اتفاقی
اتفاقی، به قضیه متصله شرطیه‌ای گفته می‌شود که بین مقدم و تالی آن رابطه لزوم وجود نداشته باشد.
سلام آقا معلم.یک ماهی میشه که حجابم چادر شده ولی مشکلی هست: مامان و خواهرم.وبیشتر خواهرم. آفا معلم همیشه باید جواب بدم که کی بهت گفته اینجوری باشی؟!و الآن هم که هر کاری کنم میگن: دکتر حبشی گفته؟! کاش میشد بهشون بگم چه اتفاقی باعث شد بفهمم چادر بهترین انتخابم هستش
سلام/ منظورتون جلسه دانشگاه پیام نور مشهد است؟ یا حرم مطهر؟ بهشون بگو و مهمتر اینه که این انتخاب خودته و برای همین ارزشمند است! و به دکتر حبشی سلام من را برسان.
سلام/ منظورتون جلسه دانشگاه پیام نور مشهد است؟ یا حرم مطهر؟ بهشون بگو و مهمتر اینه که این انتخاب خودته و برای همین ارزشمند است! و به دکتر حبشی سلام من را برسان.
عنوان سوال:
سلام آقا معلم.یک ماهی میشه که حجابم چادر شده ولی مشکلی هست: مامان و خواهرم.وبیشتر خواهرم. آفا معلم همیشه باید جواب بدم که کی بهت گفته اینجوری باشی؟!و الآن هم که هر کاری کنم میگن: دکتر حبشی گفته؟! کاش میشد بهشون بگم چه اتفاقی باعث شد بفهمم چادر بهترین انتخابم هستش
پاسخ:
سلام/ منظورتون جلسه دانشگاه پیام نور مشهد است؟ یا حرم مطهر؟ بهشون بگو و مهمتر اینه که این انتخاب خودته و برای همین ارزشمند است!
و به دکتر حبشی سلام من را برسان.
- [سایر] سلام حاج اقا من براتون با اسمهای مختلف پیام گذاشتم ولی هیچوقت نتونستم جوابو پیدا کنم.من دختر18 ساله ای هستم که 10 ماهه با یک پسر دوست شدم. وقتی با اون دوست شدم از دخترا بدش میومد کم کم کاری کردم که دیدش عوض بشه. تو این دوستی بعد از 1ماه به هم وابسته شدیم. راستش اینجور که میگه حوزه درس میخونه من با اونش اصلا مشکل ندارم در واقع با هیچ جیزش مشکل ندارم ولی مشکل اصلیم خانوادم هستن که میگن این پسر دهاتیه. گوشیمو گرفتن. از طریق ایمیل با هم صحبت میکردیم.حالا هم خواهرم فهمیده و رمز ایمیلمو عوض کرده حالم خیلی بده. من قسم خورده بودم که تنهاش نزارم. چیکار کنم حاج اقا؟! راستش 1بار استخاره هم کردم خوب اومد. این باعث میشه که من بیشتر دنبال اون برم. 1هفتس کارم شده اشک. مگه چه عیبی داره ادم خودش یه چیزایی رو تجربه کنه؟ ما دوستیه بدی نداشتیم. چون ایشون تهران نیستن ما همو ندیدیم. یعنی من ندیدم. بعد ار 5ماه دوستی 1عکس بهش دادم که حجاب داشتم. ایا این به این معناست که من و اون پسر ادمای کثیفی هستیم؟ اون پسر دید من رو نسبت به خیلی چیزا عوض کرد.من الان واسه اینکه چادر سرم کنم دارم یه کاری میکنم دانشگاه الزهرا قبول بشم. چون اینجوری چی بگم.البته مادرم خودشون چادرین ولی خب من بگم یه دفعه چی شد اینجوری شدم؟!چطور خواهرم عاشقه اشکالی نداره میگن واسه طرف اینو ببر اونو ببر ولی واسه من گناهه. حاج اقا تو رو خدا کمکم کنید.ببخشید حیلی حرف زدم.خسته نباشید .از زحماتتون متشکرم.خدا نگهدار
