پاسخ اجمالی: آیات 83 تا 87 سوره واقعه به قبل از مرگ اشاره دارد، اما آیات بعدی همین سوره که در مورد بهشت و جهنم است، در ارتباط با عوالم بعد از مرگ بوده و ربطی به سکرات مرگ ندارد تا با آن منافات داشته باشد. پاسخ تفصیلی: آیات مورد نظر شما از سوره واقعه آیه 86 تا 96 می باشد که جهت بحث پیرامون آن و دقّت بیشتر، لازم دیدیم نخست ترجمه فارسی آن را در زیر بیان کنیم. (اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‌شوید، پس آن (روح) را بازگردانید اگر راست می‌گویید! پس اگر او از مقرّبان باشد، در رَوح و ریحان و بهشت پرنعمت است! امّا اگر از اصحاب یمین باشد، (به او گفته می‌شود:) سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب یمین هستند! امّا اگر او از تکذیب‌کنندگان گمراه باشد، با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی می‌شوید! و سرنوشت او ورود در آتش جهنّم است، این مطلب حقّ و یقین است! پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزّه بشمار)!). آیات فوق از آیاتی است که اشاره به عالم برزخ دارد؛ زیرا در آستانه مرگ که انسان آماده برای انتقال به جهان دیگر می‌شود با یکی از حالات زیر روبرو خواهد شد: نعمت ها و مواهب و پاداش های الاهی و روح و ریحان، یا کیفرها و مجازات های دردناک، و قرائن موجود در آیات نشان می‌دهد که قسمتی از اینها مربوط به قیامت و قسمت دیگری مربوط به قبر و برزخ است. [1] در حدیثی از رسول خدا (ص) می‌خوانیم: "نخستین چیزی که به مؤمن در هنگام وفات بشارت داده می‌شود روح و ریحان و بهشت پرنعمت است، و نخستین چیزی که به مؤمن در قبرش بشارت داده می‌شود این است که به او می‌گویند بشارت باد بر تو به خشنودی خداوند، به بهشت خوش آمدی، خداوند تمام کسانی که تو را تا قبرت تشییع کرده‌اند همه را آمرزید و شهادت آنها را در باره تو تصدیق کرد، و دعای آنها را برای آمرزشت مستجاب فرمود". [2] همچنین ابو بصیر از امام صادق (ع) روایت کرده است: منظور از روح و ریحان در آیه "فَرَوْحٌ وَ رَیْحانٌ" روح و ریحان در قبر است، ولی جنت نعیم در آخرت است. [3] اما سکرات مرگ که در پرسش به آن اشاره شد، این مربوط به پیش از مرگ و در حال جان دادن است، [4] اما سختی های پس از مرگ تنها شامل حال گروه سوم،(که در آیه مورد بحث به آن اشاره شد) یعنی تکذیب کنندگان می شود، ولی مقربان و اصحاب یمین از نجات یافتگان هستند. پی نوشتها: [1] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‌23، ص 287 و 288، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، تهران، 1374 ش‌‌. [2] . سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، ج 6، ص 166، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی‌، قم‌، 1404 ق‌. [3] . قمی، علی بن ابراهیم‌، تفسیر قمی، تحقیق: موسوی جزایری‌، سید طیب، ج 2، ص 350، دار الکتاب‌، چاپ چهارم، قم‌، 1367 ش‌. [4] . برای روشن شدن معنای سکرات موت شایسته است در این رابطه به این حدیث توجه کنیم. ابن عباس روایت کرده که فاطمه زهرا (س) به پیامبر اسلام (ص) در وقت سکرات موت گفت: ای پدر بزرگوار من بی‌تو ساعتی در دنیا صبر ندارم پس میعاد ما فردا کجا خواهد بود؟ فرمود: اول از أهل من تو خواهی بود که به من ملحق می شوی، و میعاد بر پل صراط است که بر جهنم کشیده شده است گفت: ای پدر خدای تعالی حرام نکرده چشم و گوش ترا بر آتش؟ فرمود: بلی و لیکن من آن جا می‌ایستم تا امت من بگذرد .... منبع: www.islamquest.net
در آخر سوره واقعه اشاره شده است که انسان بعد از مرگ بلافاصله نتیجه اعمال خود را می بیند! آیا این مسئله با سکرات مرگ منافات ندارد؟
پاسخ اجمالی:
آیات 83 تا 87 سوره واقعه به قبل از مرگ اشاره دارد، اما آیات بعدی همین سوره که در مورد بهشت و جهنم است، در ارتباط با عوالم بعد از مرگ بوده و ربطی به سکرات مرگ ندارد تا با آن منافات داشته باشد.
