رزق و روزی دو گونه است: رزقی که به سراغش می‌رویم و رزقی که به سراغمان می‌آید. در روایات، رزقی که به سراغمان می‌آید «رزق طالب» و رزقی که به سراغش می‌رویم «رزق مطلوب» نامیده شده است. روزی طالب و حتمی همان روزی وجود و هستی و عمر، امکانات، محیط، خانواده، استعداد و... است که از ناحیه این قسم روزی، توان و نیروی لازم و دقت و هوشیاری برای تلاش و انجام کار پدید می‌آید و در سایه این امور، دَرِِ روزی مطلوب و مشروط گشوده می‌گردد. برای دریافت روزی مطلوب، هرکس به شکلی باید دست نیاز - همراه با جدیّت و تلاش - به سوی حضرت حق بلند نماید؛ حتی طفل شیرخوار که تلاشش همان گریه و ناله و فریاد اوست، در پس این‌گونه افعال به روزی مطلوبش (شیر مادر) دست پیدا می‌کند. اما همین طفل چون رشد کرد و به مقطعی بالاتر رسید، تلاش و جدیّت او شکلی دیگر پیدا می‌کند و به صورت تفکر و اندیشه و فعل و حرکت اعضاء و جوارح ظاهر می‌شود و کمیت و کیفیت روزی نیز تغییر می‌کند. نتیجه این‌که: در پی روزی محتوم و طالب و بی‌قید و شرط، تلاش و اندیشه و کار و فعالیت آفریده می‌شود و به دنبال تلاش و فعالیت و طلب، روزی مطلوب و مشروط پدیدار می‌گردد. روزی محتوم قابل تغییر و تحوّل و کاهش و افزایش نیست اما بسته به چگونگی انجام مقدماتِ روزی مطلوب و کیفیت ترکیب و ترتیب و چینش آنها روزی مطلوب را می‌توان کاهش یا افزایش داد.
رزق و روزی دو گونه است: رزقی که به سراغش میرویم و رزقی که به سراغمان میآید. در روایات، رزقی که به سراغمان میآید «رزق طالب» و رزقی که به سراغش میرویم «رزق مطلوب» نامیده شده است. روزی طالب و حتمی همان روزی وجود و هستی و عمر، امکانات، محیط، خانواده، استعداد و... است که از ناحیه این قسم روزی، توان و نیروی لازم و دقت و هوشیاری برای تلاش و انجام کار پدید میآید و در سایه این امور، دَرِِ روزی مطلوب و مشروط گشوده میگردد.
برای دریافت روزی مطلوب، هرکس به شکلی باید دست نیاز - همراه با جدیّت و تلاش - به سوی حضرت حق بلند نماید؛ حتی طفل شیرخوار که تلاشش همان گریه و ناله و فریاد اوست، در پس اینگونه افعال به روزی مطلوبش (شیر مادر) دست پیدا میکند. اما همین طفل چون رشد کرد و به مقطعی بالاتر رسید، تلاش و جدیّت او شکلی دیگر پیدا میکند و به صورت تفکر و اندیشه و فعل و حرکت اعضاء و جوارح ظاهر میشود و کمیت و کیفیت روزی نیز تغییر میکند. نتیجه اینکه: در پی روزی محتوم و طالب و بیقید و شرط، تلاش و اندیشه و کار و فعالیت آفریده میشود و به دنبال تلاش و فعالیت و طلب، روزی مطلوب و مشروط پدیدار میگردد.
روزی محتوم قابل تغییر و تحوّل و کاهش و افزایش نیست اما بسته به چگونگی انجام مقدماتِ روزی مطلوب و کیفیت ترکیب و ترتیب و چینش آنها روزی مطلوب را میتوان کاهش یا افزایش داد.
- [سایر] ارتباط رزق و روزی مقرّر شده و تلاش انسان چیست؟
- [سایر] خداوند چگونه به وسیله رزق و روزی انسان را آزمایش میکند؟
- [سایر] چه کاری رزق و روزی را زیاد می کند؟
- [سایر] رزق و روزی اولاد در آیات چگونه بیان شده است؟
- [سایر] مهمانی دادن چه تأثیری در رزق و روزی دارد؟
- [سایر] در قرآن آمده است که رزق و روزی انسان علاوه بر حلال بودن، طیب هم باید باشد. میان حلال و طیب چه فرقی است؟
- [سایر] در قرآن آمده است که رزق و روزی انسان علاوه بر حلال بودن، طیب هم باید باشد. میان حلال و طیب چه فرقی است؟
- [سایر] چه عملی انجام دهیم که رزق و روزی ما زیاد گردد؟
- [سایر] چه کارهایی رزق و روزی را تنگ می کند و فقر می آورد؟
- [سایر] منظور از این که خداوند فرموده است: رزق و روزی شما و هرآنچه وعده دارید در آسمان است، چیست؟
- [آیت الله شبیری زنجانی] روزه روز عاشورا و روزی که انسان شک دارد روز عرفه است یا عید قربان، مکروه است.
- [آیت الله مظاهری] روزه روز عاشورا و روزی که انسان شک دارد روز عرفه است یا عید قربان، مکروه است.
- [آیت الله سبحانی] روزه روز عاشورا و روزی که انسان شک دارد روز عرفه است یا عید قربان، مکروه است.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . روزه روز عاشورا و روزی که انسان شک دارد روز عرفه است یا عید قربان مکروه است.
- [آیت الله بروجردی] روزهی روز عاشورا و روزی که انسان شک دارد روز عرفه است یا عید قربان، مکروه است.
- [امام خمینی] روزه روز عاشورا و روزی که انسان شک دارد روز عرفه است یا عید قربان،مکروه است.
- [آیت الله نوری همدانی] روزة روز عاشورا و روزی که انسان شک دارد روز عرفه است یا عید قربان مکروه است . روزه های مستحب:
- [آیت الله سیستانی] روزه روز عاشورا و روزی که انسان شک دارد روز عرفه است یا عید قربان مکروه است . روزههای مستحب
- [آیت الله علوی گرگانی] روزه عید فطر وقربان، حرام است و نیز روزی را که انسان نمیداند آخر شعبان است یا اوّل رمضان، اگر به نیّت اوّل رمضان روزه بگیرد حرام میباشد.
- [آیت الله سبحانی] روزی را که انسان نمی داند آخر رمضان است یا اول شوال، باید روزه بگیرد ولی اگر پیش از مغرب بفهمد که اول شوال است، باید افطار کند.