http://www.islamquest.net

اگر کسی مریض بوده و حدود 8 سال در بستر افتاده باشد و سپس در روز عاشورا فوت کند، آیا ثوابی از آن روز برای او نوشته می شود؟
1. بر طبق احادیث، بیماری و صبر بر آن موجب آمرزش گناهان می شود؛ همان طور که امام علی(ع) می فرماید: «بیماری اجر ندارد، ولی همۀ گناهان را می ریزد. اجر در برابر گفتار یا کردار خوبی است که به دست و زبان انجام دهی و خداوند متعال، بسیاری از مردم را به واسطه نیّت درست و باطن و سریره خالص به بهشت می برد».[1] همچنین امام رضا(ع) می فرماید: «بیماری برای مؤمن، رحمت و وسیله پاک شدن و برای کافر، عذاب و نقمت است».[2] 2. بر اساس قوانین حکیمانه و عادلانه الاهی در تفضّل، عطا، بخشش و یا کیفر انسان ها، خداوند برای هر عملی ثوابی و یا عقابی را طبق مراتب قرار داده که در آیات و روایات بیان شده است. به دیگر سخن؛ خداوند دنیا را خانه اعمال و آخرت را خانه ثواب و عقاب قرار داده است، تا آنان را که بد کرده ‏اند طبق اعمالشان جزا دهد و آنان را که نیکی کرده‏ اند به نیکی جزا دهد. شایان توجه است که نفس زمان و مکان -بدون انجام هیچ عملی در آن- ثوابی را برای انسان در بر نداشته و سبب برای بخشش یا عذاب او نمی شود، بلکه خداوند حکیم طبق عدل خود به هرکس که عمل نیک و پسندیده انجام دهد -اگرچه اندک باشد- اجر و پاداش می دهد، و هر که گناه و رفتار ناپسند پیشه کند ناچار به کیفر آن در دنیا و آخرت خواهد رسید.[3] پس تقارن وفات یک شخص با روزی از روزها و یا مناسبتی از مناسبت ها – مانند روز عاشورا- به تنهایی نمی تواند عاملی برای بخشش و یا ارتقای درجه او شود؛ همان گونه که ولادت کودکی در ایام عزا را نیز نمی توان دلیلی بر نحس بودن او دانست. 3. با توجه به مطالب گفته شده، اگر کسی، با ایمان به خدا –طبق مراتب ایمان- زندگی نماید و به دیگران ظلم نکرده و پایبند به اصول انسانیّت و جوانمردی باشد و در روز مبارکی –مانند روز و یا شب جمعه- از دنیا برود، با امید به فضل و مهربانی خداوند، می توان این را به فال نیک گرفت و مردن در چنین روزی را خیر و ارتقای درجه برای او دانست. همان گونه که امام باقر(ع) می فرماید: «هر کس روز جمعه بمیرد و معرفت به حقانیّت اهل بیت(ع) داشته باشد، خداوند برایش برات آزادی از عذاب قبر را می نویسد و هرکس در شب جمعه بمیرد، از آتش جهنم نجات پیدا می کند». [4] [1] . مکارم الأخلاق، ص 359 و 360؛ شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، صبحی صالح، ص 476، هجرت، قم، چاپ  اول، 1414ق. [2] . شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 193، دار الشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، 1406ق؛ طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الأخلاق، ص 359، شریف رضی، قم، چاپ چهارم، 1412 ق؛   [3] . زلزلة، 7 و 8. [4] . شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج ‏7، ص 377، مؤسسة آل البیت (ع) قم، چاپ اول، 1409ق.  
عنوان سوال:

اگر کسی مریض بوده و حدود 8 سال در بستر افتاده باشد و سپس در روز عاشورا فوت کند، آیا ثوابی از آن روز برای او نوشته می شود؟


پاسخ:

1. بر طبق احادیث، بیماری و صبر بر آن موجب آمرزش گناهان می شود؛ همان طور که امام علی(ع) می فرماید: «بیماری اجر ندارد، ولی همۀ گناهان را می ریزد. اجر در برابر گفتار یا کردار خوبی است که به دست و زبان انجام دهی و خداوند متعال، بسیاری از مردم را به واسطه نیّت درست و باطن و سریره خالص به بهشت می برد».[1] همچنین امام رضا(ع) می فرماید: «بیماری برای مؤمن، رحمت و وسیله پاک شدن و برای کافر، عذاب و نقمت است».[2] 2. بر اساس قوانین حکیمانه و عادلانه الاهی در تفضّل، عطا، بخشش و یا کیفر انسان ها، خداوند برای هر عملی ثوابی و یا عقابی را طبق مراتب قرار داده که در آیات و روایات بیان شده است. به دیگر سخن؛ خداوند دنیا را خانه اعمال و آخرت را خانه ثواب و عقاب قرار داده است، تا آنان را که بد کرده ‏اند طبق اعمالشان جزا دهد و آنان را که نیکی کرده‏ اند به نیکی جزا دهد. شایان توجه است که نفس زمان و مکان -بدون انجام هیچ عملی در آن- ثوابی را برای انسان در بر نداشته و سبب برای بخشش یا عذاب او نمی شود، بلکه خداوند حکیم طبق عدل خود به هرکس که عمل نیک و پسندیده انجام دهد -اگرچه اندک باشد- اجر و پاداش می دهد، و هر که گناه و رفتار ناپسند پیشه کند ناچار به کیفر آن در دنیا و آخرت خواهد رسید.[3] پس تقارن وفات یک شخص با روزی از روزها و یا مناسبتی از مناسبت ها – مانند روز عاشورا- به تنهایی نمی تواند عاملی برای بخشش و یا ارتقای درجه او شود؛ همان گونه که ولادت کودکی در ایام عزا را نیز نمی توان دلیلی بر نحس بودن او دانست. 3. با توجه به مطالب گفته شده، اگر کسی، با ایمان به خدا –طبق مراتب ایمان- زندگی نماید و به دیگران ظلم نکرده و پایبند به اصول انسانیّت و جوانمردی باشد و در روز مبارکی –مانند روز و یا شب جمعه- از دنیا برود، با امید به فضل و مهربانی خداوند، می توان این را به فال نیک گرفت و مردن در چنین روزی را خیر و ارتقای درجه برای او دانست. همان گونه که امام باقر(ع) می فرماید: «هر کس روز جمعه بمیرد و معرفت به حقانیّت اهل بیت(ع) داشته باشد، خداوند برایش برات آزادی از عذاب قبر را می نویسد و هرکس در شب جمعه بمیرد، از آتش جهنم نجات پیدا می کند». [4] [1] . مکارم الأخلاق، ص 359 و 360؛ شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، صبحی صالح، ص 476، هجرت، قم، چاپ  اول، 1414ق. [2] . شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 193، دار الشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، 1406ق؛ طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الأخلاق، ص 359، شریف رضی، قم، چاپ چهارم، 1412 ق؛   [3] . زلزلة، 7 و 8. [4] . شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج ‏7، ص 377، مؤسسة آل البیت (ع) قم، چاپ اول، 1409ق.  





مسئله مرتبط یافت نشد
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین