1. بی گمان غیر از خدا کسی مستقیماً و بدون واسطه، قدرت و توانایی بر هیچ کاری ندارد و اگر قدرتی هست با اذن و اراده الهی است. 2. بزرگان و پیشوایان دین را باید واسطه در حاجت قرار دهیم، نه این که حاجت خود را از آنان بخواهیم، در برخی از موارد دیده می شود شخصی از بزرگان دین حاجت می خواهد، در این موارد منظورش این نیست که او مستقیماً بدون اذن الهی می تواند حاجت او را برآورده کند، بلکه می داند که او واسطه در حاجت است. 3. با توجه به این که برخی از بندگان خدا با فرمانبرداری زیاد از خداوند، از آبروی بیشتری پیش خدا برخوردار هستند، اگر کسی به هر دلیلی برای خودش آبرویی نمی بیند یا به نسبت آن شخص آبرومند، خود را کمتر از او می بیند و ...، اشکالی ندارد که او را واسطه قرار دهد که او از خدا بخواهد و یا این که از آبروی او پیش خدا، مایه بگذارد.