پاسخ تفصیلی:
آیات مورد نظر شما از سوره واقعه آیه 86 تا 96 می باشد که جهت بحث پیرامون آن و دقّت بیشتر، لازم دیدیم نخست ترجمه فارسی آن را در زیر بیان کنیم.
(اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمیشوید، پس آن (روح) را بازگردانید اگر راست میگویید! پس اگر او از مقرّبان باشد، در رَوح و ریحان و بهشت پرنعمت است! امّا اگر از اصحاب یمین باشد، (به او گفته میشود:) سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب یمین هستند! امّا اگر او از تکذیبکنندگان گمراه باشد، با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی میشوید! و سرنوشت او ورود در آتش جهنّم است، این مطلب حقّ و یقین است! پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزّه بشمار)!).
آیات فوق از آیاتی است که اشاره به عالم برزخ دارد؛ زیرا در آستانه مرگ که انسان آماده برای انتقال به جهان دیگر میشود با یکی از حالات زیر روبرو خواهد شد: نعمت ها و مواهب و پاداش های الاهی و روح و ریحان، یا کیفرها و مجازات های دردناک، و قرائن موجود در آیات نشان میدهد که قسمتی از اینها مربوط به قیامت و قسمت دیگری مربوط به قبر و برزخ است. [1]
در حدیثی از رسول خدا (ص) میخوانیم: "نخستین چیزی که به مؤمن در هنگام وفات بشارت داده میشود روح و ریحان و بهشت پرنعمت است، و نخستین چیزی که به مؤمن در قبرش بشارت داده میشود این است که به او میگویند بشارت باد بر تو به خشنودی خداوند، به بهشت خوش آمدی، خداوند تمام کسانی که تو را تا قبرت تشییع کردهاند همه را آمرزید و شهادت آنها را در باره تو تصدیق کرد، و دعای آنها را برای آمرزشت مستجاب فرمود". [2]
همچنین ابو بصیر از امام صادق (ع) روایت کرده است: منظور از روح و ریحان در آیه "فَرَوْحٌ وَ رَیْحانٌ" روح و ریحان در قبر است، ولی جنت نعیم در آخرت است. [3]
اما سکرات مرگ که در پرسش به آن اشاره شد، این مربوط به پیش از مرگ و در حال جان دادن است، [4] اما سختی های پس از مرگ تنها شامل حال گروه سوم،(که در آیه مورد بحث به آن اشاره شد) یعنی تکذیب کنندگان می شود، ولی مقربان و اصحاب یمین از نجات یافتگان هستند.
پی نوشتها:
[1] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 23، ص 287 و 288، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، تهران، 1374 ش.
[2] . سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، ج 6، ص 166، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، قم، 1404 ق.
[3] . قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، تحقیق: موسوی جزایری، سید طیب، ج 2، ص 350، دار الکتاب، چاپ چهارم، قم، 1367 ش.
[4] . برای روشن شدن معنای سکرات موت شایسته است در این رابطه به این حدیث توجه کنیم.
ابن عباس روایت کرده که فاطمه زهرا (س) به پیامبر اسلام (ص) در وقت سکرات موت گفت: ای پدر بزرگوار من بیتو ساعتی در دنیا صبر ندارم پس میعاد ما فردا کجا خواهد بود؟ فرمود: اول از أهل من تو خواهی بود که به من ملحق می شوی، و میعاد بر پل صراط است که بر جهنم کشیده شده است گفت: ای پدر خدای تعالی حرام نکرده چشم و گوش ترا بر آتش؟ فرمود: بلی و لیکن من آن جا میایستم تا امت من بگذرد ....
منبع: www.islamquest.net
- [سایر] در آخر سوره واقعه اشاره شده است که انسان بعد از مرگ بلافاصله نتیجه اعمال خود را می بیند! آیا این مسئله با سکرات مرگ منافات ندارد؟
- [سایر] با سلام؛ در آخر سوره واقعه اشاره شده است که بلافاصله بعد از مرگ انسان نتیجه اعمال خود را می بیند که یا در رفاه کامل واقع می شود و یا در عذاب جحیم، و از طرف دیگر بحث سکرات مرگ مطرح است که حتی پیامبران را نیز شامل می شود، جمع بین این دو را چگونه ارزیابی می نمایید؟
- [سایر] هنگام سکرات مرگ چه چیزهایی برای انسان آشکار می شود؟
- [سایر] مبنای زمانی و تاریخی " اولین " و " آخرین " که در سوره شریف واقعه بدان اشاره شده چیست ؟
- [سایر] منظور از جانشینی پروردگار در سوره بقره چیست؟ مرگ انسان و پروردگار از یک نوع هستند که انسان می تواند جانشین پروردگار باشد؟
- [سایر] آیه 17 سوره توبه اشاره به شرکت ندادن مشرکین در مراسم حج دارد. مگر مشرکین در مراسم حج شرکت میکردند؟ و با توجه به این آیه اعمال کسانی مانند ادیسون که دین نداشتند کاملاً حبط میشود؟
- [سایر] لطفاً درباره شرکت شیطان در مال و فرزند انسان که در آیه 61 سوره اسراء به آن اشاره شده توضیح دهید.
