در قرآن کریم، آیات زیادی درباره بازداشتن از راه خدا سخن به میان آمده است. از جمله به آیات زیر می‌توان اشاره کرد:
1. «إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ وَ صَدُّواْ عَن سَبِیلِ اللَّهِ قَدْ ضَلُّواْ ضَلَالَاً بَعِیداً»؛[1] کسانی که کافر شدند، و [مردم را] از راه خدا بازداشتند، در گمراهی دوری گرفتار شده‌اند.
2. «فَأَذَّنَ مُؤَذِّنُ بَیْنهَمْ أَن لَّعْنَةُ اللَّهِ عَلیَ الظَّالِمِینَ* الَّذِینَ یَصُدُّونَ عَن سَبِیلِ اللَّهِ وَ یَبْغُونهَا عِوَجًا وَ هُم بِالاَخِرَةِ کَافِرُونَ»؛[2] در این هنگام، ندادهنده‌ای در میان آنها ندا می‌دهد که: «لعنت خدا بر ستمگران باد، همان کسانی که [مردم را] از راه خدا بازمی‌دارند، و [با القای شبهات] می‌خواهند آن‌را کج و معوج نشان دهند و آنها به آخرت کافرند.
3. «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنَّ کَثیراً مِنَ الْأَحْبارِ وَ الرُّهْبانِ لَیَأْکُلُونَ أَمْوالَ النَّاسِ بِالْباطِلِ وَ یَصُدُّونَ عَنْ سَبیلِ اللَّهِ وَ الَّذینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا یُنْفِقُونَها فی سَبیلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلیمٍ»؛[3] ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بسیاری از دانشمندان [اهل کتاب] و راهبان، اموال مردم را به باطل می‌خورند، و [آنان را] از راه خدا بازمی‌دارند! و کسانی که طلا و نقره را گنجینه [و ذخیره و پنهان] می‌سازند، و در راه خدا انفاق نمی‌کنند، به مجازات دردناکی بشارت ده. [1] . نساء، 167. [2] . اعراف، 44 – 45. [3] . توبه، 34.
