چگونه امکان دارد که دوشیزه باکره(حضرت مریم) حامله شود؟

1. در حالت طبیعی و بدون این‌که بحث معجزه یا خارق العاده بودن مطرح باشد باید گفت، وجود پرده بکارت و باکره بودن منافاتی با حامله شدن ندارد. همان‌گونه که پرده بکارت مانع بیرون آمدن خون حیض نمی‌شود همچنین مانع داخل شدن منی و نطفه در رحم نخواهد شد. چنانچه در روایت آمده: «پیرمردی مسنّ با زنی مباشرت جنسی کرد و آن زن حامله شد. پیرمرد گفت با او دخول نکرده است و بارداری او را (از خود) نپذیرفت. این جریان بر عثمان مشتبه شد و چون آن دختر قبلاً شوهر نکرده بود و باکره بود عثمان از او پرسید: آیا پیرمرد پرده‏ بکارت‏ تو را پاره کرده است؟ دختر گفت: نه. عثمان گفت: به دختر حدّ بزنید. حضرت علی(ع) به عثمان فرمود: «زن دو سوراخ دارد. یک سوراخ برای حیض و یک سوراخ برای ادرار و شاید پیرمرد که با دختر مباشرت جنسی می‏کرد آبش در سوراخ حیض جاری گشته و دختر از آن باردار شده است، لذا از مرد در این باره بپرس». عثمان پرسید. پیرمرد گفت: من در فرج زن منی می‏ریختم بدون اینکه پرده را پاره کنم. علی(ع) فرمود: حمل برای این مرد است و بچّه، بچّه او است و باید برای انکاری که می‏کند کیفر شود. عثمان هم به همین داوری حضرت بازگشت و از داوری حضرت شگفت زده شد».[1] 2. اما داستان حامله شدن حضرت مریم آن هم بدون ازدواج و همبستری یک امر خارق العاده و از نوع معجزه است که در قدرت و توانایی پروردگار قادر است و جای هیچ‌گونه شک و شبهه‌ای نیست چنانچه خداوند متعال می‌فرماید: «إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُون»؛[2] فرمان او چنین است که هر گاه چیزی را اراده کند، تنها به آن می‏گوید: «موجود باش!»، آن نیز بی‏درنگ موجود می‏شود!  از طرفی خود خداوند حکیم در خصوص آفریدن حضرت عیسی می‌فرماید: «إِنَّ مَثَلَ عیسی‏ عِنْدَ اللَّهِ کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ قالَ لَهُ کُنْ فَیَکُون»؛[3] ‏مَثَل عیسی در نزد خدا، همچون آدم است که او را از خاک آفرید، و سپس به او فرمود: «موجود باش!» او هم فوراً موجود شد. حتی اگر نظام عالم و طبیعت به گونه‌ای بود که با وجود پرده بکارت امکان حامله شدن به طور طبیعی وجود نداشت، باز نسبت به حامله شدن حضرت مریم، که خود پروردگار آن‌را به قدرت خویش نسبت می‌دهد و آفرینش حضرت عیسی را به آفرینش حضرت آدم تشبیه می‌کند جای هیچ‌گونه بحث و شبهه نخواهد بود؛ زیرا از این قبیل معجزات در عالم بسیار دیده شده است که پیامبران الهی برای مردم به نمایش گذاشته‌اند تا دلیلی بر صدق نبوّت آنها باشد.   [1] . بروجری، طباطبایی، آقا حسین، منابع فقه شیعه، مترجمان، حسینیان قمی، مهدی- صبوری، محمد حسین، ج 26، ص 693، انتشارات فرهنگ سبز‌، تهران، چاپ اول، 1429 ق. [2] . یاسین، 82. [3] . آل عمران، 59.