واسطه
وسیله و علّت ثبوت چیزی برای چیز دیگر را واسطه گویند.
هرگاه روزه دار عمداً قی کند اگرچه به واسطه مرض ومانند آن ناچار باشد، روزه‌اش باطل می‌شود ولی اگر سهواً یا بی‌اختیار قی کند، اشکال ندارد.
عنوان مسئله:
هرگاه روزه دار عمداً قی کند اگرچه به واسطه مرض ومانند آن ناچار باشد، روزه‌اش باطل می‌شود ولی اگر سهواً یا بی‌اختیار قی کند، اشکال ندارد.
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله مظاهری] روزهداری که سهواً چیزی در حالت روزه بخورد و بعد به خیال اینکه روزه‌اش باطل شده، دوباره غذا بخورد، حکم روزه‌اش از نظر قضا و کفاره چگونه است؟
- [آیت الله سبحانی] اگر کسی عمداً قی کند روزه او باطل می شود ، حالا اگر پس از قی کردن امساک نکند و مفطری انجام دهد کفاره بر او تعلق می گیرد؟
- [آیت الله بهجت] اگر در هنگام روزه چیزی سهوا از گلو پایین رود، آیا روزه باطل است؟
- [آیت الله مظاهری] اگر کسی به واسطه نذر قبلی روزه باشد، در این صورت میتواند در همان روز که روزه است، مسافرت کند؟ اگر مسافرت کرد، روزه‌اش صحیح است؟
- [آیت الله اردبیلی] اگر در ماه مبارک رمضان کاری که مکلّف احتمال میدهد مبطل روزه باشد، از او سر بزند، ولی بعدا بفهمد که آن کار روزه را باطل نمیکند، روزه‌اش صحیح است یا باطل؟ اگر گمان کند کاری روزه را باطل نمیکند و مرتکب آن شود و بعد بفهمد که آن کار، مبطل روزه بوده، روزه‌اش چه حکمی دارد؟
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر کسی تصمیم قطعی برای باطل کردن روزه بگیرد ولی پیش از انجام مبطل پشیمان شود، روزه‌اش باطل است؟
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر کسی تصمیم قطعی برای باطل کردن روزه بگیرد ولی پیش از انجام مبطل پشیمان شود، روزه‌اش باطل است؟
- [آیت الله اردبیلی] کسی که در ماه مبارک رمضان، سهوا چیزی خورده و خیال کرده با این عمل روزه‌اش باطل شده و سپس مشغول خوردن چیزهای دیگر شده، وظیفهاش چیست؟
- [آیت الله مظاهری] آیا روزهداری که در خواب، منی از او خارج شود، روزه‌اش باطل است؟
- [آیت الله بروجردی] هرگاه شخصی مبتلا به مرض خارش بدن باشد و از این جهت در حال احرام به ناچار بدن خود را بخاراند و خون بیاید، آیا در این صورت نیز خارانیدن بدن حرام و موجب دادن کفّاره است یا نه؟
مسائل مرتبط از این مرجع
- اگر فراموش کند که روزه است ومواظبت نکند، یا بی‌اختیار غبار ومانند آن به حلق او برسد، روزه‌اش باطل نمیشود و چنانچه ممکن است باید آن را بیرون آورد.
- فرو بردن آب دهان، اگرچه به واسطه خیال کردن ترشی ومانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمیکند.
- اگر در شب چیزی بخورد که میداند به واسطه خوردن آن، در روز بی‌اختیار قی میکند، احتیاط واجب آن است که روزه آن روز را قضا کند.
- اگر بی‌اختیار منی از او بیرون آید، روزه‌اش باطل نیست ولی اگر کاری کند که بداند بی‌اختیار منی از او بیرون خواهد آمد، و منی بی‌اختیار بیرون آمد روزه‌اش باطل می‌شود.
- اگر روزهدار سهواً چیزی بخورد یا بیاشامد، روزه‌اش باطل نمیشود.
- اگر روزهدار سهواً یکی از کارهائی که روزه را باطل میکند انجام دهد و به خیال این که روزه‌اش باطل شده، عمداً دوباره یکی از آنها را بجا آورد، روزه او باطل می‌شود.
- جویدن غذا برای بچه یا پرنده وچشیدن غذا ومانند اینها که معمولاً به حلق نمیرسد، اگرچه اتّفاقاً به حلق برسد، روزه راباطل نمیکند ولی اگر انسان از اوّل بداند که به حلق میرسد، روزه‌اش باطل می‌شود و باید قضای آن را بگیرد وکفّاره هم بر او واجب است.
- کسی که میخواهد قضای روزه رمضان را بگیرد، هرگاه تا اذان صبح جنب بماند، اگرچه از روی عمد نباشد روزه او باطل است.
- اگر در روزه واجب معیّنی مثل روزه رمضان مردد شود که روزه خود را باطل کند یا نه، یا قصد کند که روزه را باطل کند، روزه‌اش باطل می‌شود اگرچه از قصدی که کرده توبه نماید وکاری هم که روزه را باطل میکند انجام ندهد.
- دستمال ابریشمی ومانند آن اگر در جیب مرد باشد اشکال ندارد ونماز را باطل نمیکند.
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله بروجردی] هرگاه روزهدار عمداً قی کند، اگر چه به واسطهی مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه‌اش باطل می‌شود، ولی اگر سهواً یا بی‌اختیار قی کند، اشکال ندارد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . هر گاه روزهدار عمداً قی کند اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه‌اش باطل می‌شود، ولی اگر سهواً یا بی‌اختیار قی کند، اشکال ندارد.
- [آیت الله شبیری زنجانی] هر گاه روزهدار عمداً قی کند؛ اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه‌اش باطل می‌شود؛ ولی اگر سهواً یا بی‌اختیار قی کند، اشکال ندارد.
- [آیت الله مظاهری] هرگاه روزهدار عمداً قی کند، گرچه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه‌اش باطل می‌شود ولی کفّاره ندارد و قضای تنها کافی است امّا اگر جهلاً یا سهواً یا بی‌اختیار قی کند روزه‌اش باطل نمیشود.
- [آیت الله بهجت] هرگاه روزهدار عمداً قی کند، اگرچه بهواسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه‌اش باطل می‌شود، ولی اگر سهواً یا بی‌اختیار قی کند اشکال ندارد، ولی نباید آن را عمداً فرو ببرد.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] هرگاه روزه دار عمدا قی کند اگرچه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد؛ روزه اش باطل می شود؛ ولی اگر سهوا یا بی اختیار قی کند اشکال ندارد.
- [آیت الله وحید خراسانی] هرگاه روزه دار عمدا قی کند اگر چه به واسطه مرض و مانند ان ناچار باشد روزه اش باطل می شود ولی اگر سهوا یا بی اختیار قی کند اشکال ندارد
- [امام خمینی] هرگاه روزه دار عمدا قی کند - اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد - روزه اش باطل می شود، ولی اگر سهوا یا بی اختیار قی کند، اشکال ندارد.
- [آیت الله سبحانی] هر گاه روزه دار عمداً قی کند، اگرچه به واسطه مرض و برای رفع مسمومیت و مانند آن ناچار باشد، روزه اش باطل می شود ولی اگر سهواً یا بی اختیار قی کند، اشکال ندارد.
- [آیت الله اردبیلی] اگر روزهدار عمدا قی (استفراغ) کند اگرچه به واسطه بیماری و مانند آن ناچار به این عمل باشد روزه او باطل می‌شود، ولی اگر سهوا یا بی‌اختیار قی کند، اشکال ندارد.