روایاتی در مورد نمازهایی هنگام توبه حضرت آدم(ع) وجود دارد:
1. امام حسن مجتبی(ع) به نقل از امام علی(ع) می‌فرماید که عدّه‌ای از یهود نزد پیامبر اسلام(ص) آمده و داناترین آنها درباره مسائلی از آن‌حضرت سؤال‌هایی کرد؛ یکی از این پرسش‌ها این بود که چرا خداوند عزّ و جلّ این نمازهای پنجگانه را در طول شبانه روز در پنج نوبت بر امّت تو واجب کرد؟ پیامبر در قسمتی از سخنان خود(که به پرسش ما مربوط است) فرمود: «...نماز مغرب، همان ساعتی است که خداوند عزّ و جلّ بر آدم(ع) بخشید و توبه او را در آن موقع قبول فرمود. فاصله میان وقتی که آدم از آن درخت تناول کرد تا موقعی که خداوند عزّ و جلّ توبه او را قبول کرد سیصد سال بود بر حسب روزهای دنیا و بر حسب روزهای آخرت که هر روز از روزهای آن به اندازه هزار سال است، این مدّت از عصر تا شام بود و حضرت آدم سه رکعت نماز بجای آورد یک رکعت جهت کفاره گناه خودش و یک رکعت به عنوان کفّاره گناه حوّا و رکعتی دیگر به شکرانه پذیرفته شدن توبه‌اش، پس خداوند عزّ و جلّ این سه رکعت نماز را بر امّت من واجب فرمود».[1]
2. امام صادق(ع): «...پس جناب آدم(ع) از عرفات بیرون آمد و عبورش بر هفت کوه افتاد، و به دستور جبرئیل بر سر هر کوهی چهار تکبیر گفت سپس دو سوم از شب رفته بود که به وادی جمع (مشعر) رسید، در آنجا بین نماز مغرب و عشاء را جمع نمود و به همین خاطر آنجا را وادی جمع نامیدند».[2] [1] . شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 211 و 213، قم، دفتر نشر اسلامی، چاپ دوم، 1404ق. [2] . شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 2، ص 400، قم، داوری، چاپ اول، 1966م.
