خداوند در آیۀ شریفه می فرماید: (همان گونه (که بر پیامبران پیشین وحی فرستادیم) بر تو نیز روحی را به فرمان خود وحی کردیم...). [1]
در این که منظور از(روح) در (و کذلک اوحینا الیک روحا من امرنا) چیست؟ چند دیدگاه از سوی مفسّران بیان شده است:
یک. منظور از (روح) در این آیه، قرآن است؛ [2] زیرا قرآن، مایۀ حیات روح و جسم است. [3] این معنا، با قراین مختلفی که در آیه وجود دارد؛ مانند تعبیر به (کذلک) که اشاره به مسئلۀ وحی است و تعبیر به (اوحینا)؛ همچنین با تعبیراتی که در بارۀ قرآن در ذیل همین آیه آمده است، کاملاً سازگار است؛ [4] ولی برخی از مفسّران بر این تفسیر اشکال وارد کرده اند. [5]
دو. این که منظور (روح القدس) است که منظور از آن یا جبرئیل و یا فرشته ای بوده که حتی از جبرئیل و میکائیل برتر است و همواره پیامبر اسلام را همراهی می کرد. [6] چنانچه روایاتی نیز در این باره نقل شده است. [7]
سه. منظور، رحمت الاهی است. [8]
ولی برخی از مفسّران، نظریّۀ اول را پذیرفته و آن را با توجّه به تعبیراتی که در بارۀ قرآن در ذیل همین آیه آمده است، کاملاً سازگار می دانند و روایاتی که روح را به معنای روح القدس یا فرشته بلند مقام خدا تفسیر کرده اند، اشاره ای به معنای باطن آیه است. [9]
پی نوشتها:
[1] . شوری، 52.
[2] . طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، با مقدمۀ بلاغی، محمد جواد، ج 9، ص 58، انتشارات ناصر خسرو، تهران، چاپ سوم، 1372 ش؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 20، ص 503، ناشر: دار الکتب الإسلامیة، چاپ تهران، چاپ اول،1374 ش؛ نیشابوری، محمود بن ابو الحسن، إیجازالبیان عن معانی القرآن، تحقیق: قاسمی، حنیف بن حسن، ج 2، ص 735، دار الغرب الاسلامی، بیروت، چاپ اول، 1415ق؛ حسینی شیرازی، سید محمد، تبیین القرآن، ص 502، نشر دار العلوم، بیروت، چاپ دوم، 1423ق؛ مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، ج 6، ص 534، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1424ق.
[3] . تفسیر الکاشف، ج 6، ص 534؛ تفسیر نمونه، ج 20، ص 503.
[4] . تفسیر نمونه، ج20، ص 503.
[5] . ر.ک: طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 18، ص 75 – 76، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، 1417 ق.
[6] . المیزان فی تفسیر القرآن، ج 5، ص 80؛ طیب، سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج 11، ص 514، انتشارات اسلام، چاپ دوم، تهران، سال 1378 ش؛ سمرقندی، نصربن محمد بن احمد، بحرالعلوم، ج 3، ص 250، بی جا و بی تا؛ شریف لاهیجی، محمد بن علی، تفسیر شریف لاهیجی، تحقیق: حسینی ارموی، میر جلال الدین، ج 4، ص 62، دفتر نشر داد، تهران، چاپ اول، 1373ش؛ گنابادی، سلطان محمد، تفسیر بیان السعادة فی مقامات العبادة، ج 4، ص 52، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بیروت، چاپ دوم، 1408 ق.
[7] . کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 1، ص 273، محقق و مصحح، غفاری، علی اکبر و آخوندی، محمد، دارالکتب الاسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق؛ همچنین امام علی (ع) می فرماید: (خدای تعالی از روزی که رسول خدا (ص) از شیر گرفته شد، بزرگ ترین فرشته خود را قرین او ساخت تا آن جناب را شب و روز به طریق مکارم و به سوی محاسن اخلاق راهنمایی کند)؛ شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه (صبحی صالح)، محقق و مصحح: فیض الاسلام، ص 300، نشر هجرت، قم، چاپ اول، 1414ق.
[8] . طبری، ابو جعفر محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج 25، ص 28، دار المعرفة، بیروت، چاپ اول، 1412ق.
[9] . تفسیر نمونه، ج 20، ص 503 و 504.
منبع: www.islamquest.net
