اموزش
آموزش به عمل یاد دادن (تعلیم) و یاد گرفتن (تعلّم) می گویند که از آن در بابهاى: اجتهاد و تقلید، صلات، زکات، تجارت، اجاره، نکاح و دیات به مناسبت سخن رفته است.
درود در برنامه ی این شبها طوری نشسته بودید که پشتتان به یکی از مجریان برنامه بود. این حتما بی احترامیست حتی اگر خودتان هم نمی خواسته اید. لطفا بحثهای اخلاقی را با اخلاق عملی خود به بقیه آموزش دهید. موفق باشید بدرود
سلام/ 1. بله یادم هست خودم هم معذب بودم (هرچند طراحی دکور با من نیست) و روی آنتن عذرخواهی کردم و برای دقایقی آقای علیانی برای این که من معذب نباشم در بیرون دکور نشستند و در آخر برنامه (برخلاف نظر کارگردان محترم) صندلی را به سمت آقای علیانی چرخاندم و ... که شما ظاهرا این ها را متوجه نشدید! 2. برادر جان! تمرکز و همت در عیبجویی از دیگران را تا کی و چه زمانی...؟؟؟ فرصت برای اصلاح خودمان کم است و عاقلانه است که بیش از دیگران مراقب خود باشیم ...
سلام/ 1. بله یادم هست خودم هم معذب بودم (هرچند طراحی دکور با من نیست) و روی آنتن عذرخواهی کردم و برای دقایقی آقای علیانی برای این که من معذب نباشم در بیرون دکور نشستند و در آخر برنامه (برخلاف نظر کارگردان محترم) صندلی را به سمت آقای علیانی چرخاندم و ... که شما ظاهرا این ها را متوجه نشدید! 2. برادر جان! تمرکز و همت در عیبجویی از دیگران را تا کی و چه زمانی...؟؟؟ فرصت برای اصلاح خودمان کم است و عاقلانه است که بیش از دیگران مراقب خود باشیم ...
عنوان سوال:
درود در برنامه ی این شبها طوری نشسته بودید که پشتتان به یکی از مجریان برنامه بود. این حتما بی احترامیست حتی اگر خودتان هم نمی خواسته اید. لطفا بحثهای اخلاقی را با اخلاق عملی خود به بقیه آموزش دهید. موفق باشید بدرود
پاسخ:
سلام/
1. بله یادم هست خودم هم معذب بودم (هرچند طراحی دکور با من نیست) و روی آنتن عذرخواهی کردم و برای دقایقی آقای علیانی برای این که من معذب نباشم در بیرون دکور نشستند و در آخر برنامه (برخلاف نظر کارگردان محترم) صندلی را به سمت آقای علیانی چرخاندم و ... که شما ظاهرا این ها را متوجه نشدید!
2. برادر جان! تمرکز و همت در عیبجویی از دیگران را تا کی و چه زمانی...؟؟؟ فرصت برای اصلاح خودمان کم است و عاقلانه است که بیش از دیگران مراقب خود باشیم ...
- [سایر] پسری دارم 10 ساله که بسیار می ترسد طوری که در خانه نمی ماند و شبها از خواب بیدار می شود و بایستی شبها در کنارش باشم البته مدتی است که این طور شده و با برادر کوچکش نمی سازد و بسیار بد اخلاقی می کند و برای اینکه نهیبش ندهم می گوید دلم درد می کرد که از خواب بیدار شدم ولی می فهم که می ترسد چون که وقتی پیشش می خوابم آرامش پیدا می کند لطفا مرا راهنمایی کنید
- [سایر] جناب مرادی با سلام و تشکر از جنابعالی بخاطر اهتمام و علاقه تان به ترویج فرهنگ و شیوه زندگی اسلامی . بنده از مشتریان دائمی برنامه این شبها ازمدتها پیش بخاط حضور بزرگان فرزانه و امثال شما هستم . بنده بنوان یک فرد 52 ساله خواستم خدمتتان عرض کنم که کلیه فرمایشات شما متین وقابل قبول هستند لیکن بنظر می رسداین پروژه یعنی دعوت به عمل به اخلاق اسلامی که تنها راه سعادت بشر است نیازمند هماهنگی سایر مؤلفه های اجتماعی است که بخشی از آن درحیطه عملکردی حاکمین برزندگی مردم است که مردم مستقیماً با آن سروکار دارند می باشد . فراگیری استقرار عملی اخلاق اسلامی موضوعی یک بعدی نیست واقتضا می کند که تمامی جبهه ها درفرآیندآن دخالت مؤثر داشته باشند و سهم خود را از آن قبول نمایند. لازم است جامعه بالادستی ما(حاکمین) با صراحت و جدیت بیشتری در همه امور اخلاقی اعم از اخلاق فرهنگی ، اخلاق اقتصادی و.... اهتمام در اجرای اخلاق اسلامی داشته باشد . بنظربنده این موضوع شرط لازم ورود به انتظار نتیجه مطلوب از ترویج اخلاق اسلامی درجامعه است که جنابعالی بعنوان یک دلسوزبه آن پرداخته اید اگرچه درکسوت آمربه معروف و ناهی منکر وظیفه همه ماست لیکن جنابعالی درآن کارشناس خبره ای هستید. با تشکر و دعای خیر برای جنابعالی .
- [سایر] سلام طاعات و عبادات قبول از برنامه خیلی خوبتون (پارک ملت ) ممنون. می خواستم موضوعی رو در مورد ترویج و اشاعه دینی بگم : من چند صباحی پیش که در سرزمین مقدس کربلا بودم مثل بقیه زائر ها یه سیم کارت اعتباری از اونجا خریدم برام جالب بود میدونید چرا چون در روز چند تا پیامک برام میومد که محتواش احادیث بود . حالا میخوام از شما بپرسم تو کشور ما چند تا شرکت یا ارگان یا موسسه یا گروه هستند که چنین ترویجی رو داشته باشند . تا دلتون بخواد پیامک تبلیغاتی میفرستند ولی پیامک حدیث یا متناسب با روزها یا شبها مثل اعمال شبهای مختلف ماها؛ خبری نیست . حالا میخواستم نظر شمارو در مورد این طرح بدونم منتظر جوابتون هستم حتماً من رو از دعای خیرتون بی نصیب نزارید . (التماس دعا)
- [سایر] سلام. از تعارفات معمول میگذرم. من با نظرات شما در مورد ازدواج دختران موافقم (حتی به عنوان یک دختر مجرد 35 ساله متخصص وجراح با جندین مقاله در کنگره های خارجی و زندگی شغلی و اجتمایی موفق!!!!!!!) ولی من سن 24-25 سال رو قبول دارم نه 20 سال. به نظر من مخالفین شما یا خیلی بچه اند(سنی و فکری) یا در ایران با شرایط فرهنگی خاص و حال حاضر این مملکت زندگی نمی کنند و یا دوست دارند واقعیتهای زندگی و جبر زمان و طبیعت رو نبینند. من در کل شاید 3-4 ساعت از این برنامه و 1 ساعت از صحبتهای شما رو در طول این 1/5سال دیده باشم ولی این قسمت از حرفهای شما رو به شدت قبول دارم. اگر این پیام رو جواب دادید بقیه رو مینویسم چون دوست دارم برای گوشهایی که میشنوند حرف بزنم...ممنون که میخونید.
- [سایر] سلام. من دختر 24 ساله ای هستم. برنامه ی مردم ایران سلام رو هم میبینم. ریز به ریز و با دقت. با وجود احترامی که براتون قایلم و از اونجا که فکر میکنم به روحیه تون میاد انتقاد پذیر باید میخوام بگم لطفا با دقت بیشتری از کلمات برای جواب دادن به مردم استفاده کنید. مردم اعم از خانمهای بالای بیست سال یا پسرهای هجده ساله با امید گرفتن جواب درست و درمانی برا شما و اون برنامه پیام میفرستند دقت کنید اگر وقت تنگ نمیگذاره جواب کاملشون رو بدید لااقل دلشون رو نشکنید. واقعا توی جامعه ی فعلی ما با تمام عرفها و رسومهامون ما دخترها از جمله من خواستگارها رو راه هم بدیم که من میدم(خودم رو مثال میزنم که بدونید الکی نمیگم) این پسرها هستند که دیر اقدام به ازدواج میکنند و بعد هم همونطور که شما در آخرین برنامه تون گفتید من سئوال و جواب میکنم(که تازه از نظر مادر من گیر دادن بود و وقتی برنامه ی شما رو دید کمی متقاعد شد) ولی همسر مناسبم رو پیدا نکردم. مسلمه که سنم مدام بالاتر میره. حالا چون پسری سر فرصتش اقدام نمیکنه باید به امثال من طوری القا بشه که انگار معیار سنی مهم‌ترین معیاره؟ اونهم در شرایطی که پسرها خیلی دیر تر دخترها بزرگ میشوند. دیر تر به حدی یمرسند که بشه بهشون اعتماد و اتکا کرد. باز هم از نظراتتون ممنونم و شخصا منتقدانه(به معنی دقیقش نه فقط ایراد گیرانه!) بهتون گوش میدم. دعا میکنم موفق باشید چون وقتی مخاطب آدم زیاد بشه مسئولیتش هم زیاد میشه. شما هم برای همه ی ما و شخص من دعا کنید. شرایط ویژه ی خانوادگی دارم که چون میدونم کاری از شما بر نمیاد نمیگم و فقط محتاج دعای خیرتونم.
- [سایر] سلام ,عیدتون مبارک,امیدوارم برکات این ماه در تمام سال توی زندگیتون جاری باشه,قبلا هم این سوال کردم اما متاسفانه شانس خوندنش شامل حالش نشده:) صحبتاتون توی برنامه این شبها مثل همیشه عالی بود خیلی سپاس گذارم از حرفای قشنگ و پر پندتون. فقط حاج آقا برای اینکه ادب همراه عقل کنیم قدم اول چیه؟؟ من به عنوان یه جوون ایرانی برای اینکه اول خودم آداب ادب بیاموزم از کجا باید شروع کنم؟ مثلا به عنوان مثال من توی کنترل خشم و غضب به خصوص مقابل پدر مادر کم میارم میدونم توجیه خوبی نیست ولی بعضی وقتا یه جوری با آدم رفتار میکنند که واقعا آدم میسوزه اینجور مواقع من باید چیکار کنم تو رو خدا یه راهکاری بدین تا الان خیلی سعی کردم و خیلی هر بار خودم سرزنش میکنم اما نمیشه حتما راهش بلد نبودم چون واقعا میخوام که نهایت ادب مقابلشون داشته باشم اما خیلی سخته, بعضی مواقع کاملا شاید حق با من باشه و همین باعث میشه من نتونم عصبانیتم کنترل کنم و.... بازم ممنون از لطفتون به مردم و امیدوارم همیشه سلامت و موفق در پرتو الطاف پروردگار باشین ...خیلی دعامون کنین .(ایشالا این بار پیغامم بخونین)
- [سایر] شما الان دارید درباره ی مسجد و اینکه آدم باید توی این مکان آرامش داشته باشه صحبت می کنید ولی ما یک تجربه ی بد از مسجد رفتن داریم توی سفر برای نماز خواندن جایی بهتر از مسجد پیدا نمی کنی ولی خوب تو مسافرت زود رسیدن یا دیر رسیدن دست خودت نیست ولی در صورتی که ما باز هم آنقدر دیر نرسیدیم و به نماز دوم آنها رسیدیم ولی خوب بدون وضو که نمیشه نماز کرد برای همین تاوقتی که وضو گرفتیم نمازشان تمام شد وخادم با عصبانیت و دشنام ما را از مسجد بیرون کرد آخه ما اگه اونجا نماز نمی کردیم باز تا شهر بعدی باید صبر می کردیم خلاصه این خادم بد اخلاق ما را از مسجد بیرون کرد و درب مسجد را هم محکم پشت سر ما بست یعنی در اصل ما را از خانه خدا با توهین وبی احترامی بیرون کرد. من از اون روز اگر هم به مسجد بروم با ترس و نگرانی است خلاصه اون شب نمازمون به ساعت 11 شب افتاد این مسجد در شهر ساری و مسجدی به نام ... بود. پیشاپیش از توجه شما متشکرم حضور شما در برنامه ی مردم ایران سلام خیلی مفید و اثر بخش است. از شما خواهش می کنیم سعی کنید تا حرف های خوب شما هرچه زودتر عملی شود.
- [سایر] سلام حاج آقا؛... من برنامه صبح دوشنبه تونو دیدم . خواهش می کنم اینم تذکر بدین که :بله گفتگو وجلسه اعضاء خانواده باهم میتونه مفید وموثر باشه به شرط اینکه مثلا: الف -مراد از گفتگوی والدین با بچه ها متقاعد کردن اونها وعقاید خود رو به اونها تحمیل کردن نباشه .متاسفانه بعضی والدین فقط میخوان نظر خودشونو بزور به خورد بچه ها بدن؛ بدون اینکه به بقیه مسایل توجه کنن. ب-والدین شخصیت وموقعیت سنی ووحتی اجتماعی بچه ها بخصوص جوونا روهم در نظر بگیرن.فقط با این دید که طرف گفتگوشون فرزند اونهاست واز بچگی ترو خشکش کردن و...به موضوع نگاه نکنن.شخصیت مستقل اونا رو هم در نظر بگیرن.بدونن اینی که الان جلوشون نشسته جوانی مثلا 24 سالست با تحصیلات فلان وموقعیت اجتماعی فلان و... عقاید مذهبی وفرهنگی فلان.نباید با اون مثل یه بچه چشم وگوش بسته ای که چون سرد وگرم روزگارو نچشیده وخیلی تجربه ها رو نداشته پس هیچی از صلاح ومصلحت خودشو نمیدونه رفتارو گفتار داشته باشن. ج-والدین به این موضوع توجه داشته باشن \"بخصوص درخانواده های مذهبی\":درسته که در شرع مطهر ما خیلی به احترام بوالدین اهمیت داده شده وامر به احترام بسیار؛ ونهی از بی احترامی -حتی به کوچکی یک اف گفتن –نسبت به اونا شده اما در کنارش برای اونها هم نسبت به بچه ها دستوراتی هست که اونا هم باید رعایت کنن. د-بی زحمت والدین هر اختلاف نظری از جانب فرزندان رو بی ادبی و توهین به خودشون تلقی نکنن. وخیلی مسائل دیگه که هم فرزندان وهم والدین باید رعایت کنن تا نتیجه \"نشست خانوادگی\"بجای انس گرفتن بیشتر , دلخوری ودعوا ومرافعه ودورتر شدن از هم نشه.ببخشید طولانی شد .التماس دعا.
