با توجه به معنای «بیان» که ظاهر کردن و روشن نمودن است، مفسران نظریات مختلف و متفاوتی را در ارتباط با مقصود آیه چهارم سوره رحمان بیان کرده‌اند؛ مانند:
1. مقصود از تعلیم بیان، همان سخن گفتن با زبان است.
2. منظور، آموختن اسامی هر چیز و لغات به انسان می‌باشد.
3. یعنی راه هدایت و گمراهی را به وی آموخت. معارف دین و دنیا از حلال و حرام، معیشت و زندگی، منطق و... را که مورد نیاز انسان است، به وی تعلیم داد.
4. بیان نه فقط نطق و سخن را شامل می‌شود که حتی نوشتن، انواع استدلالات عقلی و منطقی را که روشن کننده مسائل مختلف و پیچیده است، نیز دربرمی‌گیرد.
5. انسان با الهامی طبیعی که موهبتی است از ناحیه خدای سبحان، با یکی از این صوت‌های تکیهدار بر مخرج دهان که آن‌را حرف می‌نامند، و یا با چند حرف از این حروف که با هم ترکیب می‌کند، علامتی درست می‌کند که آن علامت به مفهومی از مفاهیم اشاره دارد، و به این وسیله آنچه از حس شنونده و ادراکش غایب است را برای او مجسم میسازد.
و ...
