اطمینان
سکون و آرامش را اطمینان گویند.
.کُر بودن آب با دو راه ثابت میشود: 1 خود شخص یقین یا اطمینان پیدا کند؛ 2 دو مرد عادل به کُر بودن آن گواهی دهند; همچنین اگر یک نفر کارشناس و مطمئن خبر داد و به گفته او اطمینان حاصل شد، ثابت میشود.
عنوان مسئله:
.کُر بودن آب با دو راه ثابت میشود: 1 خود شخص یقین یا اطمینان پیدا کند؛ 2 دو مرد عادل به کُر بودن آن گواهی دهند; همچنین اگر یک نفر کارشناس و مطمئن خبر داد و به گفته او اطمینان حاصل شد، ثابت میشود.
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
سوال مرتبط یافت نشد
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله مکارم شیرازی] 1 آیا زنی که در عده است می تواند به عقد موقت شخص دیگری درآید؟ 2 آیا اگر این کار انجام شود حرمت ابدی برای دو نفر که نادانسته این کار را کرده اند ایجاد میشود؟
- [سایر] سلام! چند سؤال داشتم: 1. اگر زن و شوهری به مدت چندین سال متمادی از هم دور بوده و از سلامت هم با خبر باشند، آیا اگر هم دیگر را مستقیما نبینند، خود به خود از هم جدا می‌شوند؟ 2. اگر زنی از سلامت همسر خود خبر نداشته و مطمئن از زنده یا مرده بودنش نیست (مثلاً همسر مفقود الاثر در جنگ) آیا میتواند ازدواج کند؟ 3. اگر این زن ازدواج مجدد کرد و بعد از مدتی شوهر اولش برگشت، حکم ارتباط بین این سه نفر چیست؟ اگر زن از همسر دومش فرزندی داشته باشد حکمش چیست؟
- [سایر] 1. اگر در وسط وضو شک یا یقین پیدا کنیم که قسمتی از وضو را اشتباه انجام داده ایم، می توانیم وضو را قطع کرده و دوباره انجام دهیم؟ 2. اگر کسی در تمام وقت نماز نمی تواند از باد معده جلوگیری کند و این شخص مثلا نماز مغرب را می خواند و سپس در وسط نماز عشا حدثی پیش می آید، آیا قطع کردن نماز و دوباره وضو گرفتن و خواندن نماز، وظیفه او است؟ 3. اگر شخصی در وضو دو بار بر روی صورت آب بریزد به طوری که در هر بار آب کاملاً صورت را بپوشاند و سپس یک بار هم برای اطمینان دست بکشد، چند بار حساب می شود؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] آیا دین مقیاس عدالت است، یا عدالت مقیاس دین؟ به بیان دیگر، آیا دین به هر چه که عدالت باشد امر می کند، یا هر چه که دین به آن امر کند، عدالت است؟ و به بیان فنّی، آیا عدالت در سلسله علل احکام است، یا در سلسله معالیل آن؟ توضیح بیشتر این که: آیا انسانها، مصادیق بارز ظلم و عدالت را از طریق شریعت می شناسند، یا عدالت و ظلم برای همه روشن است، و توصیه های دین ارشاد به حکم عقل است؟ مستحضرید شیعه نیز مثل معتزله معتقد است که عدالت، مقیاس دین است، و اشاعره دین را مقیاس عدالت می دانند. حال سؤال این است که اگر شیعه عدالت را مقیاس دین می داند، چرا در استنتاجات فقهی به احکامی می رسد که هر عُرفی آن را مصداق بیّن ظلم می داند. بعضی از احکام نکاح چنین است; توجّه فرمایید: 1 اجماعی است که طلاق به دست مرد است، و مرد می تواند هرگاه که اراده کند زنش را طلاق بدهد، هر چند هیچ عذر موجّهی نداشته باشد! طلاق غیابی و بدون هیچ عذر موجّه، در هر عرفی ظلم محسوب می شود. 2 در بحث عیوب زوجین می گویند: (اگر مرد بعد از عقد بفهمد زنش کور یا شل است، خوره یا برص دارد، می تواند عقد را فسخ کند. ولی اگر زن بعد از عقد بفهمد که شوهرش یکی از این عیوب را دارد حق فسخ ندارد; باید بسوزد و بسازد!) 