امام علی(ع) در نهج البلاغه می‌فرماید: (عمری که خداوند بهانه فرزند آدم را در آن می‌‌پذیرد، شصت سال است). آیا می‌توان از این سخن برداشت کرد که توبه از گناهان تا شصت سالگی مورد پذیرش است؟

«عمری که خداوند بهانه فرزند آدم را در آن می‌پذیرد، شصت سال است». در برخی روایات نیز چهل‌سالگی به عنوان مرز اعلام شده است. از طرفی در روایاتی تصریح شده که تا آخرین لحظات عمر، توبه امکان‌پذیر است. جمع‌بندی این روایات نشانگر آن است که هیچ‌گاه توفیق توبه از انسان سلب نخواهد شد اما خداوند نگاه مهربانانه‌ و ویژه‌ای نسبت به جوانان – با توجه به شرایط موجود در آنان – دارد و عذر آنان را به آسانی می‌پذیرد، اما هرچه سن انسان بالاتر می‌رود، پذیرش عذر او از طرف پروردگار دشوار و دشوارتر خواهد بود و اساساً فردی که با توجه به تجارب مختلف زندگی و دانشی که به دست آورده و نیز خاموش شدن آتش برخی شهوات، هنوز هم اسیر شیطان بوده و از گناه دست نمی‌کشد، شاید دیگر توفیق عذرخواهی را هم نیابد تا آنکه مورد پذیرش قرار گیرد!