- [سایر] اعتقاد به ولایت اهل بیت(علیهم السلام) چه اثری برای انسان ها در حین مرگ و لحظات آخر عمر او دارد؟
- [سایر] امام خمینی عقیده دارد که سه آیه شریفه آخر سوره حشر، به مقام احدیت، واحدیت و مشیت با تجلی فعلی اشاره میکند. این نظریه را توضیح دهید و چه ارتباطی میان این آیات با این مقامها وجود دارد؟
- [آیت الله سیستانی] زنی انجام اعمال عمره اش را تا یوم الترویه به تأخیر می اندازد و پیش از به جا آوردن شان خونی می بیند و تصور می کند خون حیض است، در نتیجه نیتش را به حج اِفراد تبدیل می کند و در عرفات حاضر می شود و در آن جا متوجه می شود که آن خون استحاضه بوده است، در این صورت چه کند؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه برهنه است و چیزی برای پوشانیدن بدن در نماز ندارد، چنانچه احتمال می دهد تا آخر وقت پیدا کند، احتیاط آن است که نماز را به تأخیر اندازد و اگر پیدا نکرد چنانچه کسی او را می بیند باید نشسته نماز بخواند و عورت خود را به این وسیله بپوشاند و اگر کسی او را نمی بیند ایستاده نماز بخواند و بنابر احتیاط واجب عورت را با دست بپوشاند و رکوع و سجود را با اشاره انجام دهد و برای سجود سر را قدری پایین تر بیاورد.
- [آیت الله نوری همدانی] کسی که می خواهد نماز خواند ، اگر برای پوشاندن خو حتی برگ درخت و علف نداشته باشد و احتمال ندهد ، که تا آخر وقت چیزی پیدا کند که خود را آن بپوشاند ، در صورتی که نامحرم او را می بیند باید نشسته نماز بخواند و عورت خود را باران خود بپوشاند . و اگر کسی او را نمی بیند ایستاده نماز بخواند و جلو خود را با دست بپوشاند و در هر صورت رکوع و سجود را با اشاره انجام می دهد و برای سجود سر را قدری پائین ترمی آورد . لباس نمازگزار
- [آیت الله سبحانی] کسی که می خواهد نماز بخواند، و احتمال ندهد، که تا آخر وقت چیزی پیدا کند که خود را با آن بپوشاند، در صورتی که شخص ممیزی غیر از همسرش او را می بیند باید نشسته نماز بخواند و عورت خود را با ران خود بپوشاند. و اگر کسی او را نمی بیند، ایستاده نماز بخواند و جلو خود را با دست بپوشاند و در هر دو صورت رکوع و سجود را با اشاره انجام می دهد و برای سجود سر را قدری پائین تر می آورد.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] کسی که می خواهد نماز بخواند اگر برای پوشانیدن خود حتّی برگ درخت و علف نداشته باشد و احتمال ندهد که تا آخر وقت چیزی پیدا کند که خود را با آن بپوشاند در صورتی که نامحرم او را می بیند باید نشسته نماز بخواند و عورت خود را با ران خود بپوشاند. و اگر کسی او را نمی بیند ایستاده نماز بخواند و جلو خود را با دست بپوشاند و در هر صورت، رکوع و سجود را با اشاره انجام دهد و برای سجود سر را قدری پائین تر می آورد.
- [آیت الله اردبیلی] اگر انسان مرضی داشته باشد که ادرار او قطره قطره بریزد یا نتواند از بیرون آمدن مدفوع خودداری کند، چنانچه یقین داشته باشد که از اوّل وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پیدا میکند، باید نماز را در وقتی که مهلت پیدا میکند بخواند و اگر مهلت او به مقدار اعمال واجب نماز باشد، باید در وقتی که مهلت دارد فقط اعمال واجب نماز را بجا آورد و اعمال مستحب آن مانند اذان، اقامه، قنوت و اذکار مستحب آن را ترک نماید.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . کسی که می خواهد نماز بخواند، اگر برای پوشاندن خود حتی برگ درخت و علف نداشته باشد و یا گودالی هم که در آن بایستد پیدا نکند و احتمال ندهد که تا آخر وقت چیزی پیدا کند که خود را با آن بپوشاند، در صورتی که احتمال بدهد که ناظر محترم او را می بیند، نشسته نماز بخواند و برای رکوع و سجود به قدری خم شود که عورتش پیدا نباشد و برای سجود کمی بیشتر از رکوع خم شود و مهر را بالا بیاورد و پیشانی را بر آن بگذارد و اگر اطمینان دارد که ناظر محترم او را نمی بیند، احتیاط آن است که دو نماز ایستاده بخواند و موقعی که ایستاده است قُبل خود را با دست بپوشاند و در یکی از آن دو نماز، رکوع و سجود را به جا آورد و در دیگری به جای رکوع و سجود با سر اشاره نماید و اگر گودالی هست که بتواند در آن بایستد باید نماز مختار بخواند.