3 مرد هر وقت تمایل داشته باشد زن باید خود را در اختیار او قرار دهد; حتّی اگر وسط نماز باشد. ولی زن فقط سالی سه مرتبه حقّ آمیزش دارد، آن هم چنان کوتاه و مختصر که مجال بیان آن نیست! 4 اگر مرد در شب عروسی همسرش را ترک کند و مسافرت برود، و بعد از ده سال برگردد (در صورتی که نفقه داده باشد،) زن حق اعتراض ندارد! چگونه می توان با حفظ مبنای کلامی شیعه، این قبیل احکام را پذیرفت؟ آیا می گویید همه عقلا اشتباه می کنند که می گویند طلاقِ مبنی بر هوس و بدون عذر موجّه ظلم است؟ همه عقلا که برای زن نیز (در شرایط تدلیس مرد در موارد فوق) حق فسخ قائلند اشتباه می کنند؟
- [سایر] با سلام می خواهم بدانم از چه کسی تقلید کنم؟ راه اول :خود انسان علم پیدا کند؛ من شرایط این راه را ندارم چون نه طلبه هستم و نه می توانم ادعای شناخت مسائل دینی را داشته باشم. راه دوم :شهادت دو نفر عادل؛ چند سوال پیش می آید: 1. آیا هر کسی می تواند دو نفر عادل را انتخاب کند، در این صورت امکان خطا زیاد می شود؟ 2. اگر در انتخاب عادل هم باید دقت کرد به خدا قسم تا به حال به چند نفر که فکر می کردم عادلند ایمیل زدم یا نامه نوشته ام که نظر خود را برایم بفرستند که نمی دانم برای چه نفرستادند حال اگر شما به این افراد یا بزرگان دیگر دسترسی دارید نظر این افراد را برایم بفرستید چون این راه را بیشتر می پسندم. (اگر چند نفر معرفی کردند اولویت را بنویسید) راه سوم :بین علما شیوع داشته باشد که فلان مرجع دارای تمام این شرایط است. این مرجع کیست یا چه کسانی هستند و اگر چند نفرند اولویت چیست و اگر انتخاب بین این چند نفر بر عهده خودم باشد باز چگونه انتخاب کنم که حق عقل و مسئولیت در برابر خدا ادا شود؟ خواهش می کنم پاسخ صریح و دقیق بدهید چون بلا تکلیفی رنج آور است.
- [آیت الله علوی گرگانی] با توجّه به اینکه طلاق باید به صیغه طلاق در حضور لااقل دو مرد عادل که طلاق را بشنوند واقع گردد بفرمائید : الف - آیا استماع صیغه طلاق لازم است و یا سماع آن هم کفایت میکند؟ ب - در صورت لزوم استماع، آیا لازم است شهود به قصد استماع صیغه طلاق در مجلس حاضر شده باشند یا قصد حضور برای استماع لازم نیست؟ ج - آیا شنیدن باید بالمشافهه و بلاواسطه و با حضور در مجلس اجرای صیغه باشد یا بصورت با واسطه مانند شنیدن از طریق بلندگو یا تلفن و یا دیدن و شنیدن از طریق پخش فیلم به صورت زنده و هم زمان که یقین به اجرای صیغه طلاق حاصل شود کفایت میکند؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] چنانچه ادامه زندگی و دوام زوجیت برای زوجه موجب عسر و حرج است و زوجه به حاکم شرع مراجعه و تقاضای طلاق کند و برای حاکم شرع ثابت شود، زوج را اجبار به طلاق می کند و در صورت میسّر نشدن، به اذن حاکم شع طلاق داده می شود، سؤال این است که آیا موارد ذیل از مصادیق عسر و حرج محسوب می گردد؟ 1 ترک خانواده توسط زوج به مدت 6 ماه. 2 اعتیاد زیان آور به یکی از انواع مواد مخدر. 3 استنکاف از دادن نفقه و عدم امکان الزام او به تأدیه نفقه توسط دادگاه. 4 عقیم بودن زوج. 5 سوء رفتار و معاشرت زوج در حدی که عرفاً برای زوجه قابل تحمل نباشد. 6 اختیار همسر دیگر در صورت عدم استطاعت بر اجرای عدالت. 7 عدم رعایت دستور دادگاه در مورد وضع اشتغال به کار و حرفه منافی مصالح خانوادگی و حیثیات زن مانند اشتغال به مواد مخدر و تکدّی.
