حکم استفاده از سرویس بهداشتی فرنگی چیست؟ و در صورت اضطرار شیوه ی پاک شدن چگونه است؟
قبل از پاسخ به سؤال مطرح شده، بیان دو نکته به عنوان مقدمه ضروری به نظر می رسد:   مقدمه ی اوّل: تخلی (بول و غائط کردن) دارای واجبات و محرماتی است که لازم است رعایت گردد. واجبات آن عبارت اند از:   1. تخلی نمودن باید به گونه ای باشد که دیگران (غیر از همسر و بچه ای که خوب و بد را نمی فهمد) عورت انسان را نبینند.   2. به هنگام تخلی رو به قبله یا پشت به قبله نباشد.[1]   محرمات نیز عبارت اند از: تخلی نمودن در مکان های زیر:   1. در کوچه های بن بست در صورتی که صاحبانش اجازه نداده باشند.   2. در ملک کسی که اجازه ی تخلی نداده است.   3. در جایی که برای عده ی مخصوصی وقف شده است. مثل بعضی از مدرسه ها.   4. روی قبر مؤمنین در صورتی که بی احترامی به آنان باشد.[2]   برخی از مراجع تقلید حرمت تخلی در هر جایی که موجب هتک حرمت یکی از مقدسات دین یا مذهب شود را نیز در رساله های توضیح المسائل ذکر نموده اند.[3]   مقدمه ی دوم: به نظر تمام مراجع تقلید، مخرج بول فقط با آب پاک می شود،[4] و در صورت عدم دسترسی به آب، بعداً با وجود آب آن را تطهیر نماید. اما مخرج غائط را در غیر مواردی که ذکر می شود، می توان با غیر آب مثلاً با سنگ، کلوخ، پارچه و امثال آنها نیز تطهیر نمود که برخی مراجع در این حالت سه مرتبه پاک کردن را لازم دانسته اند.[5] و اما مواردی که مخرج غائط نیز فقط با آب پاک می شود عبارت اند از:   1. آنکه با غائط، نجاست دیگری مثل خون بیرون آمده باشد.   2. آن که نجاستی از خارج به مخرج غائط رسیده باشد.   3. آن که اطراف مخرج بیشتر از مقدار معمول آلوده باشد.[6]   با توجه به این مقدمات روشن می گردد که:   1. استفاده از سرویس بهداشتی فرنگی نیز مانند استفاده از سرویس های سنتی فی نفسه اشکال ندارد و احکام هر دو در رعایت شرایط، یکی است.   2. در صورتی که سرویس بهداشتی (اعم از فرنگی یا سنتی) فاقد آب باشد، می توان مخرج غائط را با شرایط مذکور با غیر آب تطهیر نمود و مخرج بول را نیز در زمان و مکان دیگری تطهیر نماید.   فرق بین سرویس بهداشتی فرنگی و سرویس های بهداشتی سنتی این است که اگر انسان نتوانست در سرویس فرنگی اجرای مستحبات تطهیر (استبراء) را انجام دهد و بعد از آن رطوبتی از او خارج شود، این رطوبت محکوم به نجاست است و نیاز به تطهیر مجدد دارد، اما اگر توانست استبراء کند، دیگر رطوبت خارج شده محکوم به نجاست نیست.[7]     [1]   توضیح المسائل مراجع، جلد1، م 57 و 59. [2]   همان، مسئله ی 64. [3]   همان، ذیل م 64. [4]   همان، م 66. [5]   همان، م 68. [6]   همان، م 65. [7]   نک: اجوبة الاستفتاءات، آیت الله خامنه ای، س 94.  
عنوان سوال:

حکم استفاده از سرویس بهداشتی فرنگی چیست؟ و در صورت اضطرار شیوه ی پاک شدن چگونه است؟


پاسخ:

قبل از پاسخ به سؤال مطرح شده، بیان دو نکته به عنوان مقدمه ضروری به نظر می رسد:   مقدمه ی اوّل: تخلی (بول و غائط کردن) دارای واجبات و محرماتی است که لازم است رعایت گردد. واجبات آن عبارت اند از:   1. تخلی نمودن باید به گونه ای باشد که دیگران (غیر از همسر و بچه ای که خوب و بد را نمی فهمد) عورت انسان را نبینند.   2. به هنگام تخلی رو به قبله یا پشت به قبله نباشد.[1]   محرمات نیز عبارت اند از: تخلی نمودن در مکان های زیر:   1. در کوچه های بن بست در صورتی که صاحبانش اجازه نداده باشند.   2. در ملک کسی که اجازه ی تخلی نداده است.   3. در جایی که برای عده ی مخصوصی وقف شده است. مثل بعضی از مدرسه ها.   4. روی قبر مؤمنین در صورتی که بی احترامی به آنان باشد.[2]   برخی از مراجع تقلید حرمت تخلی در هر جایی که موجب هتک حرمت یکی از مقدسات دین یا مذهب شود را نیز در رساله های توضیح المسائل ذکر نموده اند.[3]   مقدمه ی دوم: به نظر تمام مراجع تقلید، مخرج بول فقط با آب پاک می شود،[4] و در صورت عدم دسترسی به آب، بعداً با وجود آب آن را تطهیر نماید. اما مخرج غائط را در غیر مواردی که ذکر می شود، می توان با غیر آب مثلاً با سنگ، کلوخ، پارچه و امثال آنها نیز تطهیر نمود که برخی مراجع در این حالت سه مرتبه پاک کردن را لازم دانسته اند.[5] و اما مواردی که مخرج غائط نیز فقط با آب پاک می شود عبارت اند از:   1. آنکه با غائط، نجاست دیگری مثل خون بیرون آمده باشد.   2. آن که نجاستی از خارج به مخرج غائط رسیده باشد.   3. آن که اطراف مخرج بیشتر از مقدار معمول آلوده باشد.[6]   با توجه به این مقدمات روشن می گردد که:   1. استفاده از سرویس بهداشتی فرنگی نیز مانند استفاده از سرویس های سنتی فی نفسه اشکال ندارد و احکام هر دو در رعایت شرایط، یکی است.   2. در صورتی که سرویس بهداشتی (اعم از فرنگی یا سنتی) فاقد آب باشد، می توان مخرج غائط را با شرایط مذکور با غیر آب تطهیر نمود و مخرج بول را نیز در زمان و مکان دیگری تطهیر نماید.   فرق بین سرویس بهداشتی فرنگی و سرویس های بهداشتی سنتی این است که اگر انسان نتوانست در سرویس فرنگی اجرای مستحبات تطهیر (استبراء) را انجام دهد و بعد از آن رطوبتی از او خارج شود، این رطوبت محکوم به نجاست است و نیاز به تطهیر مجدد دارد، اما اگر توانست استبراء کند، دیگر رطوبت خارج شده محکوم به نجاست نیست.[7]     [1]   توضیح المسائل مراجع، جلد1، م 57 و 59. [2]   همان، مسئله ی 64. [3]   همان، ذیل م 64. [4]   همان، م 66. [5]   همان، م 68. [6]   همان، م 65. [7]   نک: اجوبة الاستفتاءات، آیت الله خامنه ای، س 94.  





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین