فرق بین (أحوط لزومی) و (أحوط أقوا) چیست؟

مجتهد اگر در یک مسئله به نظر قطعی برسد، می‌تواند در آن موضوع خاص فتوا صادر کند. اما گاهی در یک موضوع خاص، به نظر قطعی نمی‌رسد، که با آوردن عباراتی مانند احتیاط واجب، این پیام را به مقلد می‌رساند که در این موضوع خاص و با توجه به رعایت دیگر شرایط؛ می‌تواند از مجتهد دیگری که فتوا داده است، تقلید کند. در توضیح المسائل مراجع معظم تقلید، عباراتی آمده است که هر کدام می‌تواند دلالت بر فتوا بودن یا نبودن و یا احیاناً دلالت بر احتیاط مستحب[1] آن حکم کند که به صورت فشرده بدان‌ها اشاره می‌شود:
1. احوط‌؛ مطابق با احتیاط
هرگاه فقیه در مسئله‌ای، دلیل محکمی برای صدور فتوا نداشته باشد و مسئله از مواردی باشد که طبق نظر او اصل احتیاط در آن جاری شود، آنچه را که مطابق احتیاط است با واژه‌هایی مانند «احوط» بیان می‌کند. احتیاط در این صورت، واجب است (احتیاط واجب). اما در صورتی که فقیه در مسئله‌ای فتوا داشته باشد، لیکن به جهت وجود فتوای مخالف که مطابق احتیاط نیز می‌باشد، از واژه احوط استفاده کند، احتیاط مستحب است.[2]
2. احوط اقوی
احوط اقوی؛ از الفاظ فتوا است و بیانگر آن است که علاوه بر قوی‌تر بودن دلیل حکم؛ نسبت به دلیل مخالف نیز مطابق با احتیاط می‌باشد.[3]
احوط اولی‌: منظور؛ احتیاط مستحب است.[4]
احوط لزومی‌: منظور؛ احتیاط واجب است.[5]   [1] . ر.ک: «مفهوم احتیاط واجب، احتیاط مستحب، اقرب و اقوی»، سؤال 10046. [2] . جمعی از مؤلفان، مجله فقه اهل بیت(ع)، ج 1، ص 284، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت(ع)، قم. [3] . همان. [4] . همان. [5] . همان.