- [سایر] باعرض سلام وادب از پاسخ شما متشکرم,دکتر راسیتش در پاسخ به سوالی که پرسیدین باید بگم متاسفانه مادرم نتونستن با خواهرم ارتباطی برقرار کنند که خواهرم هرچیزی رو به مامانم بگه درواقع مامانم تلاش میکنه جوری باما رفتار کنه که باهاش احساس دوستی بکنیم وهمه چیزو بهش بگیم ولی خودم فکر میکنم که در ایجاد همچین ارتباطی تاحدودی ناموفق بوده و از دور که به قضیه نگاه میکنم میبینم چون مامانم خیلی استرسی هست ما اکثرن اگه اتفاق بدی بیفته میترسیم واسش بگیم, اینجور نیست که بداخلاقی کنه ودعوای بدمون بکنه ولی خیلی غر میزنه ماهم بس که اعصابمون میریزه به هم معمولا اول واسه بابام میگیم و بعد توی دلمون نگه میداریم ولی باز چون احساس میکنیم خالی نشدیمواسه مامانمون میگیمچون ما دوست داریم از همه چیزهم باخبر باشیم اول برای بابام میگیم چون اون خیلی خونسردتر از مامانمه ولی بابام اگه کاراشتباهی بکنیم که آبرویی باشه چون واقعن ناراحت میشه و معلوم نیست چه واکنش بدی(کتک)نشون بدهماتا به حال کار بدی نکردیم واین خواهرم هم که این کارو کرده بابام نمیدونه و وقتی فهمیدیم همچین کاری کرده یکی از دلایلش که بهمون نگفته بود همین بود گفت که میترسیده که بهمون بگه و در کل خواهرام میان واسه من خیلی چیزارو که واسشون اتفاق میفته رو میگن اما اینو بگم که من وخواهر بزرگم تقریبا هر اتفاقی میفته رو واسه مامان وبابامون میگیم ولی خواهر کوچیکم نه بیشتر ممکنهبه دوستاش بگه ولی ارتباط گرمی با هیچ کدوممون برقرار نمیکنه و در کل بیشتر به من میگه و با من بیشتر ارتباط برقرار میکنه تا بقیه خانم دکتر باتوجه به اینا به نظرتون برای برقراری ارتباط بهتر با اون ما باید چی کار کنیم؟ اگه نکاتی برای هرکدام از ما بگین ممنون میشم علاوه بر اینکه لطف کنید بهم بگید از این به بعد باید چه جوری تحت نظرش داشته باشیم وآیا بهش اجازه بدیم باز رمان بخونه یا نه؟آخه شبانه روز پشت کامپیوتره و رمان میخونه
- [سایر] با سلام و خسته نباشید.من مدت 8 ماه است که با آقایی نامزد کردم قراره ماه بعد عقد کنیم.یه سری رفتارهای ایشون هست که من نمیدونم چه برخوردی با آنها داشته باشم.نمیخوام رفتار اشتباهی کنم چون میگن هر جور زندگیتو شروع کنی همونطوری باید پیش بری.به عنوان مثال وقتی با هم سر مسئله ای بحثمون میشه ایشون عصبانی میشه تا جایی که با هم قهر میکنیم وقتی آشتی میکنیم بهش میگم که چرا انقدر عصبانی میشی.میگه من اخلاقم اینجوریه وقتی ازت کاری رو میخوام اون لحظه بگو چشم تا من آروم بشم بعداً با محبت راضیم کن.ولی مشکل من اینه که بهش میگم وقتی خواسته ی غیر منطقی داری من نمیتونم به دروغ بهت بگم باشه.مثلاً چند روز پیش بحثمون شد.من به مادرم قول دادم براش بوفه بخرم نامزدم تا شنید گفت نه چرا انقدر ول خرجی میکنی اینجوری عادت میکنی به ولخرجی.هر چی گفتم به مامانم قول دادم قبول نکرد تا دعوامون شد منم کوتاه نمیومدم.وقتی آشتی کردیم گفت تو یه چشم میگفتی بعداً باهام حرف میزدی میگفتی زشته به مامانم قول دادم اونوقت من قبول میکرد.ما سر این موضوع خیلی بحث میکنیم به نظر شما رفتار مناسب چیه؟آیا من همیشه باید اول بگم چشم؟این باعث نمیشه ایشون به چشم گفتن من عادت کنه؟
