در قرآن مجید صراحتاً از بهشت (شداد) نامی برده نشده است، اما برخی مفسّران آیه (إِرَمَ ذاتِ الْعِمادِ الَّتیِ لَمْ یُخلَقْ مِثْلُهَا فیِ الْبِلَادِ)،[1] را بر بهشت شداد تطبیق کرده و گفته‌اند:
روایت شده: عاد دو پسر داشت؛ شدّاد و شدید که به سلطنت رسیدند و با قهر و غلبه شهرها را گرفتند پس از مرگ شدید سلطنت تنها برای شداد ماند پس تمام عالم را مالک شد و توصیف بهشت را شنید و دستور داد مانند بهشت برایم بسازید. پس (إرَم) در یکی از بیابان‌های عدن در مدّت سیصد سال ساخته شد و عمر شداد نهصد سال بود، ارم شهری بزرگ بود که قصرهایش از طلا و نقره و ستون‌هایش از زبرجد و یاقوت بود و در آن انواع درختان و نهرهای به هم پیوسته موجود بود. وقتی ساختمان آن شهر به پایان رسید شدّاد با اهالی مملکتش به آنجا رفتند و هنگامی که به مقدار یک شبانه روز راه به آنجا مانده بود خداوند بر آنان صیحه‌ای از آسمان فرستاد و تمامی هلاک شدند.[2]
پی نوشتها:
[1]. (و [با آن شهر] ارم که دارای کاخ‌های باعظمت و ساختمان‌های بلند بود؟ همان که مانندش در شهرها ساخته نشده بود)؛ فجر، 7 – 8.
[2]. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، ج 4، ص 486، انتشارات دانشگاه تهران، مدیریت حوزه علمیه قم، تهران، چاپ اول، 1377ش؛ زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج 4، ص 748، دار الکتاب العربی، بیروت، چاپ سوم، 1407ق.
منبع: www.islamquest.net
