چرا استمداد از پیا مبر (ص) شرک باشد ؟

جرا استمداد از پیامبر شرک باشد؟
محمدابن عبدالوهاب مکرر تأکید می‌کرد که اگر کسی به پیامبر(ص) و یا دیگر شخصیت‌های الهی و مقدسین- ولو این که نام آنها را در نمازهایش ذکر کند متوسل گردد، مشرک می‌شود و از آیات مذکور در فوق بر ضد چنین کسانی استفاده می‌کرد.

وی زیارت ضریح پیامبر گرامی اسلام(ص) و پیامبران دیگر، مقدسین و اشخاص الهی را، شرک محض و گناهی نابخشودنی می‌دانست و در تأیید آن به آیه قرآن متوسل می‌شد که می‌گوید: (بت‌پرستان به قول خودشان، بت‌ها را برای نزدیکی به خدا پرستیدند.) به استدلال او، مردمی که از پیامبر (ص) و مقدسین دیگر استمداد می‌جویند باید با همان بت‌پرستانی که قرآن ذکر کرده است مقایسه شوند. محمدابن عبدالوهاب همچنین استدلال می‌کرد که بت‌پرستان و مشرکان به آفریدگاری بت‌ها باور ندارند و آفرینش را، خاص خدا می‌دانند. وی بر این قیاس نتیجه گرفت که انگیزه بت‌پرستی مشرکان، نزدیکی به خدا بوده و بت‌پرستی را وسیله‌ای برای این کار قرارداده بودند، درست به همان ترتیب که مسلمانان مشرک از پیامبر یا ائمه (صلوات‌الله علیهم اجمعین) استمداد می‌جویند.

شاید بتوان به این ادعای بی‌اساس، چنین پاسخ داد: مؤمن، انبیاء وسایر مردان عالیقدر الهی را به چشم خدا نگاه نمی‌کند و آنها را شریک خدا نیز نمی‌داند، بلکه آنان را مخلوق و بنده خدا می‌پندارد. مؤمن، اینان را شایسته، پرستش نمی‌انگارد و هرگز آنها را نمی‌پرستد. به عبارت دیگر، بت‌پرستانی که در قرآن مجید از آنها یادشده، براین عقیده بودند که بت‌ها همان خدایان آنها هستند، جز آن که نمی‌توانند آفریننده باشند. خلاصه مطلب آن که، یک مؤمن معتقد است پیامبر (ص) و دیگر مردان الهی، بندگان برگزیده خدایند و شایسته احترام، درحالیکه هیچگاه مورد پرستش قرار نمی‌گیرند. توسل مؤمن به چنین شخصیت‌هایی، درنهایت کسب برکات خداوند از طریق شفاعت آنهاست. در تأیید این مطلب، شواهد کافی درقرآن و سنت (رفتار و کردار پیامبر) وجود دارد.

به اعتقاد یک مسلمان تنها خداوند تعالی است که شایسته پرستش است و همه پاداش‌ها و مکافات مختص اوست. پیامبر(ص) و دیگر شخصیت‌های الهی عالیقدر، هرگز چیزی خلق نمی‌کنند و پاداش و جزایی نمی‌دهند و تنها این خداوند قادر است که بر آفریدگان خود ببخشاید و رحمت کند.

این مایه شرمساری و اغفال است که بنیانگذار وهابیت و پیروانش، موحدترین اشخاص را به شرک متهم ساخته و آنها را با بت‌پرستان، یکی می‌دانند و چگونه می‌توانند تمام آیاتی را که مناسب بی‌دینان است، درمورد موحدین به کار برند؟ در این مورد می‌توان به احادیث ذیل اشاره داشت:

الف:(البخاری روایت می‌کند از عبدالله بن عمر که او روایت کرد از پیامبر اکرم(ص) که فرمودند: خوارج برضد امام(ع) اقدام خواهندکرد و آیات قرآنی مناسبت کافران را به مؤمنان اسناد خواهندداد.)

ب:(عبدالله بن عمر روایت کرد از پیامبر(ص) که فرمودند:(بیشترین نگرانی من برای امتم، هنگامی است که تعدادی از مردم احساس مسوولیت نکنند و آیات قرآنی را تفسیر به رأی نمایند و آنها را بد به کار برند.) که این دو حدیث، وصف الحال فرقه وهابیت است.