نظر مسیحیت به این است که ما بنده نیستیم، بلکه آفریده هستیم؛ چون بنده اسیر است ولی ما که اسیر نیستیم! نظر اسلام در این‌باره چیست؟

آزاد بودن و بندگی، از الفاظی هستند که معانی بسیاری می‌تواند داشته باشد. در معنایی رایج و مصطلح، بندگی انسان برای خداوند وجود دارد و شخص بنده الله می‌گردد. این جایگاه در اسلام نه تنها ناپسند نیست، بلکه اشاره به مقام والای انسان دارد که به تعالی رسیده است. این معنای بندگی، در مسیحیت نیز وجود داشته و مورد قبول آنها نیز می‌باشد.
اما معنای دیگری از این کلمه در ادبیات دین مسیحیت وجود دارد؛ پولُس؛ دومین شخصیت مسیحی، مبدِع نظریه فیض بوده و اعتقاداتی را در راستای آن مطرح کرده است. بنابر این اعتقاد؛ برخی از مسیحیان می‌گویند دین مسیحیت، دین آزادی و سایر ادیان، در یوغ بندگی هستند. بر این اعتقاد، نقدهایی وجود دارد؛ مانند این‌که اگر پایبندی به شریعت، بندگی و اسارت است، مسیحیت نیز دین بندگی است؛ زیرا اگر چه آنها شریعت را رد می‌کنند اما امروزه می‌بینیم که برخی از اعمال؛ مانند غسل تعمید، عشای ربانی و ... را انجام می‌دهند که به نوعی مناسک شرعی به شمار می‌آیند.