّلاَة بشتاب برای نماز. حَیَّ عَلَی الْفَلاَح بشتاب برای رستگاری. حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل بشتاب برای بهترین کارها که نماز است. قَد قامَتِ الصَّلاَة به تحقیق نماز برپا شد. لا إلَهَ إِلاَّ الله نیست خدایی مگر خدای یکتا و بی همتا.
- [آیت الله بروجردی] (اَشْهَدُ اَنَّ عَلِیاً وَلِی اللهِ) جزء اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از (اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ) به قصد قربت گفته شود.ترجمهی اذان و اقامه(اللهُ اکبر): یعنی خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند.(اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ الا اللهُ): یعنی شهادت میدهم که غیر خدایی که یکتا و بیهمتاست خدای دیگری سزاوار پرستش نیست.(اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت محمّد بن عبدالله) ص) پیغمبر و فرستادة خدا است.(اَشْهَدُ اَنَّ عَلیا اَمیرَالمؤمنینَ وَلِی اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت علی (علیه الصلوة و السلام)، امیرالمؤمنین و ولی خدا بر همهی خلق است.(حَی عَلَی الصَّلوة): یعنی بشتاب برای نماز.(حَی عَلَی الفَلاحِ): یعنی بشتاب برای رستگاری.(حَی عَلَی خَیرِ العَمَلِ): یعنی بشتاب برای بهترین کارها که نماز است.(قَد قامَتِ الصَّلوة): یعنی به تحقیق نماز بر پا شد.(لا اِلهَ اِلاَّ الله): یعنی خدایی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یکتا و بیهمتا است.