- [آیت الله بهجت] با توجه به این که اگر بخواهیم طبابت پزشک را با توجه به مشکلات متعدد و در صورت مواجهه با این مشکلات، تنها در صورتی مجاز بدانیم که وی در این زمینه دارای تخصّص و تجربه ی کافی باشد، عملاً مسایل درمان با اختلال کامل روبرو خواهد شد زیرا: اولاً هر پزشکی تا رسیدن به این تخصص و تجربه ی کافی باید همان مراحل اولیّه را طی کند (که همان دوران بدون تجربه و تخصّص است). ثانیا به علت جمعیّت زیاد، امکانات کم، فرصت های ناکافی و ده ها علل دیگر (حداقلّ در کشور ایران) نمی توان انتظار داشت پزشکانی که از ابتدا کاملاً مسلّط باشند به طبابت بپردازند. 1) در مواردی پزشک داروی مؤثّر بر بیماری یا عوارض خطرناک آن را فراموش نموده و فرصت و امکانات کافی جهت دسترسی به اطلاعات کافی یا پزشک متخصص دیگری نیز ندارد. 2) یا مطمئن است که داروی خاصی برای بیماری مفید است. اما هم چنین مطمئن است و یا احتمال می دهد که در صورت تجویز آن دارو عوارضی خفیف یا شدیدتر از خود بیماری و حتی مرگ در اثر این دارو، گریبان گیر این بیمار خواهد شد. (که البته 1 و 2 شامل مسایل تشخیصی نیز می باشد). آیا پزشک در این حالات می تواند مریض را به حال خود بگذارد و چنین فرض کند که: گویا پزشکی موجود نبوده است و قضا و قدر الهی هر چه باشد بر او جاری خواهد شد و بدین ترتیب خود را در معرض مؤاخذه مادی و معنوی حاصل از عوارض احتمالی و هزینه های نابه جای آن قرار ندهد و کار وی را به خدا واگذارد که یا خود بهبودی نسبی یابد و فرصت تحقیقات بعدی فراهم گردد و یا به تدریج دچار عوارض و مرگ گردد. اصولاً در چنین مواردی که پزشک نمی داند برای نجات جان یا رفع و تسکین آلام یک بیمار چه کاری انجام دهد وظیفه ی او چیست؟ درمان های بدون اطمینان و غیر قابل اعتماد (که ممکن است خود آن ها باعث مرگ یا عوارض شدیدتر شوند) یا عدم هر گونه اقدام درمانی؟ اگر پزشک با اقدام به درمان نامطمئن، موجب خسارت و مرگ مریض گردد، آیا مسؤول است؟ آیا اگر اقدام به هیچ درمانی نکند (با توجه به علل و توضیحات فوق)، مسؤولّیتی متوجّه اوست؟ این موضوع با توجه به این نکته باید در نظر گرفته شود که گاهی، فرصت هیچ مشورت و ارجاع بیمار به پزشکان متخصّص و آگاه دیگری وجود ندارد (مثلاً گاهی پزشکی که دارای تجربه ی کافی نباشد، با بیماری در حالت بی هوشی مواجه می شود که نمی داند به طور مثال این بیمار در اثر کمبود یا ازدیاد قند در بدنش دچار بی هوشی شده و در این حالت طبیعی است که درمان کاملاً متناقض است و باعث اشتباه پزشک می شود).
- [سایر] سلام. 1-مجرد،23 ساله،دانشجو 2-بین اقوام یک نفر رو دوست داشتم اما تو،توهم عاشقی نبودم. 3-زمستان سال قبل همون شخص از علاقه ی چند سالش به من گفت و خواست که منتظرش بمونم تا شرایط کارش مشخص بشه. 4-بعد از 2هفته برام خواستگار اومد و اونم خواست که همه چیز رو فعلاً فراموش کنیم. 5-دلیلش:از دست دادن موقعیت های بهتر برای من و عوض شدن نظر هرکدوم از ما تا سال دیگه که نتیجه ی خوبی برای طرف مقابل نداره. 6-خواستم که این مسأله بین خانواده ها مطرح بشه اما قبول نکرد بخاطر شرایط کارش و قسمت اول مورد 5. 7-قانع کننده بودن دلایلش و قطع ارتباط بعد از 2هفته چون ما اهل دوستی نبودیم وراهمون رو اشتباه انتخاب کردیم. 8-پدرم با خواستگارم مخالفت کرد بخاطر فرهنگ متفاوت. 9-خواهری دارم که 2سال از من بزرگتره و مجرد. 10-میخوام که اول خواهرم ازدواج کنه. 11-مادرم اصرار به ازدواج ما داره چون میترسه سن ما زیاد بشه و ازدواج نکنیم. 12-هنوز هم بعد از چند ماه بهش علاقمندم وفعلاً هم خواستگاری ندارم ومیخوام که تا یکسال دیگه صبر کنم تا درسم تموم بشه و بخاطر مورد 10. اگه تا یکسال دیگه هیچ اتفاقی نیافته بازم ناراحت نمیشم چون یادگرفتم منطقی باشم.اشکالی داره که بخوام یکسال صبر کنم؟ 13-مشکل اصلیم اصرار مادرم هستش. 14-و از همه مهمتر اینکه یه نفر تمام اتفاقات رو برای من با گرفتن فال گفته بوداز این موضوع حتی خواهرم هم خبر نداشت. 15-فال رو قبول ندارم برای کنجکاوی گرفتم اما نمیدونم چرا تمام حرفهایی که گفته بود برای من اتفاق افتاد. خواهش میکنم که راهنماییم کنید مخصوصاً درمورد 14 چون تمام فکر و زندگی من رو مشغول کرده. حلالم کنید بخاطر طولانی شدن حرفهام.