- [آیت الله مظاهری] مستحب است انسان در عید قربان بعد از ده نماز که اوّل آنها نماز ظهر روز عید و آخر آنها نماز صبح روز دوازدهم است تکبیرهایی را که در مسئله پیش گفته شد بگوید و بعد از آن بگوید: (اَللَّهُ اَکْبَرُ عَلی ما رَزَقَنا مِنْ بَهیمَةِ الْاَنْعامِ وَالْحَمْدُللَّهِِ عَلی ما اَبْلانا). ولی اگر عید قربان را در منی باشد، مستحب است بعد از پانزده نماز که اوّل آنها نماز ظهر روز عید و آخر آنها نماز صبح روز سیزدهم ذیحجّه است، این تکبیرها را بگوید.
- [آیت الله مظاهری] اگر برای جلوگیری از صدای خنده حالش تغییر کند، مثلاً رنگش سرخ شود، نماز باطل نمیشود ولی بهتر است که نماز را دوباره بخواند. هشتم از مبطلات نماز آن است که برای دنیا با صدا گریه کند ولی اگر برای دنیا بی صدا یا سهواً یا بیاختیار یا از روی ندانستن مسئله گریه کند اشکال ندارد و همچنین اگر از ترس خدا یا برای آخرت یا مصائب ائمّهعلیهم السلام گریه کند، آهسته باشد یا بلند، اشکال ندارد بلکه از بهترین اعمال است. نهم از مبطلات نماز کاری است که صورت نماز را به هم زند مثل به هوا پریدن یا ساکت ماندن به مقداری که نگویند نماز میخواند عمداً باشد یا سهواً، با اختیار باشد یا بدون اختیار، از روی جهل به مسئله باشد یا نه، ولی کاری که صورت نماز را به هم نزند مثل اشاره کردن به وسیله دست اشکال ندارد.
- [آیت الله شبیری زنجانی] شکل دیگر خواندن نماز آیات این است که انسان بعد از نیت و تکبیر و خواندن حمد، آیههای یک سوره را پنج قسمت کند و یک آیه یا کمتر یا بیشتر از آن را بخواند و به رکوع رود و سر بردارد و بدون این که حمد بخواند، قسمت دوم از همان سوره را بخواند و به رکوع رود و همین طور تا پیش از رکوع پنجم سوره را تمام نماید؛ مثلاً به قصد سوره توحید، (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم) بگوید و به رکوع رود، بعد بایستد و بگوید: (قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَد) دوباره به رکوع رود و بعد از رکوع بایستد و بگوید: (اَللَّهُ الصَّمَد) باز به رکوع رود و بایستد و بگوید: (لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَد) و برود به رکوع، باز هم سر بردارد و بگوید: (وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَد) بعد از آن به رکوع پنجم رود و بعد از سربرداشتن، دو سجده کند و رکعت دوم را هم مثل رکعت اول به جا آورد و بعد از سجده دوم تشهد بخواند و نماز را سلام دهد شکل دیگر نماز آیات آن است که سوره را به کمتر از پنج قسمت تقسیم کند، لکن هر وقت سوره را تمام کرد، لازم است حمد را بخواند و سپس تمام یا بعضی از سوره را به شکلی که اشاره شد، بخواند و سپس به رکوع رود.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] زن و شوهر در صورتی که ازدواجشان به هر علتی باطل باشد ولو آنها ندانند از همدیگر ارث نمیبرند الف: اگر انسان در مرضی که احتمال مرگ او میرود ازدواج کند و با آن زن نزدیکی نکند تا از دنیا برود این ازدواج باطل است و زن از مرد ارث نمیبرد همانطور که استحقاق مهریه را هم ندارد ب: اگر انسان با یکی از زنهایی که ازدواج با آنها باطل است ازدواج کند ویکی از آنها بمیرد از همدیگر ارث نمیبرند هر چند در صورت جهل به مسئله استحقاق مهر المثل داردو میتواند آنرا مطالبه کند ج: اگر زنی که مریض است با مردازدواج کند ازدواج صحیح است ولو قبل از همبستر شدن زن بواسطه آن مرض بمیرد شوهر از او ارث می برد.