- [سایر] سلام من مدرس دانشگاه هستم و هر از گاهی از طرف دانشجویان دخترم ایمیلهای عاشقانه و پر از التماس برای برقراری رابطه دریافت می کنم. اما من هیچ جوابی نمی دم. اما این نامه فکرم رو مشغول کرده لطفا بخونید: با خستگی تمام اما یه دنیا انرژی وارد کلاس میشه. قوی و محکم شروع به صحبت میکنه که یه دفعه گوشیش زنگ می خوره، با کلی شرمندگی و عذرخواهی جواب میده الو... بله ... بفرمائید... من سر کلاس هستم ... خدانگهدار... و با اقتدار آموزشش رو ادامه میده و من بی توجه به تمام این موضوعات به فکر نگاهی هستم که بی هدف مرا دنبال میکند.دلم می لرزد واو نمی داند الان چند وقتی ست که مضطربش هستم. وای خدایا این چه شوریست که در دلم برپاشده وای و صد وای... بعضیا میگن اون متاهل بعضیا هم میگن چه فرقی میکنه اون که سر و گوشش می جنبه، چندایشون هم می خوان سند رو کنن که بابا اون اینکارس و راحت بهت میگه بیا شرکتم! دستام می لرزه و نمی خوام اینارو بشنوم. من فقط دوستش دارم یه دنیا به قد خودش دوستش دارم. یادم رفت بگم استاد اون شماید من عاشقتون هستم و می پرستمتون تو دنیای منی و عاشق آغوش گرمت هستم حق منه که راهنمایی کنی حقمه که بهم بگی در نبودت باید چه کار کنم به من بگو من چطوری عاشق مردی غیر تو بشم و یا به حضور همکلاسی هامو چطوری توجه کنم وقتی تو اینجا در قلبمی منو راهنمایی کن. عشق من به نظر شما چی باید بگم. من متاهلم، زندگیمو دوست دارم و سر و گوشم هم نمی جنبه و اعتقادات بدی ندارم. و هر کسی رو هم به شرکتم دعوت نمی کنم. آیا باید جواب بدم، اگر باید جواب بدم چی باید بگم که احساساتش جریحه دار نشه و متوجه بشه کارش اشتباهه و البته این حرفهایی که به ناحق بعضی ها پشت سرم گفتن پاسخ داده بشه. ممنون میشم جوابم بدید. و من رو راهنمایی کنید.
- [سایر] سلام آقای دکتر خواهر من 23 سال سن داره که جدیداً یک پسری که قبلا در دوران دانشگاه همکلاسیش بوده اومده خواستگاریش، هر دوشون تا فوق دیپلم مدیریت خوندن و هر دو هم قصد ادامه تحصیل دارن ولی پسره میگه فعلا از نظر کاری سرم شلوغه، البته پسره با دیپلم رفته سرکار و بعد برای دانشگاه اقدام کرده که توی دانشگاه هم با خواهرم آشنا شده البته الان یکسالی است هر دو از فوق دیپلم فارغ التحصیل شدن.پسره 26-27 سال سن داره. به نظر و از حرفاش پسر خوب و کاری میاد،میزان حقوقش یک میلیون تومنه در حال حاضر و سرپرست قسمت خدمات پس از فروش یک شرکت بزرگ شیرآلات صنعتیه، یعنی ایشون هماهنک کننده و اعزام کننده نیروهاشون برای نصب و تعمیر شیرآلاتیه که به دیگران میفروشن که گویا سرشم خیلی شلوغه.خواهرم از ایشون خوشش میاد ولی با میزان حقوقش و سمتی که در محیط کارش داره مشکل داره و همین باعث دو دلی و تردید خواهرم در تصمیم گیریش شده.خواهرم تقریباً آدم خوش گذرون و ولخرجیه و زندگی خود ما در سطح خیلی معمولی و کارمندیه، و خواهرم همیشه میگه من دوست ندارم مثل مامان و بابا زندگی ساده ای داشته باشم. اما چون از اخلاق و رفتار و ظاهر پسره خوشش اومده و اینکه خانواده پسره خانواده خوب و سالمی هستن خواهرمو دچار دو دلی در تصمیم گیری کرده خواهش میکنم کمک کنید و بگید چیکار باید کرد.دنبال مشاور خوب هم برای مراجعه گشتیم ولی کسیو که از شیوه مشاوره ایشون مطمئن باشیم پیدا نکردیم.