- [سایر] با سلام . خدمت شما عرض کنم که من دارای یک خصوصیت اخلاقی شده ام و این است که هر کاری تو زندگیم می خواهم انجام بهم را دوست ندارم به دیگران بگویم مخصوصا خانواده شوهرم و من از زمانی این طور شدم که احساس کردم جلوی حرف ها و سوالات انها که در مورد روند زندگی من می پرسیدند و اظهار نظر های یبیجا می کردند نمی توانستم بایستم و اعصابم خورد می شد براتون مثال می زنم که من طوری شدم که حتی اگر کلاسی میروم در اموزشگاهی دلم نمی خواهد اطرافیانم بدانند چون فکر می کنند که شاید من باید این چیزها رو که مربوط به رشته ام می شود باید در دانشگاه می رفتم . یا وقتی مجبور نیز میشوم به گفتن میگویم آنها نیز به کسی نگویند. یا من پارسال برای کنکور درس می خواندم در طول این مدت فقط اطرافیان درجه یکم می گفتم. به بقیه نیز هیچ حرفی نمیزدم جز در مواردی خیلی حساس می گفتم که فقط درس می خوانم دیگه نه رشتمو نه کلاس کنکور هامو نه و نه چیزا های دیگه. با این حال وقتی کنکورم رو دادم در مهمانی ها تا حتی خاله شوهرم به من گفت که عروس خانم چه خبر؟ از درس ها چه خبر؟ من به این خاطر که اگر قبول نشوم ضایع نشوم نمی گفتم. ولی در کل احساس می کنم اطرافیانم خیلی دلشان می خواهد در کار یکدیگر دخالت کنند که من به خاطر این دوست دارم اصلا به انها نگویم که چه کاری انجام می دهم یا می خواهم انجام بدهم . و یک مدتی بود من دنبال کار میگشتم باور کنید هر جایی میرفتم انگار تو پیشونیه من نوشته بودن در حال جستجوی کار، وهمه همش از من می پرسیدن کار پیدا کردی؟ و این در بعضی مواقع من رو باز اذیت می کند. حال از شما می خواستم بپرسم که این احساس من غیر طبیعی است ؟ یعنی من نباید این طور باشم یا این در برخورد با انها درست است؟
- [سایر] به نام خدا درود من همیشه برای همه خیر می خواهم برای همه آرزوی خوبی می کنم وقتی فقیری می بینم در بیشتر مواقع کمک می کنم باور کنید اگر دست من باشه دوست دارم کاری داشته باشم که بتوانم به هزاران نفر کمک کنم و همه با هم (نه کسی بالاتر نه کسی پایین تر) بتوانند کنار هم زندگی کنند البته می دونم این خیلی خیلی آرمانی هست و تا حدی هم دلیلش را خودم می دونم چون هم آدم دل رحمی هستم هم کینه ای نیستم و هم اینکه تقریبا میشه گفت تازه از دانشگاه فارغ تحصیل شدم و الان وارد جامعه و کار شدم اما متاسفانه در کار اینجوری نیست در مورد هرکس که خوب فکر می کنم تو زرد از آب در میاد هر کس را فکر می کنم که آدم خوبی ه به من خیانت می کنه به هر کس کمک می کنم زیر آبم را می زنه این در حالیکه که دوستایی را می بینم که بسیار آدم های ظاهر سازی هستند و خیلی زیر و رو دارن و اصلن با مردم صاف و یک دست نیستند اما به مراتب موفق تر هستند باور کنید من دارم به مرز جنون می رسم مدام با خودم می گم یعنی حتمن باید مثل حیوون باشیم نمی توانیم مثل آدم کنار هم زندگی کنیم امروز کسی زیر آبم را زد که نزدیک به یکسال خودم توی کار کمکش کردم، با هم نون و نمک خوردیم اما بازم در حقم نامزدی کرد بعضی وقت ها میشه میام برای اینکه همکارم جلوی رئیسمون کم نیاره میام بهش یاد می دم که نقشه ها را چطوری درست کنه بعد می بینم که همین همکارم میره جلسه می گذاره و در مورد نقشه ها صحبت می کنه و طوری وانمود می کنه که انگار خودش این موارد را توی نقشه ها پیدا کرده بخدا خیلی خستم بین دینم و زندگی حیوانی این مردم موندم چیکار کنم میام حکم خدا را اجرا کنم که حرف حق بزنید برای همین وقتی می بینم کسی پشت سر کسی به نامردی حرف می زنه من پشت اون در میام و ازش دفاع می کنم بعد می بینم که وقتی این قضیه برعکس میشه آنها با کمال آرامش می شینند و سکوت می کنند تا موقعیت شغلیشون به خطر نیافتد من کاری را که می کنم بی توقع انجام می دهم انجامش می دهم چون فکر می کنم کار درسته اما اونقدر دارم ازش ضربه می خورم که دارم شک می کنم دیگه باید مثل آدم زندگی کنم لطفن کمک کنید خواهش می کنم کمک کنید خواهش می کنم
مسئله مرتبط یافت نشد