اه
آه، آواز برآمده از سینه بر اثر غم، درد و یا تأسف را گویند.از آن به مناسبت در باب صلات سخن رفته است.
آیا آه از نام‌های خداوند است؟!
در متون روایی ما حدیثی وجود دارد که در آن «آه» به عنوان نامی از نام‌های خداوند متعال ذکر شده است: «قَالَ حَدَّثَنِی جَعْفَرُ بْنُ یَحْیَی الْخُزَاعِیُّ عَنْ أَبِیهِ قَالَ دَخَلْتُ مَعَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع عَلَی بَعْضِ مَوَالِیهِ یَعُودُهُ فَرَأَیْتُ الرَّجُلَ یُکْثِرُ مِنْ قَوْلِ آهِ فَقُلْتُ لَهُ یَا أَخِی اذْکُرْ رَبَّکَ وَ اسْتَغِثْ بِهِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ آهِ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمَنْ قَالَ آهِ فَقَدِ اسْتَغَاثَ بِاللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی‏»؛[1] راوی می‌گوید: همراه امام صادق(ع) به عیادت یکی از دوستان و پیروانش رفته بودم، آن بیمار را دیدم که پشت سر هم «آه» می‌کشید، به او گفتم که ای برادر من، (به جای آنکه آه بکشی) پروردگارت را بخوان و به او استغاثه نما، امام صادق(ع) (با شنیدن سخن من) فرمود: آه نامی از نام‌های خدای عز و جل است، پس کسی که آه بکشد گویا به خدای تبارک و تعالی استغاثه نموده است. گفتنی است؛ ظاهراً معنای این روایت آن است که انسان مؤمن با آه‌کشیدن عملاً خدای خود را مخاطب قرار داده و از او کمک می‌خواهد؛ از این‌رو گویا «آه» واژگانی کنایی است که ذات خدا را به خاطر بیمار ‌آورده و او با همین واژه با پروردگار خویش ارتباط برقرار می‌کند، همان‌گونه که در بسیاری از موارد، با شنیدن ضمیر مفرد غایب «هو»، ذات مقدس پروردگار در نظرمان مجسم می‌شود، اما این بدان معنا نیست ‌که «هو» یکی از نام‌های خدا باشد. [1] . شیخ صدوق، محمد بن علی‏، التوحید، محقق، مصحح، حسینی، هاشم‏، ص 219، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1398ق.
در متون روایی ما حدیثی وجود دارد که در آن «آه» به عنوان نامی از نام‌های خداوند متعال ذکر شده است: «قَالَ حَدَّثَنِی جَعْفَرُ بْنُ یَحْیَی الْخُزَاعِیُّ عَنْ أَبِیهِ قَالَ دَخَلْتُ مَعَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع عَلَی بَعْضِ مَوَالِیهِ یَعُودُهُ فَرَأَیْتُ الرَّجُلَ یُکْثِرُ مِنْ قَوْلِ آهِ فَقُلْتُ لَهُ یَا أَخِی اذْکُرْ رَبَّکَ وَ اسْتَغِثْ بِهِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ آهِ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمَنْ قَالَ آهِ فَقَدِ اسْتَغَاثَ بِاللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی‏»؛[1] راوی می‌گوید: همراه امام صادق(ع) به عیادت یکی از دوستان و پیروانش رفته بودم، آن بیمار را دیدم که پشت سر هم «آه» می‌کشید، به او گفتم که ای برادر من، (به جای آنکه آه بکشی) پروردگارت را بخوان و به او استغاثه نما، امام صادق(ع) (با شنیدن سخن من) فرمود: آه نامی از نام‌های خدای عز و جل است، پس کسی که آه بکشد گویا به خدای تبارک و تعالی استغاثه نموده است. گفتنی است؛ ظاهراً معنای این روایت آن است که انسان مؤمن با آه‌کشیدن عملاً خدای خود را مخاطب قرار داده و از او کمک می‌خواهد؛ از این‌رو گویا «آه» واژگانی کنایی است که ذات خدا را به خاطر بیمار ‌آورده و او با همین واژه با پروردگار خویش ارتباط برقرار می‌کند، همان‌گونه که در بسیاری از موارد، با شنیدن ضمیر مفرد غایب «هو»، ذات مقدس پروردگار در نظرمان مجسم می‌شود، اما این بدان معنا نیست ‌که «هو» یکی از نام‌های خدا باشد. [1] . شیخ صدوق، محمد بن علی‏، التوحید، محقق، مصحح، حسینی، هاشم‏، ص 219، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1398ق.
عنوان سوال:
آیا آه از نام‌های خداوند است؟!
پاسخ:
در متون روایی ما حدیثی وجود دارد که در آن «آه» به عنوان نامی از نام‌های خداوند متعال ذکر شده است: «قَالَ حَدَّثَنِی جَعْفَرُ بْنُ یَحْیَی الْخُزَاعِیُّ عَنْ أَبِیهِ قَالَ دَخَلْتُ مَعَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع عَلَی بَعْضِ مَوَالِیهِ یَعُودُهُ فَرَأَیْتُ الرَّجُلَ یُکْثِرُ مِنْ قَوْلِ آهِ فَقُلْتُ لَهُ یَا أَخِی اذْکُرْ رَبَّکَ وَ اسْتَغِثْ بِهِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ آهِ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمَنْ قَالَ آهِ فَقَدِ اسْتَغَاثَ بِاللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی»؛[1] راوی می‌گوید: همراه امام صادق(ع) به عیادت یکی از دوستان و پیروانش رفته بودم، آن بیمار را دیدم که پشت سر هم «آه» می‌کشید، به او گفتم که ای برادر من، (به جای آنکه آه بکشی) پروردگارت را بخوان و به او استغاثه نما، امام صادق(ع) (با شنیدن سخن من) فرمود: آه نامی از نام‌های خدای عز و جل است، پس کسی که آه بکشد گویا به خدای تبارک و تعالی استغاثه نموده است.
گفتنی است؛ ظاهراً معنای این روایت آن است که انسان مؤمن با آه‌کشیدن عملاً خدای خود را مخاطب قرار داده و از او کمک می‌خواهد؛ از این‌رو گویا «آه» واژگانی کنایی است که ذات خدا را به خاطر بیمار آورده و او با همین واژه با پروردگار خویش ارتباط برقرار می‌کند، همان‌گونه که در بسیاری از موارد، با شنیدن ضمیر مفرد غایب «هو»، ذات مقدس پروردگار در نظرمان مجسم می‌شود، اما این بدان معنا نیست که «هو» یکی از نام‌های خدا باشد. [1] . شیخ صدوق، محمد بن علی، التوحید، محقق، مصحح، حسینی، هاشم، ص 219، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1398ق.
- [سایر] نام‌های قرآن چیست؟
- [سایر] آیا مادر امام زمان (عج) غیر از نرجس، نام‌های دیگری هم دارد؟
- [سایر] آیا نامگذاری فرزند به غیر نام‌های اسلامی، اشکال دارد؟
- [سایر] چرا بعضی از سورههای قرآن، مثل حمد، نام‌های بسیاری دارند؟
- [سایر] سلام؛ آیه 40 سوره مبارکه نبأ به کدام یک از نام‌های قیامت اشاره دارد؟
- [سایر] آیه 40 سوره مبارکه نبأ به کدام یک از نام‌های قیامت اشاره دارد؟
- [سایر] آیا در جنگ کربلا روز عاشورا امام حسین(علیه السلام) فرزندانی به نام‌های عمر و عثمان و ابوبکر داشتهاند که شهید شدهاند؟
- [سایر] نام‌های درهای جهنم را با ذکر منبع مطرح بفرمایید. و آیا مقصود از درهای جهنم و بهشت، همان طبقه است یا خیر؟
- [سایر] آیا برای ثبت اعمال همه انسان‌ها فقط دو فرشته مأمور هستند یا به تعداد هر انسانی دو فرشته به نام‌های عتید و رقیب وجود دارند؟ چرا؟
- [سایر] چرا قرآن به نام‌های کریم، رحیم، مجید و... نام گرفته و آیا قائل شدن به این که "قرآن محمد" است، صحیح است؟
- [آیت الله بهجت] سرفه کردن، آروغ زدن و آه کشیدن در نماز اشکال ندارد، ولی گفتن آخ و آه و مانند اینها که دو حرف است، اگر عمدی باشد نماز را باطل می‌کند. ولی اگر بگوید: (آه مِنْ ذُنُوبی) اشکال ندارد.
- [آیت الله نوری همدانی] مستحب است کسی را أه سخت جان می دهد ، اگر ناراحت نمی شود بجائی أه نماز می خوتنده ، ببرند .
- [آیت الله علوی گرگانی] سرفه کردن و آروغ زدن و آه کشیدن در صورتی که صدق تکلّم نکند در نماز اشکال ندارد ولی گفتن آخ وآه ومانند اینها که دو حرف است، اگر عمدی باشد، نماز را باطل می‌کند مگر آن که گفتن آه شکایت نزد خدا باشد، نمازش را باطل نمیکند.
- [آیت الله علوی گرگانی] برای حرفی که از آه کشیدن وسرفه پیدا می‌شود، سجده سهو واجب نیست، ولی اگر مثلاً سهواً آخ یا آه بگوید، باید سجده سهو نماید.
- [آیت الله نوری همدانی] اگر سدر و کافور به اندازهای أه لازم است پیدا نشود ، بنابر احتیاط واجب بأید مقداری أه به آن دسترسی دارند ، در آب بریزند .
- [آیت الله نوری همدانی] برای حرفی که از آه کشیدن و سرفه پیدا می شود ، سجدة سهو واجب نیست ، ولی اگر مثلاً سهواً آخ یا اه بگوید ، باید سجدة سهو نماید .
- [آیت الله اردبیلی] اگر آه بکشد و یا سرفه کند، سجده سهو واجب نیست، ولی اگر مثلاً سهوا (آخ) یا (آه) بگوید، باید سجده سهو نماید.
- [آیت الله بروجردی] برای حرفی که از آه کشیدن و سرفه پیدا می‌شود، سجدهی سهو واجب نیست، ولی اگر مثلاً سهواً آخ یا آه بگوید، باید سجدهی سهو نماید.
- [آیت الله خوئی] برای صدائی که از آه کشیدن و سرفه کردن پیدا می‌شود، سجدة سهو واجب نیست، ولی اگر مثلًا سهواً آخ یا آه بگوید، باید سجدة سهو نماید.
- [امام خمینی] برای حرفی که از آه کشیدن و سرفه پیدا می شود، سجده سهو واجب نیست،ولی اگر مثلا سهوا آخ یا آه بگوید، باید سجده سهو نماید.