بر اساس تصریح برخی از فقهای بزرگ شیعه، اصل ولایت فقیه، مورد اتفاق یا حداقل از نظرات پذیرفته شده توسط اکثریت قریب به اتفاق فقیهان شیعه می باشد[i] و عمده اختلاف ها که آن هم عمدتا مربوط به سده های اخیر است، در حدود اختیارات ولی فقیه و چگونگی اثبات آن است. امام خمینی (ره) بر این نکته اصرار می ورزید که نفس ادله ای که نصب امام معصوم (ع) را اقتضا دارد و در باب امامت به آن ها استشهاد می شود، در زمان غیبت نیز نصب والی و تشکیل حکومت را اقتضا می کند.[ii] بنابر این فرض، نمی توان ادعای پیروی از امامان معصوم(ع) را داشته، اما به توصیه آنان مبنی بر مراجعه به فقیهان و پذیرش نظراتشان بی توجه بود. [i] . هادوی تهرانی، مهدی، ولایت و دیانت، ص 94-66، مؤسسه فرهنگی خانه خرد، قم، چاپ پنجم، بهار 1389 ه ش.{صفحات اشاره شده، تحت عنوان سرفصلی با نام "پیشینه تاریخی ولایت فقیه" می باشد که به بررسی آراء فقیهان مشهور در اعصار مختلف می پردازد.} [ii] . امام خمینی، البیع، ج2، ص462-461، دفتر انتشارات اسلامی، قم، 1415 ه ق.
