آیا در حدیث آمده که (خوابیدن و بیدار شدن بهترین نمونه مردن و زنده شدن است)؟

در مورد این‌که خوابیدن و بیدار شدن نمونه‌ای گویاست که مردن و زنده شدن نیز تا حدودی بدان شباهت دارد، در قرآن آمده است: «خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض می‌کند، و ارواحی را که نمرده‌‏اند نیز به هنگام خواب می‌گیرد، سپس ارواح کسانی که فرمان مرگشان را صادر کرده نگه‌می‌دارد و ارواح دیگری را (که باید زنده بمانند) بازمی‌گرداند تا سرآمدی معیّن در این امر نشانه‌‏های روشنی است برای کسانی که اندیشه می‌کنند».[1]
از امام علی و امام باقر(ع) نیز نقل شده است: بعضی از نصایح لقمان به پسرش این بود: ... ای پسرم اگر در باره مرگ تردید داری، خواب را از نفس خود بران، می‌بینی که هرگز نمی‌توانی خواب را از خود دور کنی و اگر از بعث و نشور در تردیدی، بیدار شدن از خواب را به میل خود کنار بگذار و همیشه در خواب باش! می‌بینی که هرگز نخواهی توانست، پس می‌فهمی که اختیار تو به دست دیگری است، و همانا خواب مانند مرگ است و بیداری بعد از خواب مانند بعث و زنده شدن پس از مرگ است.[2]   [1] . «الله یَتَوَفَّی الْأَنْفُسَ حینَ مَوْتِها وَ الَّتی‏ لَمْ تَمُتْ فی‏ مَنامِها فَیُمْسِکُ الَّتی‏ قَضی‏ عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَ یُرْسِلُ الْأُخْری‏ إِلی‏ أَجَلٍ مُسَمًّی إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ»؛ زمر، 42. [2] . «قال کان فیما وعظ به لقمان(ع) ابنه أن قال یا بنی إن تک فی شک من الموت فارفع عن نفسک النوم و لن تستطیع ذلک و إن کنت فی شک من البعث فادفع عن نفسک‏ الانتباه و لن تستطیع ذلک فإنک إذا فکرت علمت أن نفسک بید غیرک و إنما النوم بمنزلة الموت و إنما الیقظة بعد النوم بمنزلة البعث بعد الموت»؛ راوندی، قطب الدین، سعید بن هبة الله‏، قصص الأنبیاء(ع) محقق، مصحح، عرفانیان یزدی، غلامرضا، ص 191، مشهد، مرکز پژوهش‌های اسلامی‏، چاپ اول، 1409ق‏؛ «و قال أمیر المؤمنین(ع) کان فیما وعظ به لقمان ابنه أن قال له یا بنی ... و إنما النوم بمنزلة الموت و إنما الیقظة بعد النوم بمنزلة البعث بعد الموت»؛ جزایری، النور المبین فی قصص الأنبیاء و المرسلین، ص 327 و 328، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی‏، چاپ اول، 1404ق‏.