هنگامی که ما معتقد باشیم پروردگار، پیشوایان معصوم ما را جانشینان خود در زمین قرار داده است، طبیعی است که نیازهای خود را بتوانیم از آن بزرگواران بخواهیم تا آنان واسطه فیض خدا شوند. فرازهای مختلفی از زیارت جامعه نیز شاهدی بر همین موضوع است که به پارهای از آنها اشاره می‌شود:
1. «وَ رَضِیَکُمْ خُلَفَاءَ فِی أَرْضِه»؛ و خدا به جانشینی شما در زمین رضایت داد.
2. «إِیَابُ الْخَلْقِ إِلَیْکُمْ وَ حِسَابُهُمْ عَلَیْکُم»؛ بازگشت خلق به سوی شما است و حساب‌رسی آنها نیز بر عهده شما است.
3. «مَنِ اعْتَصَمَ بِکُمْ فَقَدِ اعْتَصَمَ بِاللَّه»؛ آن‌که به شما چنگ بزند در حقیقت به خدا چنگ زده است.
4. «مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِکُمْ وَ مَنْ وَحَّدَهُ قَبِلَ عَنْکُمْ»؛ آن‌که به دنبال خدا باشد از شما آغاز می‌کند و آن‌که خدا را یگانه میداند، سخن شما را مورد پذیرش قرار میدهد.
و ...
