در روایتی دیدم که آمده بود، امام زمان (یأتی... بسلطان جدید) معنای این جمله چیست؟

روایتی که در پرسش مطرح شد، چنین است: «... حَتَّی یُنَادِیَ مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ فَإِذَا نَادَی فَالنَّفِیرَ النَّفِیرَ فَوَ اللَّهِ لَکَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَیْهِ بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ یُبَایِعُ النَّاسَ بِأَمْرٍ جَدِیدٍ وَ کِتَابٍ جَدِیدٍ وَ سُلْطَانٍ‏ جَدِیدٍ مِنَ السَّمَاءِ أَمَا إِنَّهُ لَا یُرَدُّ لَهُ‏...»؛[1] تا این‌که ندا کننده‌‏ای از آسمان آواز برآورد و چون ندا برآمد پس کوچ کنید! کوچ کنید، به خدا سوگند گویی به او می‌‏نگرم که در میان رکن و مقام از مردم به امری نوین و فرمانی جدید و نظامی تازه از آسمان (نظامی الهی) بیعت گیرد، بدانید که هیچ پرچمی (که او گسیل داشته) بدو بازگردانده نشود تا پایان عمر او.
سلطان جدید در روایت؛ یعنی شیوه حکومتی جدید و نه ارائه‌ای نوین از نظام سلطنتی مرسوم!
سلطان جدید قدرت قاهره او است که از زمان پیامبر(ص) تا آن‌روز چنان حکومتی در آل محمد(ع) دیده نشده است! مهدی(ع) با اجرای دستورات اسلامی، و تعلیم قرآن جمع ‏آوری ‏شده توسط امام علی(ع)‏ به مردم، در نظر مردم آن روز که از اسلام و قرآن و احکام الهی چیزی نمی‌‌‏بینند، چنان می‌‌‌نماید که کتاب جدید، قضاء جدید، و امر جدیدی آورده، در صورتی که او اسلام را از سر گرفته، و تا خود او هست دین وی اسلام و کتاب او قرآن و بروش پیامبر حکومت می‌کند.[2]
برای آگاهی بیشتر: امام زمان(ع) و دین جدید، 31927.   [1] . ابن أبی زینب، محمد بن ابراهیم، ‏الغیبة، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، النص، ص 262، نشر صدوق، تهران، چاپ اول، 1397 ق.‏ [2] . مجلسی، محمد باقر، مهدی موعود(ترجمه جلد 51 بحار الأنوار)، مقدمه، ص 170، اسلامیه، تهران، چاپ بیست و هشتم، 1378 ش.