- [سایر] در احادیث آمده: (شخصی نزد دانیال نبی رفت و خواست فرزندی شبیه حضرت دانیال در ظاهر و باطن داشته باشد. حضرت دانیال سفارش کرد که در هنگام جماع به او فکر کند. در پایان خداوند فرزندی به آن مرد عطا فرمود که از لحاظ ظاهر و باطن شبیه دانیال نبی شد). اما سؤال: 1. آیا باید پدر و مادر با هم به یک چیز فکر کنند و اگر مادر به شخصی دیگر و پدر به یک شخص دیگر فکر کند چه میشود؟ 2. اگر بخواهیم خداوند فرزندی شبیه یکی از ائمه(ع) به ما بدهد باید چه کار کنیم و به چه فکر کنیم؛ چون ما نه ظاهر و چهره ائمه را دیدهایم، نه از نزدیک با سیرت باطنی آنها آشناییم؟ 3. با دانستن این موضوع چرا بعضی از فرزندان ائمه(ع) نا خلف از آب درآمدند؟ ائمه تمام قواعد و ملزومات همبستری را میدانستند و خوب میدانستند که در این مواقع به چه چیزی فکر کنند پس چه چیزی باعث شد فرزندانی اینچنین نصیبشان شود؟ پس تکلیف ما که انسانهای معمولی هستیم چه میشود؟
مسائل مرتبط از این مرجع
- .اجتهاد و اعلم بودن مرجع تقلید, با سه راه ثابت میشود. یکم: خود انسان, آگاه به فن اجتهاد باشد و یقین یا اطمینان حاصل نماید. دوم: دو مجتهد عادل و اعلمشناس گواهی دهند، در صورتی که دو مجتهد عادل مجتهدشناسِ دیگر, بر خلاف گواهی آنان, شهادت ندهند. سوم: عده ای از مجتهدان اعلم شناس, اجتهاد و اعلم بودن کسی را تصدیق کنند و از گفته آنان اطمینان حاصل شود. یادآوری: أ. ثبوت اجتهاد و اعلم بودن مجتهدی به گفته یک عالم خبیر که از قول او اطمینان حاصل میشود, بعید نیست. ب. گواهی دو عالم عادل مجتهدشناس و نیز گفته یک مجتهدشناس خبیر کافی است. لازم نیست جستجو شود که کسی مخالف است یا نه.
- .فتوای مرجع تقلید با دو راه ثابت میشود: یکم: حصول علم یا اطمینان, با شنیدن از خود مجتهد یا دیدن در رساله؛ یا جواب استفتاء قابل اعتماد؛ یا شنیدن از فرد آگاه و مورد وثوق. دوم: گواهی دو شاهد عادل.
- .نمازِ قبل از وقت , باطل است , هرچند مقداری از آن , در وقت واقع شده باشد، بنابراین تا وقت نماز فرا نرسید , نمی توان نماز را شروع کرد . آگاهی از دخول وقت یا با یقین خود نمازگ زار یا با اطمینان او از هر راهی که حاصل بشود؛ مانند ساعت دقیق یا به شهادت دو مرد عادل, هرچند به آن مطمئن نشود. منجّم ماهر و آشنا به فقه می تواند به طمأنینه خود عمل کند، چنان که اعتماد به اذان شخصِ وقتشناسِ موثّق, جایز است.
- .آب یک قسم است و آن, آب مطلق است که بدون قید، نام آب بر آن اطلاق میشود; اما مایعی که از چیزی گرفته میشود, مانند آب میوه یا آبی که با چیزی ممزوج شد یا چیزی با آن امتزاج یافت, به گونهای که بدون پسوند، نام آب بر آن اطلاق نمی‌شود. نظیر آب گِل، از اقسام آب نخواهد بود, بنابراین آب مضاف از اقسام آب نیست. آب، اقسامی دارد: 1 آب کر؛ 2 آب جاری؛ 3 آب باران؛ 4 آب چاه؛ 5 آب قلیل.
- .برای انجام دادن نماز یا کاری که باید قبله در آن مراعات شود، باید به جهت قبله علم داشته باشد, نیز میتواند به شهادت دو عادل که از روی حس نه حدس شهادت میدهند, عمل کند; همچنین به قول منجّم و ریاضی- دانِ ماهر و موثّق که از گفته او اطمینان حاصل میشود, میتوان عمل کرد. محرابی که معصوم(ع) در آن, بدون میل به طرف راست یا چپ, نماز گزارده و هیچ تغییری در آن پدید نیامده، نیز قبر معصوم(ع) که به همان وضع اول مانده باشد, همچنین قبلهنماهای دقیق در صورت اطلاع کامل از کیفیت استفاده از آنها میتوانند معیار قبلهشناسی باشند و در غیر صورتهای یاد شده, میشود به محراب مساجد مسلمانان و قبور اموات آنان, در حالت عدم علم به تسامح آنها در رعایت قبله، اکتفا نمود.
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . کُر بودن آب به دو راه ثابت می شود: اول آن که خود انسان یقین یا اطمینان پیدا کند. دوم آن که دو مرد عادل خبر دهند.
- [آیت الله سبحانی] کر بودن آب، به سه راه ثابت می شود: اول آنکه خود انسان یقین کند. دوم آنکه یک مرد عادل خبر دهد. سوم کسی که آب در اختیار او است به کرّ بودن خبر دهد، به شرط اینکه از قول او اطمینان حاصل شود. 2. آب قلیل
- [آیت الله بهجت] کر بودن آب به سه راه ثابت میشود: 1 خود انسان یقین کند یا اطمینان داشته باشد بنابر اظهر؛ 2 دو مرد عادل خبر دهند؛ 3 کسی که آب در اختیار اوست بگوید آب کُر است. مثلاً صاحب منزل بگوید: حوض منزل کُر است. آب قلیل
- [آیت الله فاضل لنکرانی] کر بودن آب به دو راه ثابت می شود: اوّل: خود انسان یقین یا اطمینان پیدا کند. دوّم: دو مرد عادل خبر دهند. و در ثابت شدن آن به خبر ذوالید اشکال است.
- [آیت الله شبیری زنجانی] کر بودن آب به دو راه ثابت میشود: اوّل: آن که خود انسان یا نوع مردم یقین یا اطمینان کنند و چنانچه در موردی، نوع مردم اطمینان ندارند و انسان برخلاف متعارف، اطمینان داشته باشد کفایت نمیکند. دوّم: آن که دو مرد عادل به آن خبر دهند و بنا بر احتیاط واجب قول یک نفر عادل کفایت نمیکند.
- [آیت الله بروجردی] کر بودن آب به سه راه ثابت میشود:اوّل:آن که خود انسان یقین کند.دوم:آن که دو مرد عادل خبر دهند.سوم:کسی که آب در اختیار اوست به کر بودن آن خبر دهد، مثلاً حمامی بگوید:آب حوض حمام کر است.
- [آیت الله اردبیلی] کُر بودن آب به سه طریق ثابت میشود: اوّل: خود انسان به کر بودن آن اطمینان پیدا کند. دوم: دو مرد عادل به کر بودن آن خبر دهند، گرچه خبر دادن یک نفر نیز چنانچه موجب اطمینان شود، کفایت میکند. سوم: گفتن (ذو الید) (یعنی کسی که آب در اختیار اوست)، مثلاً اگر صاحب خانه خبر دهد که آب به قدر کُر است، کُر بودن آن ثابت میشود .
- [آیت الله وحید خراسانی] کر بودن اب به چند راه ثابت می شود اول ان که انسان یقین یا اطمینان پیدا کند دوم ان که دو مرد عادل خبر دهند سوم ان که کسی که مورد وثوق است و ظن بر خلاف گفته او نباشد خبر دهد چهارم به قول کسی که اب در اختیار اوست در صورتی که متهم به کذب نباشد
- [آیت الله علوی گرگانی] کر بودن آب; به سه راه ثابت میشود: اوّل آن که خود انسان یقین کند، دوم آن که دو مرد عادل خبر دهند، سوم کسی که آب در اختیار اوست به کر بودن آن خبر دهد. مثلاً حمامی بگوید آب حوض حمّام کر است.
- [آیت الله مکارم شیرازی] کر بودن آب را از دو راه می توان شناخت: نخست این که خود انسان یقین پیدا کند و دیگر این که لااقل یک نفر عادل خبر دهد.