البته دو روزیه یه آقا پسر دیگه هم خواستگاری کرده از خواهرم که ایشون 9 سال از خواهرم بزرگتر و کارمند بانکه و خواهرم مونده که چیکار کنه بین این دو.البته هنوز با خواستگار دومی آشنا نشده و فقط همین مقدار اطلاعات رو داره و منتظره تکلیف اولی را روشن کنه بعد اگه منفی بود روی مورد دوم فکر کنه چون خواهرم معتقده که از نظر اخلاقی و انسانی درست نیست تکلیف اولی را روشن نکرده به دومی فکر کنه.خواهش میکنم کمک کنید.نمیخواهم موقعیتش را از دست بده و بعداً افسوس بخوره که کاش با حقوق کم خواستگارش کنار میومد و از این قبیل چیزها.اکثراً میگن زیاد به حقوقش فکر نکن زیاد میشه بعداً ولی ما اصلا نمیدونیم آیا پسره در آینده در زمینه کاریش جای رشد داره یا نه خود پسره که فقط میگه من همه تلاشمو میکنم و من چون میدونم خواهرم همیشه از بیپولی بدش میومد و همیشه دوست داره بهترین چیزارو بپوشه و بخره و خیلی اهل تنوعه میترسم که پشیمون بشه از انتخاب همچین پسری برای زندگی با این شرایط و چون کار پسره هم خصوصیه دولتی نیست نمیدونیم پیشرفت میکنه یا نه میترسیم.
- [سایر] با سلام من یک سال و نیم هست که نامزد هستم دوران دانشگاه هم همسرم را میشناختم حدود شش سال که همدیگرو میشناسیم . الان من یک مشکلی برام پیش اومده دقیقا دو هفته مونده به عروسیم . اینکه من هر وقت طول این یکسال ونیم هر وقت از مادر شوهرم ناراحت شدم همسرم بهم اجازه حرف زدن نداده میگه تو به من نگو حرفی داری به مامانم بگو. من فقط میخوام در مورد اینکه از چه موردی از دست مامانش ناراحت شدم بهش بگم اون فقط گوش کنه اگه حق با من بود حمایتم کنه اصلا انتظار ندارم بره با مامانش حرف بزنه نه ، فقط میخوام من بهش بگم آروم شم اجازه نمیده همین باعث میشه خیلی حرفا تو دلم بمونه وقتی هم دلیل ناراحتمو میگم عصبی میشه( همسرم سر هر چی زود عصبی میشه ) همه چی بهم میریزه ترجیح میدم اصلا نگم ولی وقتی اون از دست مامان من ناراحته میگه من نباید چیزی بگم انتظار داره همیشه از همسرم دفاع کنم وقتی از مامانم دفاع میکنم یا حرفی میزنم که مربوط به چند ماهه پیشه میگم که کاره خانوادمو توجیه کنم چون میبینه حق با منه عصبی میشه تو حرف نگه میداری تودلت بهش میگم تو اجازه نمیدی حرف بزنم وقتی ناراحتم واسه همینه در ضمن هر وقتم از دست خانوادم یا من ناراحته تهدیدم میکنه که پامو خونتون نمیزارم پشت گوشتو دیدی منو دیدی من خیلی بهم میرزیم اینجور وقتا ، همسرم فرداش شاید جوری رفتار کنه که اصلا هیچی نشده یام چند روز یه جوری میشه منم سعی میکنم بیخیال شم کوتاه میام تا اینجوری پیش نره ظاهرم خوبه اونجور وقتا ولی دلم ناراحته بعضی وقتا یک هفته طول میکشه برگردم به حالت قبلی ،من میخام این مشکلو حل کنم چکار باید رفتار کنم همسرم به حرفایی که منو ناراحت کرده گوش کنه عصبی نشه راهنماییم کنین خواهش میکنم
- [سایر] سلام عرض شد آقای دکتر غریبی خسته نباشید یک راست میرم سر اصل مطلب بنده یک ساله عاشق یکی از ترم پایینی هامم و این عشقم یه طوریه که فکر و ذهنم رو بدجور درگیر خودش کرده. هر چند یک بار همون اولا رفتم جلو و بهشون درخواست دادم و ایشون رد کردن و گفتن کلا ازتون خوشم نمیاد ولی بازم فکرم مشغولشه. چون خیلی تو دانشکده هم رو میبینیم. همین باعث میشه که نتونم فراموشش کنم و فکرم بیشتر مشغول شه. آقای دکتر من ایشون رو خیلی دوست دارم ولی اون نه.... باید بگم من مشهدیم و اون تهرانی یک سالم از من کوچیکتره هر سری میخواستم باهاش صحبت کنم نذاشته و شده حتی دنبالش رفتم تا حرفامو بش بزنم من اوایل شمارشو داشتم و بش مسیج میزدم ولی اون جوابمو نمیداد. یک روزم یکی از بستگانش زنگ زد و گفت دیگه مزاحمش نشم تا همین الانم دیگه هیچوقت حتی جواب ایمیلمم نداده با وجود اینکه ازش خواهش کردم و بش گفتم به عقاید و نظراتش احترام میذارم اگرم نمیخواد منو ولی بازم جوابی نداده و یه جورایی احساس میکنم بی احترامی میکنه به من با جواب ندادنش خلاصه فکرم خیلی مشغولشه آقای دکتر کمکم کنید تا بتونم به حالت اول برگردم. ممنون و متشکر
- [سایر] من یکبار چند هفته پیش سوالی پرسیم با کد815403 ازتون پرسیدم.ممنون از اینکه به سوالم جواب دادید ولی من جواب یکی از سوالتم را گرفتم که اون هم ترس از خدا بوده که خیلی هم خوب جواب دادید. من اطالاعاتم در مورد روانشناسی و خدا کم نیست. شاید باورتون نشه، ولی تاحالا تونستم به چند نفر که مشکل روحی داشتند کمک کنکم.ولی تو کمک به خودم موندم، یکی از دلایلش هم این بود که زیاد خودمو وقف دوروبریهام می کردم.تازه متوجه شدم که خودم بیشتر از همه مشکل دارم و یه مدتم هست که دارم رو خودم کار می کنم که با شما این کار رو استارت زدم. دو تا از مهمترین مشکلاتی که متوجه اش شدم تنبلی و ترسه. در مورد ترس باید بگم حتی وقتی که از نظر منطقی به این نتیجه می رسم که ترسم بی مورده ولی طپش قلبم مانع از انجام کار میشه که منجر به تنبلی از انجام کاری که دلم می خواد میشه. خیلی جاها این دو تا عامل باعث شدند که نتونم کاری رو که دلم می خواد انجام بدم و برای انجام ندادن کار واسه خودم یا اگر کسی کاری رو ازم می خواست و منم دلم می خواست انجام بدم بهانه جویی می کردم ولی تازه متوجه شدم که این تنبلی و ترس بود که نمیذاشت کار رو انجام بدم. شما در سوال قبلی فرمودیت که هنگام ترس منطقی فکر کنکم ولی من نمی تونم درست و غلط رو از هم تفکیک کنم. نمی تونم بفهمم که کجای کارم ترس افراطیه و کجا ترس منطقی. مثلا وقتی دوستام بهم می گفتن تو آدم حساسی هستی نمی تونستم بفهمم کجا حساسیتم منطقیه و کجا افراطی. از نظر من این حساسیتهام همه منطقی به نظر می رسید.شاید تا حدودی بشه گفت این حساسیت باعث شده در بعضی زمینه ها موفق شدم ولی از طرف دیگه موجب آزار خودم و دیگران شده.از طرفی هم به نظرم این حساسیت واسه موفقیت لازمه. برای انجام یک کار خیلی زیاد فکر می کنم بعضی جاهام خسته می شم از فکر کردن. یک نکته ای که شاید تو راهنماییهاتون به من کمک کنه اینه که من اون دورانی که بهتون گفتم زیاد تو خونه میموندم، فقط با تلویزیون سرگرم بودم و خیلی از افکار منفیم از اونجا نشات گرفته.مثلا وقتی از کنار کامیون رد می شدم می گفتم نکنه الان منفجر شه (مثل فلان فیلمه)یا تو جاده نکنه تصادف کنم یا نکنه فلان دوستم مثل اون فیلم نامردی کنه بهم و... که البته این افکار خیلی الان در من کم شده بازم از راهنماییهاتون ممنونم.
