پیامبر اسلام(ص) ویژگی‌های منحصر به فردی داشت که کسی در آنها، با حضرت شریک نبود. برخی از این ویژگی‌ها، به ازدواج مربوط است که یکی از آنها جواز ازدواج دائم با بیش از چهار همسر می‌باشد؛ و شیعه و سنی بر این مسئله اتّفاق نظر دارند.[1] چنان‌که خداوند در قرآن می‌فرماید: «ای پیامبر! ما برای تو آن همسرانی را که مَهْرشان را داده‌ای حلال کردیم، و [کنیزانی] را که خدا از غنیمت جنگی در اختیار تو قرار داده، و دختران عمویت و دختران عمّه‌هایت و دختران دایی تو و دختران خاله‌هایت که با تو مهاجرت کرده‌اند، و زن مؤمنی که خود را [داوطلبانه] به پیامبر ببخشد در صورتی که پیامبر بخواهد او را به زنی گیرد. [این ازدواج از روی بخشش] ویژه توست نه دیگر مؤمنان. ما نیک می‌دانیم که در مورد زنان و کنیزانشان چه بر آنان مقرّر کرده‌ایم، تا برای تو مشکلی پیش نیاید، و خدا همواره آمرزنده مهربان است».[2] در این آیه شریفه، چهار گروه از زنان بر پیامبر حلال شده‌اند:
1. همسرانی که مهری مشخّص برایشان پرداخته است.
2. همسرانی که ملک یمین آن‌حضرت بودند، آنان را آزاد کرده، سپس به ازدواجشان درآورده است.
3. همسرانی که از بستگان خود برمی‌گزیند.
4. زنی که داوطلبانه خود را به پیامبر می‌بخشد.[3]
به هر حال؛ بنابر تحقیق و جست‌وجو در منابع حدیثی و تاریخی؛ گزارشی مبنی بر ازدواج موقت پیامبر اسلام(ص) یافت نشده است. [1] . نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، ج 29، ص 119، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ هفتم، 1404ق. [2] . احزاب، 50. [3] . ر. ک: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج17، ص 376 – 379، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش.
