با توجه به معنای قرآنی صراط مستقیم که همان راهی به سوی خدا است که هر راه دیگری که خلایق به سوی خدا دارند شعبهای از آن است، درخواست هدایت انبیا و ائمه اطهار که خود صراط مستقیم اند تحصیل حاصل نیست؛ چرا که صراط مستقیم امری است که در تمامی راه های مختلف محفوظ است؛ لذا صحیح است که یک انسان هدایت شده، باز هم به سوی آن هدایت شود. آنان که مانند ائمه (ع) در این راه قرار دارند از خداوند می خواهند که در این راه استقامت بورزند. در قرآن کریم هم خداوند به پیامبر (ص) می فرماید: «پس همانگونه که فرمان یافتهای، در طریق مستقیم استقامت کن و همچنین کسانی که با تو بسوی خدا آمدهاند (باید استقامت کنند). این نکته را ائمه اطهار (ع) در روایات این گونه بیان نموده اند: «در معانی الأخبار از علی (ع) روایت شده است که درباره معنای آیه نامبرده فرمود: یعنی خدایا! توفیق خودت را که ما تا کنون به وسیله آن تو را اطاعت کردیم، درباره ما ادامه بده، تا در روزگار آیندهمان نیز هم چنان تو را اطاعت کنیم». بنابراین درست است که امام علی (ع) خود صراط مستقیم است و کاملا در این راه قرار دارد، اما وقتی دعا می کند که به این راه هدایت شود، معنایش این است که توفیق الاهی در اطاعت همواره و بی دریغ یارش باشد، و در پیمودن این صراط استقامت داشته باشد.
