لطفاً راجع به یک‌صدسال مردن حضرت عزیر(ع) و حالت کما و یا اغمای او توضیح دهید.

خداوند در قرآن کریم در ارتباط با وقوع معاد و زنده نمودن مردگان، داستانی را از پیشینان نقل می‌‏کند. در این داستان وقتی عزیر(ع) از کنار آن آبادی ویران می‌‏گذشت، با خود گفت: خدای تعالی چگونه این استخوان‌های پوسیده را بار دیگر در قیامت زنده خواهد کرد؟ وقتی عزیر چنین پرسشی را مطرح کرد، خدای متعال بدون درنگ او را قبض روح کرد، و پس از صد سال که او مرده بود، دوباره وی را زنده کرد.
در این‌که آیا خداوند عزیر را قبض روح کرده، و به همان حال صد سال نگه داشته، و پس از صد سال دوباره روحش را به بدنش برگرداند و یا به صورت بیهوش نگه داشته دو دیدگاه وجود دارد.
مفسران می‌گویند از ظاهر آیه قرآن بر می‌‏آید که خدای تعالی او را قبض روح کرده، و به همان حال صد سال نگه داشته، و پس از صد سال دوباره روحش را به بدنش برگرداند و او را زنده کرد.
اگرچه بعضی گفته‌‏اند مراد از مرگ در این داستان همان حالتی است که پزشکان آن‌را بیهوشی می‌‏نامند. بیهوشی آن است که موجود زنده حس و شعور خود را از دست بدهد.