اگر ممکن است لطف کنید و آن آیه ای که در قرآن پنج ویژگی امام را ذکر کرده است را برایم بفرستید؟

قرآن کریم در ادامه بیان داستان نجات حضرت ابراهیم و حضرت لوط و اعطای مواهب ویژه و فرزندان صالح به ابراهیم (ع)[1] به آیه مورد بحث که مربوط به مقام امامت و رهبری این پیامبر بزرگ و بخشی از صفات، برنامه‏ها و ویژگیهای این مقام الهی است اشاره می‏کند: «و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما مردم را هدایت می‏کردند و انجام کارهای نیک و برپا داشتن نماز و ادای زکات  را به آنها وحی کردیم و تنها ما را عبادت می‏کردند.»[2]
از آیه فوق استفاده می‏شود که 5 ویژگی امامان حق از قرار زیر است:
1. مردم را به خدا دعوت می کنند .
2. اهل انجام خیرات و کارهای نیک هستند.
3.نماز را بپا می دارند.
4. زکوات(صدقات) پرداخت می کنند.
5.   فقط خدارا می پرستند.


در حقیقت مقام امامت ، مقام تحقق بخشیدن به تمام برنامه‏های الهی است، به تعبیر دیگر ایصال به مطلوب و هدایت تشریعی و تکوینی است، امام از این نظر به خورشیدی می‏ماند که با اشعه خود موجودات زنده را پرورش می‏دهد.


اولین ویژگی امامان بر حق این است که: آنها به فرمان ما هدایت می‏کردند ( یهدون بامرنا) و نه تنها هدایت به معنی راهنمائی و ارائه طریق که آن در نبوت و رسالت نیز وجود دارد، بلکه به معنی دستگیری کردن و رساندن به سر منزل مقصود برای آنها که آمادگی و شایستگی دارند.[3]


دومین، سومین و چهارمین موهبت و ویژگی آنها این بود که ما به آنها انجام کار خیر، برپا داشتن نماز و ادای زکات را وحی کردیم (و اوحینا الیهم فعل الخیرات و اقام الصلوة و ایتاء الزکاة).


این وحی می‏تواند وحی تشریعی باشد، یعنی ما انواع کارهای خیر و ادای نماز و اعطای زکات را در برنامه‏های دینی آنها گنجاندیم،و هم می‏تواند وحی تکوینی باشد، یعنی به آنها توفیق و توان و جاذبه معنوی برای انجام این امور را بخشیدیم.


و در پنجمین و آخرین فراز به مقام عبودیت آنها اشاره کرده، می‏گوید: آنها همگی فقط ما را عبادت می‏کردند (و کانوا لنا عابدین). [4]


ضمنا تعبیر به (کانوا) که دلالت بر سابقه مستمر در این برنامه دارد، شاید اشاره به این باشد که آنها حتی قبل از رسیدن به مقام نبوت و امامت، مردانی صالح و موحد و شایسته بوده‏اند و در پرتو همین برنامه‏ها، خداوند نعمتهای جدیدی به آنها بخشیده است.[5]

    [1] انبیاء، آیات 71 و 72.
[2] «و جعلناهم ائمة یهدون بامرنا و اوصینا الیهم فعل الخیرات و اقام الصلوة و ایتاء الزکوة و کانوا لنا عابدین.»، سوره أنبیاء، آیه 73.
[3]مکارم شیرازی،ناصر، تفسیر نمونه، ج : 13، ص: 455، با اندکی تغییر.
[4] همان ، ص 456 با کمی تغییرات.
[5] برای مطالعه بیشتر ر.ک: تفسیر نمونه ج : 13 ، صص 457- 451 ؛ مجله پاسدار اسلام، شماره 298، مهر 1385، ص 10، مقاله امامان و رهبران هدایت.