نهج البلاغه
«کار ما کاری است سخت، و تحمّل آن دشوار؛ کسی آن را برنتابد جز مرد دیندار، که خدا او را آزموده و ایمانش در دل بوده. و حدیث ما را فرانگیرد جز سینههای امانتدار، و خردهای بردبار.»
منظور امام علی(ع) از اینکه امام و راهنمای جامعه باید از «فرزندان آخرت» باشد، این است که به آخرت و روز جزا اعتقاد داشته و آخرت طلب باشد، نه دنیا طلب و دارای حب جاه و مقام؛ زیرا که انسان برای آخرت خلق شده است؛ یعنی علت غایی از خلقت انسان آخرت است و به سوی آن بازگشت خواهد نمود. در حالیکه دنیا محل گذر و منزلی است که از آن عبور میکند، پس باید که اهتمام ویژه او در آبادی جایگاه ابدی و محلّ قرارش باشد، نه از برای منزلی که چند روزی بیشتر در آنجا توقّف ندارد؛ چرا که منافع و لذات دنیا مانند سراب است و منافع آخرت حقیقت و جاودانی و آثار و نتایجش ابدی خواهد بود.