کدام سوره به سوره‌ی امیرالمومنین(ع) مشهور است؟

بخش‌های وسیعی از قرآن با وجود مقدس امام علی(ع) در ارتباط است. اما به طور مشخص ابو بصیر از امام صادق(ع) نقل می‌کند: «مَنْ قَرَأَ فِی کُلِّ لَیْلَةِ جُمُعَةٍ الْوَاقِعَةَ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ أَحَبَّهُ إِلَی النَّاسِ أَجْمَعِینَ وَ لَمْ یَرَ فِی الدُّنْیَا بُؤْساً أَبَداً وَ لَا فَقْراً وَ لَا فَاقَةً وَ لَا آفَةً مِنْ آفَاتِ الدُّنْیَا وَ کَانَ مِنْ رُفَقَاءِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (ع) وَ هَذِهِ السُّورَةُ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (ع) خَاصَّةً لَا یَشْرَکُهُ فِیهَا أَحَدٌ»؛[1] هر کس در هر شب جمعه سوره واقعه را تلاوت کند، خداوند او را دوست خواهد داشت؛ او را در نزد همه مردم نیز محبوب خواهد ساخت؛ در دنیا بدبختی و تنگدستی و ناداری نمی‌‏بیند؛ آسیبی از آسیب‌های دنیا به او نمی‌‏رسد، و از همنشینان امیرمؤمنان(ع) خواهد بود. این سوره مخصوص امیر مؤمنان(ع) است و هیچ کس با او در آن شریک نیست.   [1] . شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 117، دار الشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، 1406ق.