یکی از عباداتی که در قرآن و روایات مورد تأکید زیادی قرار گرفته، دعا است. اهمیت دعا آن‌قدر زیاد است که خدای متعال در کتاب آسمانی خود خطاب به پیامبر(ص) می‌فرماید که به مردم بگوید: «اگر دعای شما نباشد، پروردگارم هیچ اعتنایی به شما نمی‌کند».[1] این عبادت با داشتن این مقدار اهمیت، طبیعتاً آثار معنوی و دنیوی زیادی دارد. برخی از آثار دنیوی آن به شرح زیر است:
1. دفع بلاها: یکی از خصوصیات عالم دنیا، وجود بلاها و مصیبت‌های متعدد و مختلفی است که گریبان‌گیر موجودات آن می‌شود. یکی از راه‌های دفع این بلاها، دعا کردن است. لذا امام صادق(ع) می‌فرماید: «هر کس که از بلایی ترسید، و سپس دعا کرد، خدا آن بلا را از او دور می‌کند».[2]
2. زیاد شدن روزی: یکی دیگر از آثار دعا، زیاد شدن روزی است. پیامبر اکرم(ص) در این‌باره می‌فرماید: «دعا، روزی را فراوان می‌کند».[3]
3. نجات از دشمن: در روایات مختلف آمده است؛ دعا مانند سلاحی بُرّنده و شمشیری کُشنده، انسان را از شرّ دشمن نگه داشته و او را از آسیب او نجات می‌دهد؛ مانند این‌که امام جعفر صادق(ع) به نقل از پدر بزرگوارش نقل می‌کند، رسول خدا فرمودند: «آیا شما را راهنمایی ننمایم به جنگ افزاری که شما را از دشمنانتان نجات داده و روزی‌هایتان را افزون گرداند؟» گفتند: بله. فرمود: «شب و روز پروردگارتان را بخوانید؛ زیرا به‌راستی که دعا، سلاح مؤمنان است».[4]
4. شفای دردها و بیماری‌ها: علاء بن کامل گوید: حضرت صادق(ع) به من فرمود: «بر تو باد به دعا؛ زیرا آن درمان هر دردی است».[5] [1] . فرقان، 77. [2] . سید ابن طاوس، علی بن موسی، فلاح السائل و نجاح المسائل، ص 29، بوستان کتاب، قم، چاپ اول، 1406ق. [3] . همان، ص 28. [4] . ر.ک: همان. [5] . کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 470، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.