- [سایر] سلام خسته نباشید خصوصی--- من یه دختر 19ساله جادری هستم. تویه خانواده ی خیلی مذهبی بزرگ شدم. یکساله پیش به خاطر اشتباه یکی از بستگان دست اولم با یه پسر آشنا شدم (البته فقط اون مقصر نبود منم اشتباه کردم)من تونستم تا حدودزیادی اونو بامسائل دینی آشنا کنم اونم در مورد حرفایی که میزدم میرفت تحقیق میکرد.میدونم این رابطه در کل حرام بود ولی شکر خدا تودودفعه ی که هم دیگرو دیدیم کارایی که رایج یه جورایی بین جونارو انجام ندادیم. من در کل از اول نیتم رو دوستی نبود فقط میخواستم کمکش کنم ولی الان میخوام برگردم بشم همون دختری که بودم ولی فکر اینکه اون مشکلاتشو چه جوری حل میکنه باعث میشه هردفعه بعد از مدت کوتاهی دوباره بهش اسمس بزنم .مهم تراز همه میدونم پدرومادرم ازاین کارم راضی نیستن ومیمدونم اگه بهشون بگم از چشمشون می یوفتم وتو خونشون جایی ندارم .چند دفعه ازم خواسته که بیاد خواستگاری نمیدونم باید چه جوابی بهش بدم واینکه جه جوری از پدرومادرم حلالیت بگیرم (من همیشه احترامشونو نگه میدارم ولی واقعا نمیدونم تواین یه مورد چیکار کنم)برای این سوالمم اول توسایت جستجو کردم ولی چیزی نبود حاج آقا خواهش میکنم کمکم کنین خیلی میترسم از اینکه دنیاوآخرتممو خراب کنم باور کنین من دختر بدی نیستم من نمی خواستم با این کارم حرمت چادر از بین ببرم خواهش میکنم پدرانه کمکم کنین چون به جز شما نمی تونم از کسی مشورت بگیرم.شب خوبی داشه باشین.
- [سایر] با عرض سلام و خسته نباشید من خیلی وقته که با خودم مشکل دارم،تقریبا از زمانی که دبیرستان می رفتم شروع کردم به ایراد گرفتن از خودم و همش دنبال عیبهام بودم تنها خصوصیت خوبی که از خودم سراغ داشتم صداقتم بود.همیشه فکر میکردم که همه از من بدشون میاد،راستش خودم هم خیلی محترمانه با خودم برخورد نمی کنم.خیلی خودمو زجر دادم تا دانشگاه قبول شدم نه اینکه از نظر ذهنی مشکلی داشته باشم نه هربار که می خواستم درس بخونم حواسم به یه چیزی پرت میشد یا دقیقا همون موقع به خودم گیر میدادم که :اگه اعتماد به نفسم بالا بود حتما بهتر درس میخوندم،یا خودمو با هم دوره ای هام مقایسه میکردم و این روند تا به امروز ادامه داشته بارها از این وضع خسته شدم و خواستم کاری کنم اما نتونستم به جای امید همیشه ناامیدی همراهم بوده کتابهای زیادی در زمینه روانشناسی دارم که حرف هیچکدوم رو گوش نمیدم هیچ امیدی به تغییرم ندارم ولی فکر میکنم اگه راهش رو پیدا کنم زندگیم از این رو به اون رو میشه. هر کاری که میخوام انجام بدم اونقدر تردید میکنم که یا انجامش نمیدم یا به اون خوبی که میخوام نمیتونم،بعضی وقتها هم همش به دنبال موانع میگردم و بهونه میارم .خیلی دوست دارم تغییر کنم اما اصلا نمیدونم چطوری فقط عیبهامو میدونم اما هیچ کاری نمی کنم.هر بار که حرف میزنم خانوادم میگن انرژی منفی میدی.حس میکنم دچار سستی و بی ارادگی شدم حس میکنم افسردگی گرفتم کمکم کنید
مسئله مرتبط یافت نشد