مراد خداوند آن‌جا که می‌فرماید: (افرادی که در دنیا کور هستند، در آخرت هم کور خواهند بود)، چیست؟ آیا شخص کور در آخرت هیچ‌گونه احساس و درک و مشاهده‌ای نخواهد داشت؟
مراد از کوری در این آیه و سایر آیات مشابه به آن، کوری جسمانی در دنیا نیست، بلکه مراد این است که شخص عمداً خود را به کوری زند؛ یعنی با این‌که جلوه‌های وجود خدا و حقانیت نبی(ص) و ولیّ(ع) را می‌بیند و به حق و حقیقت می‌رسد، قلباً به آنها معتقد نمی‌شود. گویا اصلاً چشم او این آثار و کرایم را ندیده است. او طوری با قضایای دینی برخورد می‌کند، که گویی نه آنها را دیده و نه آنها را شنیده است، لذا از گفتن حق و اقرار به آن نیز خودداری می‌کند و به تعبیر قرآن کور و کر و لال (عمدی) است. در آخرت که مجازات‌ها اغلب از قسم تجسم اعمالند، کور دلی او در ظاهرش نمایان شده و باعث عذاب و شکنجه او می‌شود و در محشر که آیات الهی و مؤمنان جلوه گرند او کور است و توان مشاهده جمال دلربای حق و چهره نورانی مؤمنان و نعمات بهشتی را ندارد و راهی به سوی بهشت پیدا نمی‌کند. لکن پس از ورود به جهنم برای تشدید عذاب، چشمش بر عذاب‌های گوناگون و جهنّمیان معذّب باز می‌شود، چنان‌که در دنیا نیز چنین بود، چشم خود را از حق و حقایق می‌دوخت و بر اباطیل و دنیا و دنیاگرایان می‌گشود! پس ادراک از او سلب نمی‌شود، بلکه ادراک همه در قیامت به اوج خود رسیده و همه در مورد امور غیبی مثل وجود خدا و وحی و ملک و بهشت و جهنم و... به عین الیقین می‌رسند و احدی را یارای انکار و تردید در این امور نمی‌باشد.  
عنوان سوال:

مراد خداوند آن‌جا که می‌فرماید: (افرادی که در دنیا کور هستند، در آخرت هم کور خواهند بود)، چیست؟ آیا شخص کور در آخرت هیچ‌گونه احساس و درک و مشاهده‌ای نخواهد داشت؟


پاسخ:

مراد از کوری در این آیه و سایر آیات مشابه به آن، کوری جسمانی در دنیا نیست، بلکه مراد این است که شخص عمداً خود را به کوری زند؛ یعنی با این‌که جلوه‌های وجود خدا و حقانیت نبی(ص) و ولیّ(ع) را می‌بیند و به حق و حقیقت می‌رسد، قلباً به آنها معتقد نمی‌شود. گویا اصلاً چشم او این آثار و کرایم را ندیده است. او طوری با قضایای دینی برخورد می‌کند، که گویی نه آنها را دیده و نه آنها را شنیده است، لذا از گفتن حق و اقرار به آن نیز خودداری می‌کند و به تعبیر قرآن کور و کر و لال (عمدی) است.
در آخرت که مجازات‌ها اغلب از قسم تجسم اعمالند، کور دلی او در ظاهرش نمایان شده و باعث عذاب و شکنجه او می‌شود و در محشر که آیات الهی و مؤمنان جلوه گرند او کور است و توان مشاهده جمال دلربای حق و چهره نورانی مؤمنان و نعمات بهشتی را ندارد و راهی به سوی بهشت پیدا نمی‌کند. لکن پس از ورود به جهنم برای تشدید عذاب، چشمش بر عذاب‌های گوناگون و جهنّمیان معذّب باز می‌شود، چنان‌که در دنیا نیز چنین بود، چشم خود را از حق و حقایق می‌دوخت و بر اباطیل و دنیا و دنیاگرایان می‌گشود!
پس ادراک از او سلب نمی‌شود، بلکه ادراک همه در قیامت به اوج خود رسیده و همه در مورد امور غیبی مثل وجود خدا و وحی و ملک و بهشت و جهنم و... به عین الیقین می‌رسند و احدی را یارای انکار و تردید در این امور نمی‌باشد.
 





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین