آیه 40 سوره مبارکه نبأ به کدام یک از نام‌های قیامت اشاره دارد؟

قرآن کریم در ارتباط با قیامت و تجسم اعمال آدم، و جزا دیدن انسان در برابر اعمال خویش، می‌‌فرماید قیامت روزی است که انسان منتظر دیدن جزای اعمالی است که در زندگی دنیا انجام داده، و از پیش فرستاده است. کافر به جهت سختی آن روز، آرزو می‌‌کند ای کاش خاکی بود، فاقد شعور و اراده، و در نتیجه آنچه را انجام داده، مرتکب نشده بود، و جزا داده نمی‌‌شد: (إِنَّا أَنْذَرْناکُمْ عَذاباً قَریباً یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ یَداهُ وَ یَقُولُ الْکافِرُ یا لَیْتَنی‌ کُنْتُ تُرابا)؛[1] و ما شما را از عذاب نزدیکی بیم دادیم! این عذاب در روزی خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دست‌های خود فرستاده می‌‌بیند، و کافر می‌‌گوید: ای کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمی‌‌شدم)!
این آیه هم‌زمان می‌تواند به نام‌های مختلف قیامت اشاره داشته باشد. به عنوان مثال:
1. از آن‌جا که در آن روز گروه عظیمی به دلیل عملکرد بد خود در دنیا، غرق حسرت و اندوه می‌شوند. کافران وقتی اعمال زشت خود را مشاهده می‌کنند، دچار حسرت می‌شوند، از این‌رو (یوم الحسرة) نامیده می‌شود.
2. در آن روزی که انسان نتیجه اعمالش را می‌بیند: یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ یَداهُ، (غابن) (برنده) و (مغبون) (بازنده) شناخته می‌‌شوند، روزی که روشن می‌‌شود چه کسانی در تجارت خود در عالم دنیا گرفتار غبن و زیان و خسران شده‌‌اند، (یوم التغابن) می‌باشد.
3. از آن جهت که در آن روز انسان از اعمال و عقاید خلاف خود نادم و پشیمان می‌گردد؛ و می‌گوید ای کاش خاک بودم، پشیمانی که نتیجه‌ای برای شخص ندارد، (یوم الندامة) می‌باشد.
4. و به دلیل آن‌که اعمال و عقاید انسان در آن روز آشکار و برملا می‌شود، می‌تواند اشاره به (یوم تبلی السرائر) داشته باشد.

پی نوشت:
[1]. نبأ، 40.
منبع: www.islamquest.net